ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

หยาดน้ำตาของหัวใจ
ยังคงรินไหลในความมืดสนิท
แรงกายที่มีอยู่เพียงน้อยนิด
ทำให้หมดสิทธิ์ต่อความกับคุณ

ตามใจนะถ้าเลือกเดินทางนั้น
คนของความผูกพันที่เคยให้ความอบอุ่น
ฉันคงทำได้แค่จดจำความหวานละมุน
ทดแทนดุลย์ความรักที่เสียไป

หยาดน้ำตารินไหลข้างในเงียบ..เงียบ
รอบกายเย็นเฉียบ ความรู้สึกหวั่นไหว
ไม่รู้หรอกว่าถ้าห่างกัน ฉันจะเป็น จะอยู่อย่างไร
นาทีนี้ที่ชิดใกล้ กอดฉันให้กระชับอีกนิดได้ไหม...คนดี

กอดสุดท้ายก่อนมลายเธอคลายรัก

กอดสักพักอย่าเพิ่งผลักถักถอยหนี

กอดให้แน่นอีกนิดนึงนะคนดี

ห้านาทีกอดอย่างนี้ให้นานนาน

เคยกอดกันเต็มไปด้วยอิ่มอบอุ่น

ช่างละมุ่นละม่อมไล้ในแสนหวาน

กอดสุดท้ายกลับเจ็บปวดอวดซมซาน

ช่างร้าวรานในอุราเมื่อร้างไป

ก่อนเดินจากไป...
ขอกอดเธอไว้..อย่างนี้
กอดเธอด้วยความรู้สึกทั้งหมด..ที่มี
ให้สมกับที่เคยมี....เคยรักกัน

ให้หัวใจได้ไออุ่น
ก่อนจะไม่ได้รับรู้..ถึงความรู้สึกนั้น
กอดเพื่ดทดแทน คืนและวัน
ที่ฉันต้องร้าวราว เพียงลำพังคนเดียว

กอด....ฉันไว้ได้ไหม
ก่อนจะไป....จากฉัน
ก่อนจะเป็น....แค่คนเคยรักกัน
ก่อนที่ความสำคัญ.....ของฉันจะหมดลง


จูบลา....กันสักนิด
ก่อนจะไม่มีสิทธ์นั้น.....อีกครั้ง
ตีตรา...ความอบอุ่น...ให้ฉันเก็บไว้เป็นความหลัง
มันคงช่วยเป็นพลัง....ให้ฉันในวันต่อไป


หากน้ำตาฉันไหลเปื้อนแก้มเธอ
ขอโทษถ้าฉันเผลอ....ร้องไห้
ขอโทษได้ไหม....หากมันร่ำร้องให้เธอ~อย่าไป
ก็จะให้ฉันทำยังไง.....ในเมื่อฉันไม่เคยเสียเธอไป....นี้คนดี