|
หัวข้อ: สายลม...สายน้ำ...สายสวาท เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 15 เมษายน 2009, 08:48:PM สายลมพัด ผ่านไป ได้ชื่นฉ่ำ
เย็นสายน้ำ ไหลเอื่อย เรื่อยเรื่อยไหล ผ่านเลยหาย ไม่กลับ ลับลาไกล หวลอาลัย ใจเหงา เศร้าทุกครา สายลมพัด สะบัดย้ำ ให้ช้ำหมอง สายน้ำนอง ดั่งน้ำตา ที่นองหน้า สายสวาท ขาดสะบั้น เหลือพรรณา แต่สายตา คอยหลบ ไม่พบกัน สายลมพัด เลยไป ให้ไกลไว้ สายน้ำไหล ไกลตา สุดเขตขัณฑ์ สายสวาท มืดดับ ลับนิรันดร์ แต่คืนวัน คอยกัดกิน ให้สิ้นใจ สายลมจาง ว่างเปล่า ไปทุกแหล่ง สายน้ำแห้ง เหือดหาย ไม่รินไหล สายตาสิ้น ไร้แวว ไร้เยื่อใย ที่เหลือไว้ สูงค่า คือบทเรียน........ emo_33 emo_33 หัวข้อ: Re: สายลม...สายน้ำ...สายสวาท เริ่มหัวข้อโดย: จะไม่เด็ด ที่ 16 เมษายน 2009, 01:43:PM สายลมพัดสะบัดใจให้ขมขื่น
สายน้ำยื่นระทมยิ่งตรมหมอง สายลมพัดใจเหิรเกินประคอง สายตามองสายสวาทปลิวขาดลอย.... ...แบบว่า..แต่งได้อรรถรสมากครับ... หัวข้อ: Re: สายลม...สายน้ำ...สายสวาท เริ่มหัวข้อโดย: Kotchanan ที่ 21 พฤษภาคม 2009, 05:38:PM (http://202.80.231.98/user_file/0002/1168/diary/20061/n2917-1450%5B1%5D.jpg) ๐ สายลมกราดกรูพรูละลิ่ว สายลมพลิ้วพัดโบกโกรกน้ำไหล สายระรื่นรินไหลแล้วไหลไป สายสวาทขาดไปดั่งสายธาร ๐ สายสวาทขาดสิ้นเหมือนดินแล้ง สายน้ำแก่งแห้งเหือดห้วยละหาน สายลมล่องลับลิ่วปลิวปลิดลาน สายใยพาลขาดวิ่นเหมือนสิ้นลม หัวข้อ: Re: สายลม...สายน้ำ...สายสวาท เริ่มหัวข้อโดย: สายใย ที่ 21 พฤษภาคม 2009, 06:47:PM สายลมพริ้วใบข้าวราวแพรเขียว สายน้ำเกลียวเลี้ยววนต้นข้าวไหว สายสวาทบาดแล้วถึงแก้วใจ สายฝนไม่ไหลรดลงจรดดิน สายลมเหนือเหน็บหนาวรวงข้าวจ๋า สายน้ำลาลงลดหมดแก่งหิน สายสวาทขาดครั้งเคยพังภินท์ สายใยรินรักร้อยทุกถ้อยคำ. |