ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ความรักที่เคย หวานไหว หวาดหวั่น
หัวใจ ก็เริ่มเปลี่ยนผัน สั่นไหว
เมื่อคนหนึ่ง ที่เคยร่วมทาง ห่างไป
ความรักจึงสร้างแต่ความร้าวใจ ตลอดมา

ว่างเปล่าในความเป็นไป
แข็งขืน ระงับหัวใจ วุ่นว้า
อ่อนไหว เกินกลั้น หลั่งรินน้ำตา
มืดมนเมื่อหยาดน้ำตา ไหลร่วงลงมา...พร่าใจ

นั่งมองฟ้าใส เหงา-เหงา
สายลมพัดแผ่วเบา ใบไม้ไหว
อากาศเย็นชื้น แต่กลับสะอื้นร้อนใจ
ยิ่งมองความห่างไกล ยิ่งรู้สึกอ่อนไหว ร้าวราน

ความหลังของเรากับที่ตรงนั้น
ได้แต่นั่งมองอย่างเพ้อฝัน กับวันผ่านๆ
เคยอบอุ่น กับไอรัก ในวันวาน
กลับเหลือเพียง ซากเหตุการณ์ ที่ผุพัง

 emo_111 emo_111
หวั่น หวั่น ไหวไหว
เธอเงียบหายไป ไม่ติดต่อมาหา
บันทึกร้าวหลายเล่ม เปียกน้ำตา
ความเจ็บปวดอยู่คู่เวลาร้าวราน

อยากจะเข้มแข็งมากกว่านี้
จะได้ไม่กลัวกับทุกนาทีที่ก้าวผ่าน
เธอรู้ไหมว่า...เป็นคนรอนะทรมาน
ต้องจ่อมจมความร้าวรานและเดียวดาย