ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ดังชะตาฟ้าลิขิตชีวิตนี้
เหมือนจะมีหัวใจให้ลาร้าง
ผ่านเข้ามาแค่คืน-วันพลันจืดจาง
ต้องแรมทางอ้างว้างเหมือนอย่างเคย

ความเจ็บปวดครั้งนี้ใครรู้บ้าง
เหลือเพียงร่างไร้หัวใจที่ฝืนยิ้ม
เห็นคนรักเดินจากไปน้ำตาริน
ควรจะยินดีไหมถามใจดู

ครึ่งความคิดฝ่ายดีเริ่มทักท้วง
ไม่ควรห่วงกักขังรั้งดึงไว้
ได้แค่ร่างที่ไร้ใจและวิญญาณ
ที่ต้องการเท่านี้หรอ-พ่อซาตาน

น้ำตาซึม-ซึมลึกให้นึกขำ
ใจเจ็บช้ำความจริงนั้น-ไหลพราก
เจ็บกี่หนทนกี่ครั้งที่ลำบาก
ต้องจำพรากจาก "ดวงใจ" ไม่รู้ตัว

ิลิขิตจากฟ้า...หรือจะสู้ศรัทธา..จากคนเดินดิน
เพียงใจไม่สิ้น...ดินฟ้าหาแสร้ง
ลิขิตชีวิต...เส้นทางถูกผิด...จิตล้วนเปลี่ยนแปลง
เพียงใจเจ้าแกร่ง...แฝงใจให้ทน

ลิขิตจากฟ้า...ฤาสู้ศรัทธา...มานะแห่งใจ
ฟ้ากว้างฟ้าไกล....แต่ไม่สู้ใจ....ที่ไม่มัวหม่น
ดวงใจรวดร้าว....ถึงคราวอับจน
แม้นยากหลุดพ้น...แต่คนหนอคน...ล้วนอยู่ที่ใจ

ลิขิตจากฟ้า...หาเวทนา...ฟ้าลืมฟ้าลวง
เพียงใจหลุดบ่วง....คำหลอกคำลวง....มาแลห่วงใย
ลิขิตชีวิต...ให้มีเข็มทิศ....บอกเหนือแลใต้
จะเกรงสิ่งใด...ลิขิตจิตใจ...ให้ไปตามทาง

ลิขิตจากฟ้า...มิได้หมายตา....ให้พาใจเศร้า
คืนวันหวั่นเหงา...อย่ามัวโศกเศร้า...วันเก่าเขาร้าง
ไมตรีฉันท์มิตร....ไม่มีลิมิต...เคียงชิดไกลห่าง
ลิขิตเส้นทาง...ปลดปลงปล่อยวาง....แค่ทางร้างใคร