ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

กรุ่นไอดิน กลิ่นควันขาว หอมข้าวใหม่

กำจายไกล รวยริน กลิ่นเนื้อสาว

บำบายฟุ้ง จรุงจิต ติดกายพราว

หอมชื่นราว ข้าวดอก ลอยออกรวง

ณ.ที่ไกล โค้งรุ้ง สูงสุดเขต

สุดประเทศ เขตคาม ยามเช้าช่วง

กำโชนเชื้อ เรื่อแสงใหม่ ในหนาวทรวง

จึงส่งดวง ปวงคำ มาพร่ำวอน


จูบแดดอุ่น กรุ่นรัก ฝากมาด้วย

สายลมช่วย กอดสาว เคล้าคลอก่อน

ยังอีกไกล เส้นทาง ระหว่างจร

รอแดดอ่อน เรื่องราว จะต่าวคืน

ด้วยหัวใจใฝ่คำถักทอ โปรดแนะนำคนหัดเขียนด้วยเถิด

ด้วยจิตคาราวะแด่ทุกท่านในบ้านกลอนไทย

ขอบคุณมากที่สุด ที่ได้ให้เนื้อที่ ฝึกปรือ หากสิ่งใดก้าวล่วง

ไม่สุภาพ ขออภัยด้วย

เคเว่นครับ

ด้วยหัวใจ ใฝ่หา ว่าคิดถึง

ห้วงคำนึง คืนนี้ ที่ต่างถิ่น

คนเมืองไกล ส่งรัก ทักยุพิน

ฝากเมฆิน โอบกอด พรอดเบาเบา



อยู่ดีนะ ฟ้าโน้น โชนแรงเชื้อ

โหมรักเอื้อ ถึงกัน วันเหงาเหงา

เพียงถักถ้อย ร้อยคำ นำมาเว้า

ว่ารักเจ้า มากเหลือ เหนืออื่นใด



จงดูแล รักเรา อย่างเคารพ

รอวันพบ สบพักตร์กลับ รับขวัญให้

ดูแลตัว ดูแลกาย ระวังใจ

จงปลอดภัย เถิดเจ้า พี่เฝ้ามอง

....................
แด่ความคิดถึง และห่วงใย
เคเว่นครับ
ซิเอเติลคืนที่ผ่านมา
พายุหิมะลงแรงมาก
รักษาตัวด้วยครับ
............