|
หัวข้อ: อนึ่ง... คิดถึงเป็นอย่างยิ่ง เริ่มหัวข้อโดย: อัลิปรียา ที่ 05 เมษายน 2009, 01:37:PM ยืนพิศเหนือน่านน้ำ ณ เบื้องหน้า มีเรือจอดรอท่านานานั้น
มองเห็นเรือใหญ่น้อยเป็นร้อยพัน จะคิดจ้างเรือใดกันให้นำไป พอเหลียวหลังเห็นนทีที่ข้ามผ่าน กระแสธารสายเก่าเฝ้าหลากไหล สายที่เราผ่านมาจำลาไกล ซึ่งสายใหม่อยู่เบื้องหน้ากับตาเรา พอแลหลังแลเห็นเรือลำหนึ่งน้อย พาเราลอยข้ามผ่านธารสายเก่า ให้คิดถึงความหลังยังเป็นเงา สิ่งที่เฝ้าย้ำคิดติดตรึงตรา เรื่องบนเรือลำน้อยลำเก่านั้น ก็เหมือนฝันถึงเฝ้าครวญยากหวนหา ผู้ที่ลงเรือเดียวกันฝ่าฟันมา ถึงเวลาแยกย้ายไม่วายจร มองเห็นเรือลำหลังยังแล่นอยู่ ได้แต่คอยเฝ้าดูอนุสรณ์ ก่อนก้าวหน้าขึ้นเรือใหม่ใจอาวรณ์ คิดถึงเงาที่อาทรอยู่ข้างกาย... |