|
หัวข้อ: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 09 มกราคม 2009, 12:31:PM ....ทรมาน...
หนาวโรยระโหยไห้ในอกเร่า ฟ้าลบเงาดินสนิทไฉน ขมคืนสะอื้นวันบีบคั้นใจ แต่นี้จะมีใครให้คำนึง มืด..ร้าวเดือนดาวเลือนหมือนใจหาย ฟ้าเปล่าดายราวดินสิ้นใดพึ่ง เจ็บรอยคำคอยบาดสวาทตรึง เชือดเฉือนถึงเดือนดาวลับหนาวนาน สลัววันมัวคืนชื้นลมเยียบ มิกล้าเปรียบอาลัยนัยสงสาร ใจคนจากฝากคำเป็นตำนาน ทรมาน..นรกในอกทน คือเงาจำเร่ารุมทุกมุมคิด ถึงไร้สิทธิ์คิดล่วงห่วงทุกหน ใจหาใช่ผาหินคงดิ้นรน ใครหอมทนยอมพิรี้พิไร ฝากใจมิใช่ซ้ำใครช้ำชอก เจ็บ..คนบอกทนเก็บเจ็บ...รู้ไหม จะซาบนวลหวนชื่นวันคืนใด ตอบหัวใจใครได้...ไกลจริงจริง ถนอมนวลอวลรักตระหนักจิต อย่าพ่ายพิษฟา ย น้ำตาจำนิ่ง น้ำค้างพรมลมสงัดพัดไหวติง อกใครมิได้ยิ่งอยากอิงรัก ๑๑๑๑๑ หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 09 มกราคม 2009, 05:40:PM หนาวโรยระโหยไห้ในอกเร่า ฟ้าลบเงาดินสนิทไฉน ขมคืนสะอื้นวันบีบคั้นใจ แต่นี้จะมีใครให้คำนึง มืด ..ร้าวเดือนดาวเลือนเหมือนใจหาย ฟ้าเปล่าดายราวดินสิ้นใดพึ่ง เจ็บรอยคำคอยบาดสวาทตรึง เชือดเฉือนถึงเดือนดาวลับหนาวนาน สลัววันมัวคืนชื้นลมเยียบ มิกล้าเปรียบอาลัยนัยสงสาร ใจคนจากฝากคำเป็นตำนาน ทรมาน...นรกในอกทน +1ค่ะ..กวีไพเราะ คมมาก ชื่นชมค่ะ หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 09 มกราคม 2009, 07:15:PM ขอบคุณทุกท่านที่แวะชมครับ
หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 09 มกราคม 2009, 08:44:PM เมื่อสิ้นรักหักร้างเส้นทางคู่ จากเป็นผู้งดงามเปี่ยมความหมาย เคยแน่นเหนียวกระชับก็กลับกลาย เสมือนหนึ่งเส้นด้ายต้องขาดลง ทรมา..สาหัสเกินปัดป้อง เพราะเกี่ยวข้องเร้ารุมจนรุ่มหลง ด้วยใจซื่อถือสัตย์อย่างมั่นคง จึงบรรจงอดออมถนอมใจ แม้รู้ว่ายากนักนํารักคืน แต่ก็ฝืนดึงดันมิหวั่นไหว ประกาศิตอําพรางฤๅอย่างไร? กําหนดความเป็นไปคล้ายลงทัณฑ์ หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 09 มกราคม 2009, 11:17:PM ทรมานทุกข์ทนจนทางแก้ ใจเป็นแผลไร้ยารักษาหาย จึงเป็นรอยแผลช้ำมากล้ำกลาย เพื่อทำลายหัวใจให้ระทม ทรมานยากนักจักเข้าถึง เมื่อครั้งหนึ่งพิษรักทำขื่นขม จึงเจ็บช้ำมากนักรักตรอมตรม เข้าทับถมหัวใจให้...ทรมาน http://media.imeem.com/m/FmOZbYPq8T (http://media.imeem.com/m/FmOZbYPq8T)">พูดในใจ - Bodyslam</a> หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 11 มกราคม 2009, 01:46:PM ตอบ 3....
คือคำนึงตรึงเล่ห์เสน่หา คือใจใครค้างคาทุกข์ถวิล คือคำบาดซ้ำนัยได้ยลยิน คืออกดินสิ้นฟ้า...ตลอดกาล หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 11 มกราคม 2009, 02:04:PM ตอบ 4..
พรากใดไม่ปรารถนาถวิล ฟ้าจากดินสิ้นดาราเดือนไฉน คนจากอกนรกทนทุกข์รนใน ทรมาน..นานไยใครเงียบงำ หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 11 มกราคม 2009, 08:13:PM ..หนาวนี้ เหน็บหนาว จันทร์เจ้าเอ๋ย
..ไฉนเลย ทรมาน ซมซานสั่น ..หนึ่งชีวิต ร้าวราน สะท้านวัน ..หนาวความฝัน ทั้งตัว ขั้วหัวใจ. หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 12 มกราคม 2009, 06:03:AM ตอบ.7..
ฟ้าเปลี่ยวเดียวดายสายหมอก ใครชอกอกช้ำร่ำไห้ สิ่งดีมีเห็นเป็นไป ร้างไกลใคร...ทรมาน หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 19 มกราคม 2009, 08:47:PM ขอโทษ..หากโกรธคำนึงร่ำอก
มิขอยกโทษใดให้สงสาร กลั่นจากใจไกลนักใช่รักราน ทรมาน..ฉะนี้ฤดีดล หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 20 มกราคม 2009, 05:24:AM แม้นจากพรากนัยใดจะจบ
มิใช่ทบใจนิ่งยิ่งหมองหม่น รำลึกวันฝันคืนใช่ฝืนตน ตระหนักหนทางใจ...ไม่เคยมี หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 20 มกราคม 2009, 06:00:AM บาปตราอกนรกในใจรักแรก
มิเคยแปลกแยกคิดผิดเร้นหนี กาลเวลา..อะไรไม่พอดี รู้สึกนี้ลึกเร่า...ไม่เข้าใจ หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 20 มกราคม 2009, 03:18:PM ทรมาน...ปานดวงใจ...ใกล้จะดับ
ทุกวันคืน...ยังฝืนหลับ...กับน้ำตา ทรมาน...นานเนิ่นไกล...ไม่ส่างซา ทุกคืนวัน...ยังเหว่าว้า...น้ำตาคลอ ทรมาน...นานแล้วหนอ...พอดีไหม วันผันผ่าน...ร้าวรานใจ...ใยไม่พอ ทรมาน...นานเกินทน...จนใจท้อ วันผ่านพอ...ควรเลิกรอ...พอซะที ทรมาน...เพราะต้องการ...วันผ่านคืน ใจกล้ำกลืน...ฝืนไปใย...ในวิถี ทรมาน...กาลเวลา....หาย้อนมี ใจดวงนี้...เนิ่นนานปี...ที่หนาวใจ ทรมาน...เพราะต้องการ...ผ่านใจตัว เลือกจะอยู่...คู่ความกลัว...มัวหมองไหม้ ทรมาน..ผ่านและพ้น...ทุกข์ทนใย เลือกจะเจ็บ...เลือกทำไม...ไม่รู้หรือไรว่ามันทรมาน emo_18 หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 21 มกราคม 2009, 05:54:PM ตอบ 12...
เลือกเจ็บได้ใคร่เก็บเจ็บลึกลึก ขอรู้สึกผู้เดียวเคี่ยวกรำได้ แต่เจ็บแล้วเก็บวางปล่อยอย่างไร อกเอ๋ยใครเลยละ...ทรมาน หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 21 มกราคม 2009, 06:26:PM คือคำนึงตรึงเล่ห์เสน่หา
คือใจใครค้างคาทุกสถาน คือคำหยาดบาดใครไม่ต้องการ คือน้ำตาผสาน..ฟ้ารานดิน หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: เปลวเทียนเปลี่ยนสี ที่ 21 มกราคม 2009, 06:41:PM ทรมาน...เนิ่นนานไกล...ในใจนี้
ยิ่งเจ็บแปลบ..แสบนานปี...มิมีห่าง ใจยิ่งเจ็บ...เหมือนสเตป..การเดินทาง ยิ่งทรมาน...ก็ยิ่งเผาผลาญ...ผ่านใจเรา หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 22 มกราคม 2009, 06:10:PM ตอบ 15..
หวานใดให้ยิ่งคำนึงหวน ขมใดครวญใครย้ำกล้ำกลืนเศร้า อกดินถวิลฟ้าสิ้นเงา ผ่านใจเปล่าดายนัก..รักลมลม หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 22 มกราคม 2009, 06:27:PM ...ขอโทษ...
ฟ้าเปลี่ยวเดียวดายสายหมอก ใครชอกอกช้ำร่ำไห้ สิ่งดีมีเห็นเป็นไป ร้างไกลใคร...ทรมาน ขอโทษ..หากโกรธคำนึงร่ำอก มิขอยกโทษใดให้สงสาร กลั่นจากใจไกลนักใช่รักราน ทรมาน..ฉะนี้ฤดีดล แม้นจากพรากนัยใดจะจบ มิใช่ทบใจนิ่งยิ่งหมองหม่น รำลึกวันฝันคืนใช่ฝืนตน ตระหนักหนทางใจ...ไม่เคยมี บาปตราอกนรกในใจรักแรก มิเคยแปลกแยกคิดผิดเร้นหนี กาลเวลา..อะไรไม่พอดี รู้สึกนี้ลึกเร่า...ไม่เข้าใจ เลือกเจ็บได้ใคร่เก็บเจ็บลึกลึก ขอรู้สึกผู้เดียวเคี่ยวกรำได้ แต่เจ็บแล้วเก็บวางปล่อยอย่างไร อกเอ๋ยใครเลยละ...ทรมาน คือคำนึงตรึงเล่ห์เสน่หา คือใจใครค้างคาทุกสถาน คือคำหยาดบาดใครไม่ต้องการ คือน้ำตาผสาน..ฟ้ารานดิน ๑๑๑๑๑ หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 23 มกราคม 2009, 12:38:AM อุระร่ำอุราร้องจนหมองไหม้
ระโหยไห้อาลัยครวญถึงนวลขวัญ ด้วยนงนุชสุดสวาทบาดชีวัน มีคู่ขวัญคนใหม่ข้างกายเธอ รู้สึกแปลบแสบทรวงดวงใจร้าว ด้วยขวัญเกล้าน้องพี่เล่นทีเผลอ เจ้าทิ้งนาทิ้งไร่ไปแล้วเออ ปล่อยพี่เก้อผิวขลุ่ยครวญคนึงนาง แม้ระรื่นลมโชยโบกโบยพลิ้ว แตะผิวเย็นแต่ใจรุ่มร้อนมิส่าง คิดถึงน้องดังก้องใจครวญคราง ใยน้อนางทำพี่ให้ช้ำใจ หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 30 มกราคม 2009, 03:35:PM ตอบ 18...
เพียงเดียวดายเคียวกรำอกงำโศก ยืนบนโลกเหว่ว้าชะตาด้อย ขอนวลพร่างกระจ่างใจในรูปรอย คือเทียนค่อยสว่าง....กลางใจล้า หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 30 มกราคม 2009, 06:36:PM โศกเอยอย่าเย้ยย่ำยีพร่ำเพรื่อ
ใจคนหมดจนเหลือเพื่อร่ำหา ชื่นเอยรำเพยพึงคำนึงพา ปรารถนาฤดี...อย่ามีรอย หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 30 มกราคม 2009, 06:59:PM รื่นใดในสถานพิมานทิพ
แสนไกลหยิบให้หวังสมดังว่า ทุกข์ใดสุมไฟคุโชนอุรา เป็นน้ำฟ้าชโลมชื่นทุกคืนวัน หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 30 มกราคม 2009, 09:20:PM เสียดายสายใยรักหักห้ามจิต
ไม่มีสิทธิ์คิดซึ้งประหนึ่งขวัญ แอบถวิลรินคำห่วงรำพัน ให้พบวันฝันย้ำรอยคำจริง หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 30 มกราคม 2009, 09:38:PM อันใดย้ำไห้หมองครองสติ
โลกยังวิจิตรพิจารณายิ่ง หากใจเก็บเจ็บเรื้อรักเพื่ออิง อย่าลืมสิ่งปลื้มคน...ตัวตนแท้ หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 30 มกราคม 2009, 09:52:PM ฝากรอยคำรำลึกขอศีกษา
ศีลสมาธิปัญญา..ปัญหาแก้ เกิดแต่เหตุเลศใจอย่าได้แพ้ ยืนหยัดแต่สัจจะ...ตลอดกาล หัวข้อ: Re: ....ทรมาน.... เริ่มหัวข้อโดย: plaing_piu ที่ 30 มกราคม 2009, 10:32:PM ....โศกเอย....
โศกเอยอย่าเย้ยย่ำยีพร่ำเพรื่อ ใจคนหมดจนเหลือเพื่อร่ำหา ชื่นเอยรำเพยพึงคำนึงพา ปรารถนาฤดี...อย่ามีรอย เพียงเดียวดายเคียวกรำอกงำโศก ยืนบนโลกเหว่ว้าชะตาด้อย ขอนวลพร่างกระจ่างใจในรูปรอย คือเทียนค่อยสว่าง..กลางใจล้า รื่นใดในสถานพิมานทิพ แสนไกลหยิบให้หวังสมดังว่า ทุกข์ใดสุมไฟคุโชนอุรา เป็นน้ำฟ้าชโลมชื่นทุกคืนวัน เสียดายสายใยรักหักห้ามจิต ไม่มีสิทธิ์คิดซึ้งประหนึ่งขวัญ แอบถวิลรินคำห่วงรำพัน ให้พบวันฝันย้ำรอยคำจริง อันใดย้ำไห้หมองครองสติ โลกยังวิจิตรพิจารณายิ่ง หากใจเก็บเจ็บเรื้อรักเพื่ออิง อย่าลืมสิ่งปลื้มคน...ตัวตนแท้ ฝากรอยคำรำลึกขอศีกษา ศีลสมาธิปัญญา..ปัญหาแก้ เกิดแต่เหตุเลศใจอย่าได้แพ้ ยืนหยัดแต่สัจจะ...ตลอดกาล ๑๑๑๑๑ |