พิมพ์หน้านี้ - ดั่งนกน้อย

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: สารพัด*เพี้ยน ที่ 10 มีนาคม 2009, 08:30:PM



หัวข้อ: ดั่งนกน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: สารพัด*เพี้ยน ที่ 10 มีนาคม 2009, 08:30:PM

นกน้อยบินล้อลม....
หลงชื่นชม....หมู่เมฆ ท้องฟ้ากว้าง
ออกบิน ตามฝัน ด้วยปีกบาง
ทิ้งรังร้าง~มุงทะย้าน..ตามฝันไป

คิดเพียง แค่สวยงาม...
ออกติดตาม หาความฝัน
ฟันฝ่า อุปสรรค์ นับร้อยพัน
ยิ่งนานวัน...ยิ่งอ่อนแรง

ฝ่าพายุ...ฝนซัด~กระหน่ำซ้ำ
คล้ายตรอกย้ำ...ให้จำ สิ่งที่เห็น
โลกใบกว้าง ไม่สวยงาม ดั่งที่เป็น
สายลมเย็น โหมกระหน่ำ เกินทานทน

เจ็บเกินจะบินต่อ...
แสนทดท้อ แลอ่อนไหว
หันหลังกลับ....จุดเดิม~ที่ห่างไกล
หอบเอาใจ มาตาย ที่รังเดิม....

เพียงอยากเรียน อยากรู้ ขอบโลกกว้าง
แผ่ทะย้าน ปีกบาง สู่ฟากฟ้า
เดิมผันฝัน ครั้งนี้ ด้วยน้ำตา
ปีกบางยับ.....กลับมา~เลียแผลน้ำตา....ที่รังเดิม



(http://www.sketchroom.com/blog/bangpoo/bp6.jpg)


หัวข้อ: Re: ดั่งนกน้อย
เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 10 มีนาคม 2009, 10:43:PM

(http://img26.imageshack.us/img26/614/00277.jpg)

วิหคน้อย
------------
โอ้วิหค นกน้อย ผู้คล้อยแรม
เจ้าเผยแย้ม นภา ถลาไหว
หลงพลัดถิ่น บินหา แดนฟ้าไกล
เจ้าปกเปลี้ย เพลียใจ ไร้แรงบิน

ท้องนภา ฟ้ากว้าง ไม่ร้างหงส์
มีหมู่พง พฤกษา น่าถวิน
มีสายน้ำ ลำธาร น่าเยือนยิน
ใยคืนถิ่น ราร้าง ที่ห่างมา

หากไม่บิน สู้ต่อ จะรอใคร
เลิศค่าใด ในหล้า ที่ไขว่หา
จะได้พบ จบหมาย กระไรนา
นองน้ำตา เฝ้าขม จมรังเดิม

ต่อให้เป็น กรงทอง เรืองรองฉาย
คงเดียวดาย ไร้คู่ ที่สู่เสริม
อิสระ ฝันใฝ่ ใคร่ต่อเติม
รอเจ้าเริ่ม เติมฝัน อันเรืองรอง

เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน

(http://img26.imageshack.us/img26/7430/i636.gif)