ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

อยากจะไป ปล่อยเขาไป ไม่ต้องรั้ง
ไม่ต้องพลั้ง ปากเพลอ ละเมอหา
ปล่อยเขาไป ตามทาง ที่เขามา
แล้ววันหน้า หาใหม่ ดีกว่าเดิม

อันความรัก จะห้ามใคร ไม่ใด้ดอก
จะขอบอก ว่ารัก ยากแลเห็น
มันเป็นเพียง นามธรรม ที่ชาเย็น
เหมือนเสกเช่น ลมพัดผ่าน ผ่านเลยไป

หากบางครั้ง....ก็ไม่อยากให้ไป
อยากรั้งใจ.....เขาไว้กับฉัน
ถึงจะรู้.....มิอาจจะอยู่เพื่อกัน
แต่ความผูกผันเก่าก่อน....มิอาจลืม

ง่ายหรือ.....กับการลา
ง่ายหรือ.....กับการห้ามน้ำตา....ไม่ให้ไหล
ไม่ง่ายเลย.....กับการใช้ชีวิต....ที่เหลือเมื่อเธอจากไป
ในเมื่ออะไร-อะไร.......ก็ค่อยย้ำเตือน....ว่าเราเคยรักกัน

ปล่อยเขาไปถ้าใจเขาไม่รัก
ยิ่งหาญหักยิ่งช้ำทำไม่ได้
สู้หักห้ามใจเราปล่อยเขาไป
เก็บเอาไว้ความทรงจำที่ดีๆ

ต้องลารัก  รักร้าง  เมื่อรักหลอก
ถูกปลอกลอก  หัวใจ ให้ลุ่มหลง
เมื่อเจ้าล้าง  รักใกล้ ใจลวยลง
รักลุ่มลง  หมดลง เจ้าลาไกล

เมื่อรักล้าง  ล้างลา เจ้าหลอนหลอก
ปลดรักออก  จากใจ  ให้ขึ่นขม
เธอหมดรัก  จากไป  ให้ระทม
ต้องขื่นขม  ระทมใจ  ให้ตรมตรอม

ขอให้เจ้า  ไปดี  มีรักใหม่
เมื่อจากไกล  อย่าให้ใจ  เจ้าขื่นขม
ขอให้สุข  กับเขา  อย่าระทม
ปล่อยพี่ตรม  ตรอมเศร้า  เคล้าน้ำตา

เมื่อรักใหม่  หัวใจเจ้า  ก็ต้องเปลี่ยน
ให้ตัวพี่   เป็นบทเรียน  ไว้คอยสอน
อย่ารักง่าย   หน่ายไว  ใจหวั่นคลอน
เหมือนยังตอน  ครบกับพี่  คนนี้เลย