ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ไปไม่กลับ คืออะไร ใครรู้
ให้ตรองดู รู้อรรถ จักขยาย
มีหลายหลาก มากแท้ อธิบาย
แต่ความหมาย มีหนึ่ง ให้ตรึงตรอง

หลับไม่ตื่น หรือว่า ไม่ตืนหลับ
หลายคนทัก มักกล่าว ไปเป็นสอง
ปริศนา คำนี้ ที่ต้องตรอง
พิศแล้วมอง ต้องเห็น เป็นสำคัญ

ฟื้นไม่มี ที่ใหน ตายแล้วฟื้น
ตรองให้ดี คำตอบ ยอกแปรผัน
ตรงกันข้าม ความหมาย ที่ทายกัน
หลายคนนั้น สับสน ฟื้นไม่มี

หนีไม่พ้น ทุกคน ต้องประสบ
สิ่งที่พบ วนเวียน ไม่คงที่
หากใครหนี สำเร็จ เด็ดสิ้นดี
ทุกวันนี้ มีมาก หลากหลายจริง

สี่ประโยค โปรดพิศ จิตสว่าง
เป็นหลักการ ปรมัต อรรถทุกสิ่ง
ช่วยเฉลย เอ่ยตอบ บอกความจริง
สุดเพริศพริ้ง บัณฑิต กานต์สุนทรีย์



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

*** ไปไม่กลับ ความลับ จักเฉลย
ทุกคนเคย เชยผ่าน มานานหลาย
คือคืนวัน ลับแล้ว มิกลับกลาย
ขี้ความหมาย ไปไม่กลับ ลวงลับเลย

*** สิ่งใดที่ มีผ่าน กาลล่วงลับ
จงตระหนัก แก้ไข ได้เฉลย
สร้างกุศล ผลบุญ ให้คุ้นเคย
ไม่ละเลย เสบียง เลี้ยงวายชนม์

*** ในอดีต เวทนา พาสุขทุกข์
อย่ามัวทุกข์ คลุกอยู่ รู้เหตุผล
ปัจจุบัน นั้นแหละ คือตัวตน
อย่าหลงกล อบาย คล้ายตามัว

*** อนาคต อาจหมด ลงพริบตา
สังขารา ไม่เที่ยง ให้เวียนหัว
อันความตาย ใครเล่า จักรู้ตัว
ชายหญิงทั่ว ด่วนคิด พินิจตรอง

 emo_06 emo_06 emo_06 emo_06 emo_06




[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

คนแต่ก่อนสอนสั่งให้ยั้งคิด
เตือนดวงจิตให้นึกระลึกถึง
คำสั่งสอนวอนให้ใจคะนึง
ระลึกถึงมันไว้ใส่ใจจำ


ไป          ไหนไปเถิดเปิดโอกาส

ไม่        ให้คลาดเคลื่อนคล้อยรอยฉนำ

กลับ      กายเป็นเศษธุลีมีประจำ

หลับ      ให้สำราญรื่นชื่นวิญญาณ์

ไม่          รู้เห็นเดือนวันอันล่วงลับ

ตื่น        แล้วดับแดดิ้นสิ้นสังขาร์

ฟื้น        ไม่ได้หลายปีเคยมีมา

ไม่          เลือกว่าผู้ใดในแผ่นดิน

มี            ความทุกข์สุขเคล้าเนาในจิต

หนี        ความผิดไม่ให้ใครติฉิน

ไม่          ว่าจนหรือมีสิ้นชีวิน

พ้น        ไปสิ้นจากโลกโศกอาลัย



เป็นธรรมดาของโลกสุขโศกเศร้า
ต้องคละเคล้าเข็ญขุกทุกสมัย
อย่าหลงตนลืมตัวกลัวผองภัย
ตัดสินใจปรับปรุงมุ่งทำดี

ปลงเสียเถิดเกิดมาในหล้าโลก
ต้องมีโศกสุขคละยากจะหนี
ละกิเลสให้สิ้นแล้วยินดี
สิ่งที่มีสิ่งที่ได้พอใจเอย

(ไอ้จ่อย)

*** หลับไม่ตื่น คือคน ที่หลงผิด
แม้ว่ามิตร ชักชวน ไม่ครวญใคร่
อวิชชา มาปิด ปัญญาไว้
เป็นเหตุให้ เมามัว กลั้วอบาย

*** เปรียบประจุ ดุจบัว เหล่าที่สี่
ด้วยชาตินี้ บุญน้อย ด้อยวาสนา
แม้นะโม ไม่เคย กล่าวสักคราว
เหตุที่มา อดีต ที่กระทำ

*** เป็นโฆษะ บุรุษ ผู้ทุศีล
เสพสุรา เป็นอาจิณ ให้ถล่ำ
ค้ายาพิษ จิตชั่ว หมองระกำ
วิบากกรรม ส่งผล จนปัญญา

*** หนีไม่พ้น เมื่อเวียนวน ใสวัฎฎะ
ต้องพบปะ ผู้คน หลงสงสาร
อยู่ในหมวด โลกธรรม มาเนินนาน
ด้วยเป็นทาง แห่งทุกข์ ปุถุชน

*** การนิทา ว่าร้าย กลายเป็นทุกข์
เป็นมนุษย์ หยุดไม่ได้ ตายไม่พ้น
การนินทา กล่าวร้าย สันดานคน
ที่กล่าวชม มีน้อย คอยเอาใจ

*** อันลาภ-ยศ สุขใจ  กล่าวสรรเสริญ
คนส่วนใหญ่ หลงเพลิน ให้เดินใส่
เสื่อมลาภ เสื่อมยศ ทุกข์กายใจ
นินทาไซร้ ใครบ้าง หนีพ้นกัน



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]