ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ใครคนหนึ่งคนนั้นฉันฝันหา
ที่คิดถึงตลอดเวลาอยากเคียงใกล้
ที่เปลี่ยนความสัมพันธ์เป็นคนรู้ใจ
คนนั้นใคร...ใครคนนั้น...นั่นคือเธอ

   ให้เจ็บปวดรวดร้าวราวจะสิ้น
ในจิตจินต์ยังคงมั่นไม่หวั่นไหว
ถึงไม่แลไม่เห็นไม่เป็นไร
สำคัญไว้อยู่เสมอเธอผู้เดียว
    ไม่ว่าฉันจะยืนอยู่ส่วนไหน
ในหัวใจหรือไม่เคยได้ข้องเกี่ยว
ยังผูกพันว่าสนิทจิตกลมเกลียว
ถึงเปล่าเปลี่ยวเพราะเพียงเราที่มีใจ
   เธอก็ยังจะอยู่ ณ ที่นี้
อยู่ในที่ที่มีความอ่อนไหว
ของคนนี้ที่เฝ้ารอไม่ขออะไร
อยู่ที่ใจไม่เปลี่ยนตามกาลเวลา