พิมพ์หน้านี้ - นี่แหละคือความเสียใจ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนอกหัก => ข้อความที่เริ่มโดย: barmeee.com ที่ 15 มกราคม 2009, 07:48:PM



หัวข้อ: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: barmeee.com ที่ 15 มกราคม 2009, 07:48:PM
พยายามข่มใจไว้เงียบๆ
กำมือเย็นเฉียบระริกไหว
ปล่อยดวงตาให้ปล่าวว่างจากสิ่งใด
ทั้งที่ใจหม่นไหม้มิเหลือดี
ยิ้มให้เทอเพราะเข้าใจว่ามีสุข
ไม่รู้สึกร้อนทุกข์ในตอนนี้
รับฟังคำลาแล้วเก็บกลั้นน้ำตาที่มี
ทั้งที่ใจเหลกเหลวเหลือดี
แต่เพื่อศักดิศรีฉันยอม
emo_30


นี่แหละคือความเสียใจ


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: มั่น แซลี้ ที่ 15 มกราคม 2009, 08:16:PM
กลอนเพราะดีน่ะ แต่ตัวหนังสือเล็กมากๆ
ใช้fontปกติดีกว่าน่ะ


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: nineten ที่ 16 มกราคม 2009, 08:53:AM
รู้สึกร้อนตัวทั้งที่อากาศหนาว
ถอนหัวใจแผ่วเบาความคิดวุ่นว้า
สิ่งที่ได้เห็นก็ต้องกลั้นไว้น้ำตา
นี่แหละนะคือความเสียใจ


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: love u ที่ 16 มกราคม 2009, 06:32:PM
นี่แหละคือความเสียใจ

ที่ไม่ได้ดูแลห่วงใย

แล้วฉันก็เผลอ

ไปมีใครอีกคน


จนถึงวันวันหนึ่ง

ที่ฉันนึกถึงเธอขึ้นมา

ฉันก็มีแต่น้ำตา

เพราะรู้ว่าเธอจากไป


เธอไปอยู่ในภพอื่น

ทำฉันนั่งสะอื้นร้องไห้เสียใจ

พึ่งจะรู้ค่าของคนที่จริงใจ

แต่สุดท้ายก็สายไป สำหรับเธอ


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: ^TakZiDo^ ที่ 16 มกราคม 2009, 09:20:PM
ถ้าเธอแคร์ฉันจริง
คงไม่ทิ้งภาพเก่าให้เลือนหาย
คงไม่เก็บรูปแฟนเก่าไว้ใน hi5
คงไม่ทำร้ายจิตใจฉันอย่างที่เป็น

ถ้าเธอรัก อย่างที่ฉันคิด
เธอคงไม่ยึดติดกับอดีตฉัน
เธอคงใส่ใจความเป็นเราทุกคืนวัน
คงไม่ปล่อยให้ฉันต้องเดียวดาย

ถ้าเธอไม่ได้รังเกียจฉัน
จะมากมายอะไรกันกับความหมาย
คำว่ารัก ที่ฉันอยากฟังนัก รักน่ะ ถ้าจะเข้าใจ
คงไม่ต้องรอจนวันสุดท้าย และฉันก็ไม่ได้ฟัง

ไม่ต้องถามว่ามากไปไหม
มันไม่มากไปเท่าไหร่หรอกที่ฉันหวัง
เพราะมันก็แค่ความคิดแบบไม่ระวัง
ของคน "งี่เง่า" ที่จริงจัง เท่านั้นเอง

แค่บทกลอนของคนงี่เง่า ไร้สมอง ที่รักเธอ


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 16 มกราคม 2009, 11:34:PM
นี่แหล่ะคือความเสียใจ
ขอบคุณมากมาย...ในความเลวร้าย..ที่ได้ผ่านพ้น
มันทำให้ฉัน...เป็นคนที่อดทน
อุปสรรคที่มากล้น...ทำให้ความอดทน...ฝึกฝนมา

นี่แหล่ะคือความเสียใจ
ฉันไม่เคยโทษใคร...หรือโทษอะไร...ในน้ำตา
มันทำให้ฉัน....นั้นเป็นสุข...ทุกข์รู้ค่า
มิใช้เพียง...เลี้ยงชีวา...ไร้ค่าใจ...ไปวันวัน

นี่แหล่ะคือความเสียใจ
ขอบคุณที่คุณทิ้งไป....ไม่แคร์อะไร...อย่างในวันนั้น
เมื่อเห็นคนอื่น...ยั่งยืนกว่า...ก็ลากัน
มิผูกใจเจ็บเลยสักวัน...เพราะฉะนั้น...สบายใจ

มิได้อภัย...ที่เธอไป..ที่เธอทิ้ง
เพราะฉันไม่เคยโกรธ..หรือโทษเธอเลยจริงๆ...ยิ่งกว่าใช่
มีแต่คำขอบคุณ...เกื้อหนุนใจ
ที่ทำให้ฉันเป็นคนใหม่...ที่เข้มแข้งได้...ในวันไร้เธอ


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: ฝูงบินต่ำ ที่ 16 มกราคม 2009, 11:42:PM
เห็นไหม...น้ำตาที่ไหลริน
ได้ยินไหม...เสียงใจที่โหยหา
ไม่ต้องการความสงสารและเวทนา
แต่อยากให้รู้ว่า นี่แหละความเสียใจ emo_33 emo_48 emo_33


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 16 มกราคม 2009, 11:44:PM
รักใครๆ..ช่างง่ายดาย...แม้ไร้ค่า
รักตัวเองยากหนักหนา...ค่าไกลหาย
รักคนอื่น..แม้ขื่นใจ...ให้มากมาย
รักตัวเอง...ลังเลหาย...รักไม่ได้...ไม่เข้าใจ


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: Thiti ที่ 19 มกราคม 2009, 04:36:PM
หลับก็ฝัน ครั้นตื่น สะอื้นถึง
ยังคำนึง ซึ่งความรัก ที่ผลักไส
ทั้งปวดร้าว หนาวเหน็บ เจ็บหัวใจ
น้ำตาไหล ไม่อาย แก่สายตา

คือ"เสียใจ" ในรัก ที่หนักหัว
พาหน้ามืด ตามัว กลัวหนักหนา
อยู่เหมือนตาย หายจาก พรากพริบตา
ทั้งแขนขา กายา พาอ่อนแรง

แม้ครางครวญ สรวลไหว แต่ใจฝืน
แม้กลางคืน กลางวัน มันหมดแสง
ให้เข็ดจำ ย้ำไว้ ใช่แสดง
ใจกำแหง จนแล้งรัก จักเสียใจ


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 19 มกราคม 2009, 05:02:PM
ตาหลับแล้ว....แต่ใจแผ่ว...แว่วยินอยู่
ใจตนรู้...ว่าหดหู่...สู้ไม่ไหว
เจ็บคลานี้...มีแผลเย็บ...เจ็บเกินไป
แผลเจ็บลึก..ตรงกลางใจ...ไม่รู้ตัว

กลัวใจกลัว...กลัวใจ...จะไร้สิ้น
ใจเจ็บหนัก..ยากผกผิน....สิ้นสลัว
ยากจะผลัก...ความรัก...ที่หนักตัว
ใจหมองมัว...สั่นระรัว....กลัวหัวใจ

ใจและกาย...ไม่สบาย...หมายรักษา
แต่ไม่รู้กี่เพลา...เยียวยาไหว
จากไปแล้ว...ดวงแก้ว...คลาดแคล้วไกล
เจ็บจนใจ....ไม่อาจเอื้อน...เตือนศรัทธา


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหวาน ที่ 20 มกราคม 2009, 12:57:PM
นี่เเหละคือความเสียใจ
ที่ฉันต้องเสียเธอไปในครั้งนี้
ไม่อยากเชื่อเลยว่าความรักของเราที่มี
จะถูกย้ำยีด้วยกาลเวลา

เธอเดินจากไป
รู้ไหมฉันเสียใจหนักหนา
เธอจากไปโดยไม่มีคำลา
รู้ไหมว่าฉันเจ็บเพียงใด

ได้โปรดฟังฉันก่อน
วอนเธอฟังฉันจะได้ไหม
ฉันขอเเค่ได้เห็นหน้าเธอก่อนที่เธอจะจากไป
แค่นี้ทำได้ไหมแล้วฉันจะปล่อยเธอไปตามทาง


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 20 มกราคม 2009, 03:25:PM
นี่แหล่ะ..คือความเสียใจ
จดจำไว้...ให้ใจรู้
จากวันนี้..ที่เสียใจ...ใคร่ตรองดู
นี่แหล่ะใจ...ให้เจ้ารู้...สู้ต่อไป

นี่แหล่ะความเสียใจ..ในชีวิต
เป็นบทเรียน...เพียรทางผิด...จิตจึงไฝ่
เก็บอดีต..ขีดสะท้อน...เว้าวอนใจ
ว่านี่แหล่ะคือความเสียใจ...จะได้ไม่เสียที


หัวข้อ: Re: นี่แหละคือความเสียใจ
เริ่มหัวข้อโดย: love u ที่ 26 มกราคม 2009, 08:50:AM
 emo_33 emo_33นี่แหละคือความเสียใจ emo_33 emo_33

ความเสียใจมีนเป็นอย่างนี้จำซะใหม่

ต้องเจ็บจนร้องไห้โดยไม่อาย

ต้องซ้ำทุรนทุรายขนาดนี้

ที่ผ่านมามองย้อนไป

ลองคิดดูบางทีก็เสียดายน้ำตา

แต่เธอทำให้ได้รู้ว่าค่าของน้ำตา

 emo_33 emo_33มันคู่ควรกับการต้องเสียเธอ emo_33 emo_33