|
หัวข้อ: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย เริ่มหัวข้อโดย: bourana ที่ 19 มีนาคม 2009, 09:50:PM ชีวิตของใครๆก็ไม่ต่างกัน
เริ่มจากการเฝ้าค้นหาสิ่งต่างๆ แต่สุดท้ายเมื่อได้มา ก็ไม่อาจรักษามันได้ตลอดไป ชีวิตเราในปัจจุบันเป็นชีวิตแห่งการฉกฉวยเร่งรัดหาความสุข จะน้อยหรือมากขอให้ได้มาก่อน การรอคอยเป็นเรื่องไร้สาระ.... ความอดทนเป็นสิ่งไม่จำเป็น.... เวลากลายเป็นสิ่งที่ต้องใช้ให้คุ้มค่า.... ความสุขจึงขึ้นอยู่กับเวลาที่น้อยนิด และบางครั้งความจริงก็บอกเราว่า เราต้องรีบเร่ง เร่งเรียนเร็ว จบเร็ว ทำงานเร็ว รักเร็ว เลิกเร็ว และสุดท้ายก็ตายเร็ว นี่อาจเป็นบทสรุปสำหรับเวลาที่น้อยนิดนี้ก็ได้ มีเด็กสาวตาบอดคนหนึ่ง เธอเริ่มเกลียดตัวเอง และเกลียดทุกคนยกเว้นชายคนหนึ่งที่ยอมทุ่มเทกายใจให้กับเธอ คอยดูแลเธอตลอดมา โดยไม่รังกียจแต่อย่างใด จนถึงวันหนึ่งเธอเห็นใจและสงสารจึงบอกเขาว่า ?ถ้าฉันมองเห็นได้ในวันใดก็ตาม ฉันจะขอแต่งงานและอยู่เป็นคู่ชีวิตกับเธอตลอดไป? แล้ววันหนึ่งปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น เมื่อมีคนบริจาคดวงตาให้เธอ แต่หลังจากที่มองเห็นทุกอย่างรวมทั้งแฟนของเธอ เขาจึงถามเธอว่า ?ตอนนี้เธอมองเห็นแล้ว เธอจะแต่งงานกับฉันไหม? เด็กสาวตกใจมากที่เขาตาบอด! เธอตอบเขาว่า ?ขอโทษนะ ฉันแต่งงานกับเธอไม่ได้หรอก เพราะเธอมันตาบอด? แฟนของเธอบอกเธอว่า ?หากเธอดูแลดวงใจฉันไม่ได้ ฉันขอให้เธอดูแลดวงตาของฉันให้ดีก็แล้วกัน? แล้วจากไปพร้อมน้ำตา เราอาจคิดว่า บทสรุปน่าเศร้านัก สำหรับผู้ที่รอคอยใครสักคน แต่กลับไม่สมหวังกับการรอคอยนั้น แต่ใครจะรู้ว่าความสุขที่แท้อาจเป็นทุกขณะที่เราได้อยู่ และทำอะไรดีๆต่อกัน แม้ผลที่ได้อาจไม่ได้เป็นไปอย่างที่ต้องการก็ตาม แต่...... การเสียสละไม่ใช่เพียงเพื่อให้ได้กลับคืนมา การรักไม่ใช่เพียงเพื่อการได้อยู่ร่วม การเดินทางไม่ใช่เพื่อให้ถึงจุดหมาย หากเรายอมลดเงื่อนไข.... ที่จะเป็นผู้รับหรือ..... ผู้เฝ้าคอย แต่ทำทุกสิ่งอย่างมีเป้าหมาย ด้วยความบริสุทธิ์ใจ เราอาจพบว่าความรู้สึกดีๆ เกิดขึ้นเสมอ ไม่ว่าจะสุขสมหวังหรือไม่ก็ตาม ชายคนนี้อาจคิดว่าการรอคอยนั้น ไม่สูญเปล่าจากความรู้สึกดีๆ ที่เธอและเขา เคยมอบให้แก่กัน ความรู้สึกนี้อาจเก็บไว้ได้นาน และการให้ดวงตาแก่หญิงคนรักก็ไม่นับเป็นการสูญเสีย หากมันคือการมอบมุมมองใหม่ให้กับผู้หญิงสักคนได้รับรู้โลกแห่งความจริงได้ แง่คิดที่คุ้มค่ายิ่ง กับการรอคอยที่สูญเสียไป คือ ทั้งชีวิตของใครๆ ก็อาจไม่ต่างจากเริ่มเฝ้าค้นหาสิ่งต่างๆ แต่สุดท้ายเมื่อได้กลับมาก็ไม่อาจรักษามันไว้ได้ตลอดไป หากชีวิตของเรามองความสูญเสีย ผ่านการรอคอยแล้วไม่ได้รับสิ่งที่ค้นหา เราจงทำใจให้เป็นดั่งผิวน้ำ ที่ยามกระทบสิ่งใด.....ไม่ว่าหนักหรือเบา ...น้ำอาจขยายวงคลื่นออกไป... แต่สักพักก็จะกลับคืนสู่สภาพดังเดิม ผิดจากวัตถุแข็งเช่นเนื้อไม้ ลองหากใครนำสิ่งใดไปขูดขีด รอยนั้นจะอยู่ไปตราบนานเท่านาน .....ยากจะลบเลือน ขอให้รับรู้ความรู้สึกนี้แล้วซึมซับไว้แต่เพียงรอยแห่งความทรงจำดีๆ ปล่อยวางสิ่งที่หนักลงเสียบ้าง จะรู้ว่าโลกนี้ไม่ใช่มีเพียงความเศร้าแห่งการสูญเสีย หรือความสุขสมหวังแห่งการได้มา ยังมีกำลังใจซ่อนไว้ เพียงทำใจให้รับรู้เท่านั้น แล้วทุกความประทับใจจะอยู่กับเรานานเท่านาน.... ที่มา : กิตติเมธี (ผู้เขียน), หนังสือ..เมื่อจิตร่ม ชีวิตก็รื่น หัวข้อ: Re: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย เริ่มหัวข้อโดย: ท้องฟ้าสีชมพู ที่ 19 มีนาคม 2009, 09:58:PM ?หากเธอดูแลดวงใจฉันไม่ได้ ฉันขอให้เธอดูแลดวงตาของฉันให้ดีก็แล้วกัน?
อ่านประโยคนี้เสร็จแล้วแทบร้องไห้เลยอ่ะค่ะ emo_29 emo_33 emo_48 emo_29 emo_33 emo_48 emo_29 emo_29 สิ่งที่ฉัน มอบให้เธอ ในวันนี้ เป็นสิ่งที่ ทำจากใจ ไม่ต้องถาม อยากให้มัน เป็นตัวแทน คอยติดตาม เป็นความงาม ฝังไว้ใน ความทรงจำ emo_33 emo_33 emo_33 หัวข้อ: Re: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย เริ่มหัวข้อโดย: มั่น แซลี้ ที่ 19 มีนาคม 2009, 10:29:PM ถ้าเป็นเราน่ะก็ให้ตาไปข้างเดียวก็พอแหละ โธ่ๆทำไมให้ไปสองข้างล่ะ แต่อ่านแล้วได้แง่คิดน่ะ ความรักคือการเห็นคนที่เรารักมีความสุขต่างหาก emo_28 emo_28 emo_28 emo_28 หัวข้อ: Re: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย เริ่มหัวข้อโดย: bourana ที่ 05 มิถุนายน 2009, 08:41:PM เป็นเราก็จะให้ตาแค่ข้างเดียวนะ
ไม่ใช่เพราะเสียดาย แต่เป็นเพราะ ลองนึกดูซิ ถ้าให้เขาไปทั้งสองข้าง เราจะสามารถช่วยเหลือตัวเองได้ยังไง แล้วถ้าเขาเลือกเรา เราก็จะกลายไปเป็นภาระให้กับเขาอีก ซึ่งไม่ควรเลย มีตากันคนละข้าง อยู่ด้วยกันไป ช่วยเหลือกันไปน่าจะดีกว่า หัวข้อ: Re: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย เริ่มหัวข้อโดย: ท้องฟ้าสีชมพู ที่ 06 มิถุนายน 2009, 10:43:PM เหอๆ
วกมาตอบใหม่ ถ้าเป็นเรานะ จะไม่ให้สักข้างเลย 55++55++ แบบว่า เสียดายอ่ะ สู้เอาตาเราสองข้างไปดูแลเขาดีกว่า พ่อแม่เลี้ยงเรามาแทบตาย เราไม่อยากทำลายสิ่งที่พวกท่านให้มา ถึงแม้คนที่เราจะให้เป็นคนที่รักสุดใจก็เถอะ emo_43 emo_43 emo_43 emo_12 หัวข้อ: Re: กำลังใจเมื่อยามสูญเสีย เริ่มหัวข้อโดย: Kotchanan ที่ 06 มิถุนายน 2009, 11:38:PM น้องท้องฟ้า ตอบน่าคิด ชีวิตนี้ ไม่ได้มี สิบชีวา หาที่ไหน เก็บดวงตา ค่ามาก จากดวงใจ พ่อแม้ไซร้ ใครดูแล ยามแก่ลง ตาสองคู่ ดูแลเขา เราทำได้ ชีวาวาย ตายลับ ดับเป็นผง แล้วค่อยมอบ ตอบแทนรัก จักยืนยง พ่อแม่คง ภูมิใจ..ได้ลูกดี. (ร่วมแสดงความคิดเห็นด้วยคนนะคะ... emo_55) |