|
หัวข้อ: โง่งม เริ่มหัวข้อโดย: ดวงไฟ ที่ 01 เมษายน 2009, 02:46:PM ความรู้สึกสับสนเข้าวนเวียน หมายจักจำบทเรียนที่เขียนผ่าน รอยอาลัยรอบร่ำแห่งค่ำ-วาน ที่เคยช้ำเจ็บฉานคืนผ่านมา แต่เมื่อแสงฟ้าเปิดอย่างเลิศลอย ใจดวงน้อยก็คอยจะห่วงหา เมื่อฉายแล้วแววแสงแห่งสุริยา ก็ลืมมันเหมือนว่าไม่เคยมี ไม่เคยมีรอยช้ำที่ทำก่อ เคยร้องร่ำพร่ำขออยู่ตรงนี้ ก็ลบเลือนเหมือนหายไปหลายปี เธอก็เป็นผู้แสนดีอย่างเช่นเดิม ไม่เคยจดเคยจำเธอทำไว้ เพียงพร่ำคำขานไขให้ส่งเสริม ว่าที่เอ่ยเอื้อนเล่าเข้าเค้าเดิม ก็ยังให้ฮึกเหิมเติมเชื้อไฟ เชื่อในสิ่งที่รู้อย่างผู้เขลา เชื่อในคำบางเบาอันอ่อนไหว แต่แฝงเคลือบรอยปดสลดใจ ยอมโง่แบบไม่แก้ไขเมื่อรู้ตัว หัวข้อ: Re: โง่งม เริ่มหัวข้อโดย: มั่น แซลี้ ที่ 01 เมษายน 2009, 03:12:PM สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นหรือคือความโง่
หรือเป็นความโลเลโป้ปดของตัวเขา ที่เฝ้าปั้นปอคำหลอกลวงพะนอพะเนา ที่มาสร้างความเศร้าและเจ็บช้ำเพราะคำลวง เธอไม่ได้โง่หรอกน่ะคนดี ถ้าจะโทษต้องโทษที่เขาคนหลอกลวง อย่าคิดโทษตัวเองให้ทุกข์ทนอยู่ในห้วง เรื่องทั้งปวงต้องโทษเขาที่หลอกลวง...ไอ้คนเลว |