|
หัวข้อ: ต้นรักที่หักลง เริ่มหัวข้อโดย: ดวงไฟ ที่ 22 กุมภาพันธ์ 2009, 12:28:PM เคยสดใสสว่างวับก็กลับมืด เคยหอมหวานก็จางจืดจนชืดหาย เคยผลิ-ดอกออกใบก็ไร้ดาย เป็นเพียงก้านกิ่งก่ายจะตายลา เคยมีใบล้อมร่มก็ล้มหัก เคยเติบอยู่ในสวนรักก็จักหา เคยเป็นเงาเข้าคลุมให้ชุ่มตา ก็เป็นเพียงมายาแค่ค่าลวง จนบัดนี้ต้นรักที่ปักราก ก็กลายเป็นล้มจากแม้นแหนหวง จะให้กี่หมื่นแสนแทนทักทวง ก็มิอาจเหนี่ยวหน่วงให้อยู่ดี ในเมื่ออาหารใจมันไร้หมด แล้วจะให้ต้นสดก็เกินที่ ย่อมวายร้างจางไปสิ้นใยดี ล้มลง ณ ตรงนี้ธุลีใจ หัวข้อ: Re: ต้นรักที่หักลง เริ่มหัวข้อโดย: หลานเจ๊กโรงสุรา ที่ 22 กุมภาพันธ์ 2009, 12:50:PM เมื่อก่อนนั้นต้นรักบานสะพรั่ง
กลิ่นหอมกรุ่นของดอกยังไม่จางหาย หยดน้ำค้างยังเกาะอยู่ประปราย เคล้ากลิ่นอายธรรมชาติมิอาจลืม แต่ตอนนี้ต้นรักเหี่ยวเฉาลง ยามอาทิตย์อัสดงแสงสลัว เห็นเพียงแค่กิ่งก้านในความมืดมัว ดั่งความรักหวาดกลัวไร้ตัวตน พายุพัดต้นรักให้หักเห เหมือนโกหกทั้งเพด้วยความเขลา ต้นไม้ใหญ่ไฉนหักไร้ลาดเลา ดั่งความรักแสนเศร้าที่หักลง -------------------------------------------------------------------- แหม่...ตอนท้ายๆนี่รู้สึกกลอนจะเพี้ยนแฮะ คิดอะไรไม่ออก 555 หัวข้อ: Re: ต้นรักที่หักลง เริ่มหัวข้อโดย: ดวงไฟ ที่ 22 กุมภาพันธ์ 2009, 01:23:PM เมื่อต้นรักหักลงคงเหลือค่า แห่งแผ่นดินยาตราใต้ฝ่านี้ ไม่มีน้ำฉ่ำรดหยดชีวี แต่ก็ยังคงมีเม็ดกรวดทราย อันต้นที่เคยหยัดกำจัดสิ้น เหลือเพียงรอยเศษดินไม่จางหาย ขอหยัดอยู่คู่ฟ้าจนกว่าตาย แม้ไม่มีต้นไม้...ใดเติบโต หัวข้อ: Re: ต้นรักที่หักลง เริ่มหัวข้อโดย: bourana ที่ 22 กุมภาพันธ์ 2009, 08:13:PM เมื่อต้นรักหักลงคงเหลือราก
คงอยู่ยากถอนขุดให้หลุดหาย ยังคงฝังจารึกผนึกกาย ตรึงแน่นอยู่ไม่คลายสลายไป รอยรักย้ำเตือนอยู่ยังรู้สึก ยังจมลึกสุดลับจับใจไว้ มิอาจลืมรอยช้ำย้ำเตือนใจ เป็นรอยไหม้ลามลึกผนึกรอย |