|
หัวข้อ: ขอบฟ้าที่ตรงนั้น...เป็นเพียงฝันที่จะไป เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 03 มีนาคม 2009, 06:22:AM ณ...ดินแดนแห่งท้องฟ้าอันสวยงาม สกุณาบินตามงามไสว ตรงสุดขอบเส้นแสงส่องอำไพ ช่างแสนไกลเกินไขว่ให้ติดตาม หมดสิ้นแรง...ให้เดินต่อล่าความฝัน ทิ้งคืนวันแม้ความหวังยังทวงถาม คงจะอยู่ทิ้งความฝันให้เขาประณาม เพราะขอบฟ้าที่ติดตามช่างแสนไกล เคยคิดฝัน...สักวันจะไปถึง ตรงที่ซึ่งสวยเด่นพริ้วไสว แสงเหลืองทองงามเด่นเห็นไวๆ แต่สุดท้ายมืดหายไปในพริบตา มันเป็นเพียง...แค่ความฝันเกินเอื้อมถึง ตรงที่ซึ่งไร้เขตแดน...อนาถา ตรงขอบฟ้าที่งามเด่นด้วยเมฆา เป็นเพียงว่าข้าฝันเพียงคนเดียว คงอยู่ตรง...ที่ทางแห่งความเหงา มีความเศร้าคอยปลอบแวะมาเที่ยว มาทักทายๆทักมิตรกลมเกลียว ความโดดเดี่ยวคือเพื่อนแท้ตลอดมา คงฝันไกล...เกินไปในแดนฝัน ไม่มีวันไปถึงซึ่งขอบฟ้า ที่สวยงามๆเด่นเล่นนภา ที่ไขว่คว้า...คือความฝัน...ที่ไม่มีวันเป็นจริง หัวข้อ: Re: ขอบฟ้าที่ตรงนั้น...เป็นเพียงฝันที่จะไป เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากันนา ที่ 03 มีนาคม 2009, 08:07:AM ฝันให้ไกลไปให้ถึงอย่าเพิ่งท้อ นี่แหละหนอชีวิตคนทนเถิดหนา มุ่งมั่นในความดีมีราคา จักฟันฝ่าสู่ฝันอันเป็นจริง แม้หวั่นไหวไปบ้างก็ช่างเถิด อย่าเตลิดหลงทางอย่างผีสิง เกิดเป็นคนรู้คุณค่าอย่าประวิง ต้องพึ่งพิงตนก่อนคิดอ่อนใจ |