ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ในยามเศร้า อุรา น่าสงสัย
เห็นใครๆ ต่างชี้ให้ ดูท้องฟ้า
และฉันก็ ยังคง ทำมันต่อมา
และยังคิด คิดมาว่า ทำทำไม

บ้างก็ว่า ในยามเศร้า ที่มองฟ้า
จะเห็นว่า มันเหงา เพราะกว้างใหญ่
บ้างก็ว่า เมื่อมีทุกข์ จึงมองไป
ก็ได้คลาย ว่าทุกข์เรา น้อยนิดเดียว

บ้างก็ว่า ยามมีรัก ให้มองฟ้า
มองมองไป ก็ว่า น่าหลงไหล
ฉันเองก็มองท้องฟ้าทุกวันไป
ก็ยังคง สงสัย เสมอมา

ใต้ท้องฟ้า โอบล้อม อะไรบ้าง
ท้องฟ้ากว้าง รองรับ ทุกสิ่งไหม
ถ้าเช่นนั้น ฟ้าทำไม ไม่หนักใจ
ไม่เหมือน ใครที่ทุกข์ใจ เพราะเรื่องราว

ถ้าท้องฟ้า โอบล้อม ทุกๆสิ่ง
ท้องฟ้านั้น จะได้เห็น เป็นสุขไหม
ในเวลา ที่คน นั้นสุขใจ
ฟ้าจะได้ สุขด้วยไหม อยากรู้จัง

ถ้าท้องฟ้าโอบล้อม ทุกๆสิ่ง
ความทุกข์และ ชั่วร้ายล่ะ รวมด้วยไหม
ถ้าหากว่า คนทั้งโลก เกิดทุกข์ใจ
ท้องฟ้าจะ เศร้าไหม หรือว่าตรอม

ใครบางคน คอยบ่น ก่นว่าฟ้า
บ้างก็ว่า ฟ้ากำหนด กดไฉน
บ้างก็ว่า เป็นลิขิต ฟ้าดลใจ
แล้วทำไม ต้องเป็นฟ้า รับไปเอง

มาคิดคิด ถึงท้องฟ้า ที่มีนี้
เป็นฟ้าที่ คอยอยู่คู่ มาแต่ไหน
เป็นท้องฟ้า ที่คอยโอบ ล้อมทั่วไป
รองรับเอา หัวใจ คนทุกคน

เมื่อเวลา ท้องฟ้า นั้นมืดมิด
เราก็คิด ไม่สดชื่น ไม่สดใส
แต่เมื่อคราว ฟ้าแจ้ง แสงรำไร
เราก็ได้ สดใส และชื่นบาน

มองมองดู จึงได้รู้ ฟ้ายิ่งใหญ่
โอบล้อมใจ โอบล้อมคน ได้ทุกที่
ถึงแม้จะ เหนื่อยยาก หรือมากมี
ก็มี"ที่อยู่" แค่ใต้ ฟ้าเดียวกัน

แล้วเหตุผล กลใด อันไหนหรือ
ให้ฟ้า เป็นดังมือ ที่ไม่หาย
คอยโอบล้อม ทุกสิ่งไว้ ไม่ได้คลาย
ถ้าฉันเป็น ดั่งฟ้าได้ บ้างคงดี

เป็นท้องฟ้า ที่โอบล้อม ทุกๆสิ่ง
เป็นท้องฟ้า ที่มองแล้ว สุขเสมอ
เป็นท้องฟ้า ที่รองทุกข์ ที่พบเจอ
รับทุกสิ่ง ด้วยใจ แข็งแกร่งจริง

 emo_28 emo_50 emo_20 emo_54 emo_84 emo_66 emo_71 emo_91 emo_117 emo_109 emo_108 emo_73 emo_95 emo_116