ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ทำไมถึง ควบคุมไม่ได้ ล่ะหัวใจ
คอยหวั่นไหว และเจ็บปวด ทำไมหรือ
เคยเข้มแข็ง แข็งเเกร่ง แรงเหลือเฟือ
วันนี้เหตุ ใดเหลือ แค่น้ำตา
ทำไมถึง คงเหลือแต่ ความชอกช้ำ
เมื่อคนนั้น จากไป ทำใจหาย
ทำไมแค่ คนคนหนึ่ง ออกห่างกาย
ก็ปวดใจ เหมือนจะตาย ได้ล่ะเรา
ที่ไม่เคย หวั่นไหว ต่อความเหงา
ทำไมเรา ตอนนี้ เคว้งคว้างเล่า
แรงที่เคย ใช้ต้าน ทุกข์บรรเทา
ตอนนี้แรง เหล่านั้น อยู่ที่ใด
หรือว่าได้ ห่างไกล หายไปแล้ว
หายไปพร้อม การคลาดแคล้ว ของใครเขา
ใครคนหนึ่ง ที่เคยอยู่ เคียงข้างเรา
หายไปพร้อม ความสุขใจ ที่เคยมี
ในวันนี้ ใยเหลือแต่ ความเงียบเหงา
ได้แต่นั่ง อยู่กับเงา ของความหลัง
ทำไมหัวใจ ไม่ยอม กลับคืนรัง
ดึงความสุข และความหวัง ให้กลับมา