ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

อรุณเรืองจูบหล้าคราฟ้าหม่น
เหงาพิกลคนเหงาเศร้าหม่นหมอง
อยากจะพร่ำร่ำไห้น้ำตานอง
ก็อายน้องจำต้องกลั้นกลั่นน้ำตา

เพราะรับงานคราวก่อนตอนหนหลัง
ได้รับฟังจากผู้ใหญ่ให้ไปหา
งานที่สั่งไว้แล้วเรารับมา
ใยไม่เสร็จชักช้าน่ารำคาญ

จงรีบทำให้เสร็จก่อนวันพรุ่ง
เอาล่ะยุ่งแล้วเหวยรำเพยสาส์น
จึงนำความที่รับมาแบ่งงาน
เร่งประสานกับน้องๆช่วยกันทำ

แต่ไม่เสร็จแล้วเล่าทำไงได้
ผลัดวันใหม่ได้ไหม ไม่ถลำ
หากเร่งไปงานไม่ดี ที่เราทำ
จะย่ำแย่ แก้ใหม่ก็เสียกาล

หัวหน้าเราไม่ฟัง หวังให้เสร็จ
เลยโดนเอ็ด เข็ดกมลจนโศกศัลย์
ไม่อยากเกี่ยงเถียงผู้ใหญ่ให้เสียการ
เร่งทำงานบอกน้องๆต้องช่วยกัน

...ใช่แล้วท่าน...กลอนนี้โดน...กำลังเครียดกับหัวหน้า..

..ถึงท่านผู้มีอำนาจ...
..สิทธิ์ขาดอยู่ที่ท่านกระนั้นหรือ
..ลิขิตชีวิตได้ในกำมือ
..คำสั่งคือเครื่องมือ..ใช้หากิน

..อพยพโยกย้ายดั่งขายทาส
..ประกาศอำนาจการตัดสิน
..ไล่ออก ปลดออก คนเดินดิน
..ท่านได้ยินบ้างไหม ใครร้าวราน

..คนที่ลุกเรียกร้องปกป้องสิทธิ์
..ท่านก็ใช้อำนาจลิขิตประหัสประหาร
..ออกคำสั่งลงโทษให้ร้าวราน
..แล้วก็อ้างจุดประสงค์ขององค์กร

 emo_30...................................... emo_30