ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

สิ่งที่เหลืออยู่...คือใจที่รู้...ว่าสู้ไม่ไหว
สิ่งเดียวที่เปล่าไร้...คือหัวใจ...ไร้รู้สึก
ต่อสู้กับความช้ำ...ตั้งใจจำ...ย้ำสำนึก
ยิ่งจำ...ยิ่งช้ำลึก...ใจยิ่งนึก...ก็ยิ่งจม

ถามตัวเองวันนี้...สิ่งที่ยังดี...มีอะไรบ้าง
นอกจากความทรงจำที่รกร้าง...และจืดจาง...ทางรักขม
นอกจากใจร้าวลึก...นึกดูแล้ว...แผ่วอารมณ์
ยิ่งนึกตรึกตรองตรม...ใจระบม...ซมซานไกล

สิ่งใดที่ยังเหลือ
ความรู้สึกคลุมเครืออย่างนี้
บอกหน่อยได้ไหมคนดี
ความรู้สึกที่มีคืออะไร

ปากบอกว่ารัก
การกระทำหักล้าง
ปล่อยให้เหงาอ้างว้าง
ปล่อยวางแล้วหรือ..สัมพันธ์

..สิ่งที่เหลืออยู่ เมื่อเลิกรา
สุดท้ายคือรอยน้ำตาที่รินไหล
เมื่อเราต่างหันหลังเดินจากไกล
ก็ไม่เหลือแม้เยื่อใยให้ผูกผัน

...ตอบแทนความรู้สึก เก่าก่อน
ครั้งยังเว้าวอน ก่อนนั้น
เคยชินกับการโอนอ่อนต่อกัน
คืนวันกลับกลายเหือดหายไป

...ทุกความรู้สึก หมดสิ้น
หยาดน้ำตาไหลริน หวาดไหว
ง่ายดายเพียงนี้หรือการตัดใจ
เคยบอกรักมากแค่ไหน ใยเธอลืม

ง่ายดายเหลือเกินคำลา
มากมายน้ำตาที่ให้
หยดแล้วหยดเล่าให้ไป
หยุดร้อง....แล้วกลับร้องใหม่เหมือนเดิม

ทุกค่ำคืนสะอื้นไห้
ปวดเหลือเกินใจรู้ไหม
ได้แต่ร้อง~ร้องอยู่อย่างนั้นร่ำไป
แต่ก็ไม่อาจเรียกใจเธอกลับคืน

ตะโกนบอกรักเป็นล้านครั้ง
เธอจะฟังจะได้ยินสักนิดไหม?
อยากให้เธอได้โปรดจงเห็นใจ
อย่ามีใครใหม่ได้ไหมเธอ

ขอละขอร้องเธอ
อย่าให้ฉันเพ้อหวั่นไหว
อยู่กับฉันอย่าเพิ่งเดินจากไป
รอฉันเข้มแข็งกว่านี้ก่อนได้ไหม?
แล้วหลังจากนั้นจะไป......ไม่ว่าเลย~

เธอเดินจากฉันไป
ไม่หลงเหลืออะไรนอกจากความเหงา
ความเดียวดายคือสิ่งสุดท้ายที่เธอทิ้งไว้กับคำว่าเรา
มีเพียงเเค่ภาพวันเก่า ๆ ที่เคยเคียงคู่กัน

สิ่งสุดท้ายที่เหลืออยู่
คือความหดหู่ที่เธอมอบให้ฉัน
เธอทิ้งไปไม่เหลือไว้ซึ่งความผูกพัน
สำหรับฉันคงทำได้เเค่ฝันรอวันเธอกลับมา

แค่ในความฝัน
เท่านั้นที่ฉันยังคงเหลืออยู่
กับหยดน้ำตาที่ไหลพร่างพรู
เธอคงไม่เคยรับรู้ เมื่อเราเลิกรา

แค่ในความฝัน
แค่จินตนาการเท่านั้นที่ฉันห่วงหา
ไขว่คว้าเธอได้แค่ตอนหลับตา
ตื่นขึ้นมาก็จางหาย เหมือนสายลม

ยังเดินผ่านทุกวัน
ของสำคัญที่ให้ยังอยู่
ภาพที่ถ่ายด้วยกันยังเปิดดู
วันนั้นเดินเคียงคู่.....วันนี้มองข้างๆไม่เห็นมี

ต้องยอมรับความจริงสินะ
ไม่รู้จะทำใจได้ตอนไหน
ก็มันรักเธอไม่คิดจะเผื่อใจ
ไม่เคยคิดมองคนใหม่หรือใครเผื่อไว้เลย....

คิดถึงเรื่องราวเดิมๆ
เพื่อต่อเติมชีวิตนี้
ให้อยู่ได้โดยไม่มี
เธอคนดี......ที่เคยเป็นของเรา

สิ่งที่เหลืออยู่...คือรู้...อยู่แก่ใจ
เหลือหน้าที่...พันธะไว้...ในความห่าง
ที่เหลือไว้...ไม่ใช่ใจ...ให้ใครทิ้งขว้าง
แต่เหลืออยู่...อย่างจืดจาง...ทางร้างลา

แต่หน้าที่..ที่มีอยู่...ก็รู้ดี
จึงทำดี...ต่อหน้าที่...ที่มีหนา
แม้สัมพันธ์..มันจบลง...ตรงร้างลา
แต่พันธะ...จะไร้ค่า...น่าละอาย

ไม่มีสิ่งใดหลงเหลือ
เมื่อรักที่เคยจุนเจือเหือดหาย
คำออดอ้อนหวานใด-ใด
กลับไม่ซึ้งใจเหมือนเคย

มันยังเหลืออยู่อีกไหม
ความรักและความเข้าใจต่อจากนี้
ยังมีเหลืออยู่อีกไหม คำพูดดีๆ
ระหว่างเราที่ตอนนี้ ต้องเลิกรา

ยังมีอะไรเหลืออยู่บ้าง
หรือว่ามีแค่ฉันที่อ้างว้าง อ่อนล้า
เธอหมดเยื่อใย เดินหันหลังจากไป ไร้คำลา
ในขณะที่ฉันเหลือเพียงน้ำตา
...ความว่างเปล่าก็ก้าวเข้ามาพร้อมความช้ำใจ...