ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เนิ่นนานนัก กว่ากวีนักรัก จักกลับมา
ผ่านห้วงแห่ง กาลเวลา ไม่รู้เท่าไหร่
ณ ย่างเหยียบ รอยเคยย่ำ เห็นรำไร
ที่แห่งนี้ เคยพบดวงใจ...หายไปกับลม

อาจมิวางปากการร่าย รำพัน
เพียงกดแป้นพิมพ์เท่านั้น หมายสม
นี่  นวัตกรรมใหม่ ดินสอไทย ระทม
กระดาษเปล่า ว่างเปล่าจม จ่อมหาย

กวีร่ำ กวีร่าย ในโลกว่าง
เพียงสมมุติ บางสิ่งอย่าง บางอย่างย้าย
เปลี่ยนยุค เปลี่ยนค่า เปลี่ยนราคากลับกลาย
วางอดีต ไร้ความหมาย อยู่ที่ปลายจินตนาการ...


[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

เนิ่นนานนักจักได้กลับมา
งั้นขอใช้เวลาตามล่าฝัน
ร่ายกลอนรักร่ายกลอนเหงาเฝ้ารำพัน
โคลงกาพย์ฉันท์ที่ฝันใฝ่ของใจกวี

ก้าวแต่ละก้าว เรารับรู้
ระยะทางย่นเข้าอยู่เรารู้ได้
จากปลายฝันสุดขอบฟ้า เห็นรำไร
บัดนี้แล้ว ซิ อยู่ใกล้ เพียงแค่เอื้อม