ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

   กาลเวลาหมุนผ่านไปอย่างช้าๆ
   แต่ภาพเธอยังติดตาฝังแน่นในใจฉัน
   ฉันจะเดินข้ามผ่านมันไปได้อย่างไรกัน
   เมื่อไม่มีแม้สักวัน...ที่ฉันจะหลับตาลงได้โดยไม่คิดถึงเธอ
   พยายามก้าวเดินไปอย่างช้าๆ
   พร้อมกับน้ำตาไหลพร่ามองทางแทบไม่เห็น
   ความเจ็บปวดเกาะกินหัวใจจนหนาวเย็น
   แต่ต้องซ่อนไว้ไม่ให้ใครเห็น...หัวใจฉันที่มันมีเธอ

ฉันผ่านมาได้...ยังไม่ตาย...หายลาโลก
ฉันผ่านทุกข์...ผ่านความโศก...โลกรกร้าง
เธอปล่อยใจ..ฉันให้ตาย...หมายจืดจาง
แล้ววันนี้...มีคำถาม....ทรามเหลือใจ

ผ่านมาได้...ยังหายใจ....ไม่ตายหรอก
แค่ช้ำชอก...ถ้อยคำหลอก...บอกเอาไว้
เจ็บแค่นี้...นานนับปี...ยังหายใจ
แม้แผ่วไป...แต่มั่นใจ...ฉันอยู่ได้แม้ไร้เธอ