ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

~*กาลแปรผัน....วันแปรเปลี่ยน คืนเวียนพ้น
ยังสับสน ยังทนรับ กับภาพฝัน.......
ซึ้งสลาย มลายลับ ในฉับพลัน
ด้วยความรัก แปรผัน มิหวนคืน

~*ถึงยามนี้ สายฝน ร่วงโปรยปราย
หมู่เมฆหมอก พร่างพราย ดาษฟ้า
ด้วยเหตุใด...หยาดหนึ่ง นัยน์ตา
หลั่งรดริน ลงมา แผ่วเบา.....

~*แผ่นฟ้าร้อง คำราม ยามเดียวดาย
หยาดฝน ปลิวโปรยปราย คล้ายร่ำไห้
สายลมซัด กระโชกโศก เศร้าอาลัย
อัสนี ฟาดลงไซร์ ดั่งใจ......ตายทั้งเป็น



(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/995/19995/images/NOKk/47357_.jpg)