ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เคยคิดว่าการรักเธอ
มันอาจเป็นเพียงแค่การเผลอใจ
แต่แล้วก็ได้มารับรู้ว่ามันไม่ใช่
ก็เมื่อตอนที่น้ำตาไหลหลั่งริน

แค่คิดว่าเธอไม่รักกัน
หัวใจก็พลันเหมือนจะแตกเป็นชิ้น-ชิ้น
น้ำตาเอ่ออย่างไม่ตั้งใจ..เกินควบคุมไว้..จนสุดท้ายต้องปล่อยให้ไหลริน
จึงได้รับรู้ว่ารักเธอเข้าแล้วจริง-จริง..จนหมดสิ้น..ทั้งหัวใจ

เผลอตัวคิดถึงเธอ..
ทุกครั้งที่รู้ตัวว่าเผลอ..ก็หวั่นใจ
สับสนจนไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป
ในเมื่อหัวใจมันเผลอไผลไม่รู้ตัว

เธอไม่เคยรักฉัน..
เพราะรับรู้ว่ามันเป็นอย่างนั้น..ก็เลยทำให้ฉันยิ่งหวั่นกลัว
กลัวนะ..กลัวเธอจะรู้ตัว
ฉันกลัวว่าเธอจะเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม

ก็เราเป็นเพื่อนกัน..
แต่เป็นฉันเองที่เผลอเป็นคนเริ่ม
รักเธอ..ต่างออกไปจากเดิม-เดิม
ถ้าเธอรู้เธอคงเริ่มลำบากใจ

จะพยายามหยุดหัวใจไว้แค่นี้..
แต่คงทำได้แค่เท่าที่ฉันพอจะทำได้
เพราะมันห้ามยากนะหัวใจ
ไม่อย่างนั้นฉันก็คงไม่ปล่อยให้มันเผลอไป..รักเธอ

ความรักที่ฉันมีให้กับเธอ
ไม่ใช่แค่การพลั้งเผลอของหัวใจ
และความรักทั้งหมดที่มีให้
ก็ด้วยหัวใจที่แท้จริง

เธอรับรู้บ้างหรือเปล่า
หรือมองว่ามันเป็นแค่เรื่องงี่เง่า..ทุกสิ่ง
ถึงฉันบอกออกไปว่ารักจริง
เธอก็อาจมองว่ามันเป็นแค่สิ่ง..ไร้ค่า..ไม่น่าสนใจ