|
หัวข้อ: กอดก่ายคลายหนาว เริ่มหัวข้อโดย: ดวงไฟ ที่ 14 มกราคม 2009, 06:05:PM อันลมหนาวพัดโยกมาโบกโดน กิ่งไผ่เอน ไหวโอน ณ โพ้นฟ้า เนื้อแตกริ้วพริ้วสายร่างกายพา เจ็บตรงที่กายาหาอุ่นใด ไม่มีแม้นจักคล้ายได้ห่อหุ้ม ใต้อ้อมกอดอุ่นนุ่มกับอกไหว อ้อมแขนเกี่ยวเลี้ยวลัดถนัดใจ อ้อมอกซึ้งถึงทรวงในไม่คลาดคลา แนบสนิทนิจรันดร์ดุจฝันหวาน พาหัวใจสะท้านพานโหยหา ยามพระพายพัดโบกโยกผ่านมา อกสะท้านประมาณว่าจะบ้าบอ คิดถึงทรวงห่วงนักเคยพักกอด คิดถึงวันพร่ำพรอดจนทอดขอ ให้อ้อมอกกลับมาอย่ารั้งรอ แข็งใจได้ไม่พอขอแนบกัน แนบสนิทชิดไปให้ใจชื้น อย่าทิ้งวันผ่านคืนให้ไหวสั่น เคยมีอ้อมกายพริ้มยิ้มรับจันทร์ ลมหนาวพัดพาฉันจนหวั่นใจ ว่าจะไม่พบพรอดพาทอดถอน ปล่อยให้ฉันหนาวนอนฤาอ่อนไหว ขาดก่ายเกี่ยวเปลี่ยวเศร้าเหงาหัวใจ รีบกลับมาได้ไหมอย่าให้รอ หัวข้อ: Re: กอดก่ายคลายหนาว เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 21 มกราคม 2009, 08:46:PM ..น้องสาว...
..เจ้าหนาวไหม ..ไออุ่นแอบอิงสิ่งใด ..มีไหมไว้แนบแอบอิง ..พี่ชาย..หนาวเหลือ... ..เอื้อเฟื้อหนาวหนักพักพิง ..อุ่นใดไหนเหล่าเท่าน้องหญิง ..พูดจริงเอื้อนเอ่ย..เคยฟัง ..พี่ชายคอยเฝ้าพะเน้าพะนอ... ..ไกลหนอไกลห่างอย่างหวัง ..กลัวใจเพ้อพร่ำลำพัง ..คิดถึงจริงจัง..จริงใจ emo_47......... emo_47 หัวข้อ: Re: กอดก่ายคลายหนาว เริ่มหัวข้อโดย: ดวงไฟ ที่ 22 มกราคม 2009, 10:24:AM จะหนาวลมห่มใดไม่เท่ารัก ยิ่งหนาวนักพระพายโชยให้โหยหา อุ่นใดแนบแอบสนิทชิดอุรา ไม่เท่าอุ่นเอ่ยค่าวาจาใจ แม้นห่างกายก็คล้ายได้ห่อหุ้ม ใต้อ้อมกอดอุ่นนุ่มกับอกไหว ลมหนาวโชยพัดโบยมาหนใด คิดถึงทรวงห่วงใจทุกหนครา กิ่งไผ่เอน ไหวโอน ณ โนนหิน ลู่ลมพริ้วได้ยินถวิลหา ว่าคนรักที่ภักดิ์กายได้พิงพา วันนี้หนาวไหมหนาพาห่วงใย |