ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

..ค่ำคืนเดียดาย
..พร่างพรายภาพฝัน
..ท่วมท้นคืนวัน
..ดวงจันทร์พรั่นพรึง

..ใต้ดาวนับร้อย
..เรียงร้อยคิดถึง
..ถ้อยคำรำพึง
..ส่งถึงคนดี

..ข้อความจดหมาย
..สุดท้ายวันนี้
..ชัดเจนทุกที
..หยุดที่มีเรา

..ซองที่ระลึก
..ไว้นึกถึงเขา
..อ้างว้างบางเบา
..เหงาลึกนึกเอง

 emo_47............... emo_47

กระดาษในซอง
เป็นของที่ไม่คาดฝัน
เธอส่งถึงกัน
บอกฉันให้เข้าใจ

ซองที่ระลึก
ปิดผนึกจากแดนไกล
เธอคงเหงาเกินไป
จึงตัดใจมาบอกลา

ใต้ฟ้าคืนก่อนๆ
หลับตานอนฉันฝันหา
คืนนี้มีน้ำตา
เหม่อมองฟ้า หลับไม่ลง

..น้ำหมึกสีจาง...
..เลือนลางเต็มที
..สิ้นไร้ไมตรี
..ไม่มีหวนคืน

..ค่ำคืนเหน็บหนาว
..ร้าวเกินจะฝืน
..ครึ่งหลับครึ่งตื่น
..ค่ำคืนเดียวดาย

. emo_47................. emo_47

เก็บไว้เนิ่นนาน
ผ่านวันแรมเดือน
พ้นปียังเตือน
เหมือนให้จดจำ

ข้อความคิดถึง
รำพึงฉนำ
นับฉบับลำนำ
ข้อความตรึงตรา

กระดาษใบเก่า
รอยเงาภาษา
ที่เธอมอบมา
รักษาเนิ่นนาน

ด้วยอักษรา
เขียนมาสื่อสาร
รสถ้อยกังวาน
ความหวานซึ้งทรวง

ซองที่ระลึก
บันทึกความเหงา
ครั้งเคยมีเรา
อยู่เคล้าเคียงคู่

วันเธอจากไกล
ร้องไห้พรั่งพรู
เพราะยังไม่รู้
จะอยู่อย่างไร

ทนกับความเหงา
ความเศร้าในใจ
เธออยู่แห่งใด
โปรดได้คืนมา