|
หัวข้อ: อาจคือบางเสี้ยวแห่งกวีครวญ เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 30 มกราคม 2009, 10:12:PM อาจคือบางเสี้ยวแห่งกวีครวญ กวีร่ำ ระบำร่าย บรรยายถ้อย จากห้องน้อย หัวใจ ในหลายเสี้ยว ประกาศก้อง ทั่วห้องใจ ในทีเดียว ณ วันนี้ อีกหนึ่งเสี้ยว สีชมพู ได้เริงร่ำ ระบำท่า ลีลารัก ประดิษฐ์ดอย ร้อยถัก สักกระทู้ ประกาศเกียรติ ก้องงาม ตามมาดู ฉันจะเริ่ม ระเลงกระทู้ ให้ดูเอา ********************** ณ บางเสี้ยว แห่งรู้สึก ที่นึกคิด กูจะเอา กูจะขวิด พิชิตสู้ ต้องชนะ ทั้งพระ-มาร ระรานกู ตะเบ่งบั่น ประชันสู้ กูก็คน ดอกไม้งาม เห็นยาม ที่ชูช่อ กูนี่แหล่ะ จะขอ ชูช่อเชิด ไอ้-อี หน้าไหน ใหญ่มาเถิด กูจะย่ำ ให้ตะเพิด เตลิดเลย จะยืดย่าง กระเหย่งก้าว เก๋าเกินกั้น ก็กูใหญ่ ใครกัน จะท้าเย้ย ว่าชาติเสือ เหนือใคร ใหญ่มาเลย กูจะเสย ให้หน้าหงาย ไม่รู้ตัว สำนวนจา ภาษาถ้อย ด้อยศึกษา จากเด็กหนุ่ม บ้านนา อ้าอวดยั่ว ภายใต้ห้วง แห่งหัวใจ ต่างไหวกลัว สังคมมั่ว ยั่วใจแกร่ง แข็งกระด้างฯ นักเดินทาง 30 มกราคม 2552 หัวข้อ: Re: อาจคือบางเสี้ยวแห่งกวีครวญ เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 01 กุมภาพันธ์ 2009, 09:43:AM ในบางเสี้ยว ของฉัน คืออ่อนหวาน
ประหนึ่งปาน น้ำผึ้ง เพียงเดือนห้า มธุรส เรียงร้อย ถ้อยวาจา แต่งจริต จรรยา ให้งดงาม อีกบางเสี้ยว กลับเป็น ความเด็ดขาด หากมิใช่ เกรี้ยวกราด ให้เกรงขาม แต่มั่นคง จุดยืน ไม่คล้อยตาม มองดูความ ถูกผิด ที่เป็นไป และบางเสี้ยว นั้นก็ คือความเศร้า มีเพียงเงา เคียงข้าง ที่ไหนไหน มือที่กอด ก็มือ ของเราไง ปลอบประโลม หัวใจ ตัวเราเอง ******************** |