พิมพ์หน้านี้ - ....ยามใดบ่ไหวทราม....

.....ยามใดบ่ไหวทราม....

๑ เดือนดาวสงัดฟ้า พิศราตรีสงบ
อัตตาจะหาพบ สติปัฏฐานครอง

๑ ความรักประจักษ์จิต สุนิมิตบ่ติดหมอง
ให้ดวงฤดีตรอง สิกระจ่างสว่างตน

๑ จิตหุ้มกิเลสหนา ภยดารดาษมล
คืนวันกระสันตน มิสยบก็ทบกรรม

๑ มุ่งจิตประภัสสร สิริพรสะท้อนธรรม
บุญมาฆะแผ่คำ คติพุทธวิมุตตาม

๑ พิศตนกุศลจิต นฤมิตสถิตงาม
ยามใดบ่ไหวทราม สติปัญญะอุดม

๑ เขียนธรรมประจำใจ ปะทะนัยอุบายข่ม
รักชังก็ยังคม ทมแผ่มิแปรเลย

๑๑๑๑๑

ราตรีผิเพ็ญก่อง
นภหมองฤเทียมทัน
สิ้นแสงละตาวัน
มละสิ้นคณาชม

บ่มใจมิรู้ร้าง
เถอะจะสร้างกุศลสม
ห่อนไหวกเลสลม
จะกระจ่างเกษมศานต์

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน