พิมพ์หน้านี้ - ทำร้ายตนเอง

ตัดให้ได้ หนีให้ห่าง อย่าข้องจิต
อย่ายึดติด เป็นบ่วงมาร ผลาญสิ้นสูญ
อกุศล กลเล่ห์ร้าย หน่ายอาดูร
เหตุเป็นมูล แห่งอบาย หมายชีวัน

หนึ่งโลภะ สองโทสะ สามโมหะ
เป็นมละ แห่งมลทิน ถิ่นโศกศัลย์
ใครติดบ่วง ห่วงวงล้อ ต้องจาบัลย์
สูญสิ้นพลัน ทางสวรรค์ อันสุขใจ

* อันโลภะ หายนะ คือความโลภ
ต้องเศร้าโศก ความอยากได้ ให้หวั่นใหว
ไม่รู้จัก คำว่าพอ ให้ท้อใจ
มากแค่ใหน ไร้แผ่นดิน ก็สิ้นดี

อยากเป็นใหญ่ พอสมใจ ให้อยากเพิ่ม
ด้วยอยากเสริม บารมี ไม่ขวยเขิลล์
ในที่สุด ความยากมาก มาซ้ำเติม
ความเจริญ เริ่มเสื่อมถอย ต้องระกำ

** ก่อให้เกิด เพิ่มโทสะ ละไม่หยุด
คอยประทุ - ษร้ายใจ ให้เจ็บช้ำ
กลายเป็นโกรธ โทษอบาย กายหมองคล้ำ
เจ็บระยำ ย่ำผูกโกรธ โทษเพิ่มตาม

ก่อให้เกิด เป็นความแค้น แสนสาหัส
คิดกำจัด ตัดเสี้ยมหนาม ให้ย่อยยับ
ความโกรธแค้น ต่อตามเติม เพิ่มระดับ
อาฆาตกลับ สับใจตน ทนหมองใจ

*** เหตุเพราะหลง กลอบาย ให้ใจทุกข์
หลงจนสุด หลุดความดี ชีวีไหม้
ขาวเป็นดำ ดำเป็นขาว ร้ายหทัย
ความสดใส ไม่มีเหลือ เหยื่ออธรรม

เราต้องลด ลงต้องละ แล้วผละเลิก
ก่อให้เกิด เพิ่มความดี ไม่ถล่ำ
เตือนสติ คิดรอบครอบ ประกอบกรรม
กุศลธรรม นำชีวิต ปลิดบ่วงมาร

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน