|
หัวข้อ: แผลเก่า...จากกรุงศรีฯ เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 09 มกราคม 2009, 05:27:PM แผลเก่า..จากกรุงศรีฯ """"""""""""""""""" อโยธยาศรีรามเทพนคร แต่กาลก่อนแน่นหนักด้วยศักดิ์ศรี ขนบธรรมเนียมจารีตประเพณี คือหนึ่งในปฐพีมิรองใคร เหลืองอร่ามงามพิศวิจิตรลํ้า ปรางค์ทองคําเรืองรองส่องไสว รัตนชาติชั้นดีสีแววไว ทั้งพริกไทยเครื่องเทศทั่วเขตแดน คชสารมงคลมีล้นหลาม ถูกต้องตามลักษณะแบบแผน เข้าปะทะบดบี้ขยี้แบน อริราชต่างแคว้นต้องปราชัย เพราะกลมเกลี่ยวเหนียวแน่นรักแผ่นดิน หากหมายหมิ่นยื้อแย่งแหล่งอาศัย จักต่อตีโรมรันให้บรรลัย พร้อมขับไล่ศัตรูผู้รุกราน เศวตฉัตรกรุงศรีที่สลาย ต้องพังพ่ายเป็นเถ้าถูกเผาผลาญ ด้วยใส้ศึกคนไทยจิตใจมาร เพียงต้องการอํานาจประกาศตน เป็นบทเรียนเวียนว่ายอย่าขายชาติ เอกราชหักงอเพราะฉ้อฉล หยุดลําพองร้องขอ.."นรชน" ฤๅจักพ้นผลกรรมที่ทํามา.. หัวข้อ: Re: แผลเก่า...จากกรุงศรีฯ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 09 มกราคม 2009, 11:11:PM เพราะกษัตริย์ขาดเขลาเขาเผากรุง ก่อนย่ำรุ่งกรุงแตกแยกวิถี ไทยจึงเสียมากมายย้ายธานี ให้ชนอื่นเขาย่ำยีมาฆ่าฟัน หากไทยรักสามัคคีมีเสมอ ไม่พลั้งเผลอเสียท่าเขาห้ำหั่น อยุธยาก็คงอยู่เท่าทุกวัน แผลเหล่านั้นคงไม่เหลือให้ช้ำตรม หัวข้อ: Re: แผลเก่า...จากกรุงศรีฯ เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 21 มกราคม 2009, 07:54:AM บทเรียนในอดีตมีให้เห็น
หากใครเป็นกบฏคดฉ้อฉล โกงบ้านเมืองจนพังยับชาติอับจน มันคนหนึ่งหนีไม่พ้นเวรตามทัน อริราชเห็นเป็นเพียงเผ่าสุนัข เลี้ยงเอาไว้ให้พำนักพักอาศัย หากยามใดไร้ประโยชน์หมดทางไป เสียงเห่าก็สิ้นความหมายหมดลงครัน กระนั้นเลยอย่าเป็นคนโกงชาติ ยามสิ้นยศหมดอำนาจ จะโศกศัลย์ พาชาติพังย่อยยับ ตัวจาบัล วายชีวันกันทั่วทั้งเขตคาม หัวข้อ: Re: แผลเก่า...จากกรุงศรีฯ เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 21 มกราคม 2009, 11:51:PM บทเรียนในอดีตมีให้เห็น หากใครเป็นกบฏคดฉ้อฉล โกงบ้านเมืองจนพังยับชาติอับจน มันคนหนึ่งหนีไม่พ้นเวรตามทัน อริราชเห็นเป็นเพียงเผ่าสุนัข เลี้ยงเอาไว้ให้พำนักพักอาศัย หากยามใดไร้ประโยชน์หมดทางไป เสียงเห่าก็สิ้นความหมายหมดลงครัน กระนั้นเลยอย่าเป็นคนโกงชาติ ยามสิ้นยศหมดอำนาจ จะโศกศัลย์ พาชาติพังย่อยยับ ตัวจาบัล วายชีวันกันทั่วทั้งเขตคาม +1ให้กะเลือดรักชาติจ้า หัวข้อ: Re: แผลเก่า...จากกรุงศรีฯ เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 22 มกราคม 2009, 12:14:AM เป็นแผลเด่น...เช่นวานวัน...พลันลืมหลง
ควันขโมง...โยงใย...ในครั้งก่อน อยุธยา...สองสามหนึ่งศูนย์...อาดูรอาวรณ์ เสียสิ้นดินกร่อน...แผ่นดินร้อนเป็นไฟ อยุธยา...สูญเสียท่า...คลาครั้งสอง ไทยเราเอย...โปรดจงตรอง...มองเห็นไหม ชาติเราสิ้น...เพราะแผ่นดิน...สิ้นคุณใคร คนไร้ใจ...ในสำนึก...ชักศึกมา แผ่นดินล้าแผ่นฟ้าแดง...แจ้งแดงเลือด น้ำใจไทย..ใยแห้งเหือด...เลือดไหนบ่า บรรพบุรุษ...ฉุดฆ่าศัตรู...แม้รู้บาปหนา แต่เพราะชนรุ่นหลังมา..จึงกล้ายอม การเสียสละที่ยิ่งใหญ่....หรือไม่รู้ สังคมไทย...ใคร่มองดู...ดูหวนหอม ชาตินิยมวัตถุ...ลุมิควร สังคมป่วน....รวนเรใจ....เศร้าอาจิณ นึกโศกา..อาลัยเหล่า...ผู้กล้าหาญ ท่านทัดทาน...บั่นกบาล...มารแผ่นดิน แต่ลูกหลาน..ไร้คิดอ่าน...ผลาญจนสิ้น ขายชาติ..ขายแผ่นดิน...ขายจนสิ้นแม้ความเป็นไทย ไทยลืมไท...แล้วใครไซร้..ในกำพืด เลือดไทยจาง...ลางเลือนจืด...มืดกันใหญ่ ไทยลืมไท..หรือแม้ใจ...ลืมกันไป ไม่รักษ์...ภักดิ์ดีใจ...แล้วคนไทยจะยืนอยู่บนนดินใครใคร่คิดดูเทอญ หัวข้อ: Re: แผลเก่า...จากกรุงศรีฯ เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 23 มกราคม 2009, 01:10:AM +1ให้กะเลือดรักชาติจ้า [/quote] เพลงผ้านี้น้ำใจงาม ซาบซึ้งนัก งามพร้อมพักตร์ดวงหน้าสละสลวย ขอขอบคุณในน้ำใจที่มอบด้วย จิตไมตรีนะคนสวย น้อมขอบคุณ ขอบคุณค่ะ emo_47 |