พิมพ์หน้านี้ - .....เกามนุษย์....

เกามนุษย์

เป็นหนังสือพัฒนาจิตใจและปัญญา
ในการทำงานและดำรงชีวิต

โดย ดำรงค์ วงษ์โชติปิ่นทอง

ผม นายยอด~ ขออนุญาตนำมา เรียบเรียงเสนอ
หวังว่าคงเป็นประโยชน์ แด่ผู้นักอ่านทุกท่าน ไม่มากก็น้อย
ขอขอบคุณไว้ ณ โอกาสนี้เป็นอย่างสูงครับผม

คำนำ

คนโง่
คนฉลาด
คนใจบริสุทธิ์
และ คนเจ้าปัญญา

ทั้งสี่คนนั้นมีทัศนคติและพฤติกรรมต่างกัน
ใช้ชีวิตให้เกิดความสุขได้ต่างกัน

คนฉลาด

มีความรู้ ใช้ความคิดก่อนที่จะลงมือทำ
มักบริโภคแต่สิ่งดีๆ เหลือแต่กากที่ไม่ดี แล้วทิ้งไป
คนฉลาดใช้ชีวิตได้ดี พัฒนาตัวเองตลอดเวลา
แต่บางครั้งก็ไม่มีความสุข

เพราะยึดติดกับความถูกต้อง จึงต้องใช้ชีวิตด้วยความอึดอัด
และไม่เกิดความสุขใจ...แม้ในบั้นปลายชีวิต

คนใจบริสุทธิ์

ใช้ชีวิตด้วยใจรักความดี จิตใจดีงาม จิตใจบริสุทธิ์
เปี่ยมด้วยความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น
จนบางครั้งต้องพบความเดือดร้อนเอง
เป็นที่พึ่งพาของคนอื่นในยามยาก
มักสร้างความสุขให้คนอื่นได้

ส่วนความทุกข์ของตนเองมักเก็บไว้ในใจคนเดียว
ชีวิตมีความสุขและทุกข์ปนกันไป
ขึ้นอยู่กับสถานการณ์พาไป
ไม่ได้ใช้จิตใจที่ดี..ก่อให้เกิดสุขกับตัวเอง

คนเจ้าปัญญา

ใช้ชีวิตด้วยการรู้จักตนเอง รู้จักโลก
รู้จักความไม่จีรังของชีวิต
ทุกสิ่งย่อมมีเกิดและดับไปตามกาลเวลา
รู้จักความสุขความทุกข์ ที่จะวนเวียนสลับกันเข้ามา
เข้าใจเหตุและผลของคนอื่น
เข้าใจหลักธรรมะอย่างแท้จริง ซึ่งนำมาของหลักการใช้ชีวิต
ให้เกิดสุขตลอดชีวิต..ทั้งแก่ตนเองและครอบครัว

การเปรียบเทียบมุมมอง และพฤติกรรมของมนุษย์
โดยที่หนังสือเล่มนี้ ได้ใช้ พี่น้องสี่คน
ที่มีรูปร่างลักษณะภายนอกเหมือนกัน เพราะเป็น
ฝาแฝดสี่คน ซึ่งเป็นตัวแทนความเหมือนกันของมนุษย์
ที่มีรูปร่างลักษณะภายนอกเหมือนกัน พูดภาษาเดียวกัน
แต่มีความคิด และทัศนคติที่แตกต่างกัน ความรู้สึกภายในจิตใจต่างกัน
และพฤติกรรมแตกต่างกัน

ไม่มีใครบอกได้ว่าพฤติกรรมชองใครผิดหรือใครถูก
มนุษย์ทุกคน สามารถใช้ชีวิตร่วมกันในสังคมได้
เพียงแต่การกระทำ ของใครจะสร้างความสุขให้กับตัวเอง และ
ผู้อื่นได้มากน้อยเพียงใด

การใช้ชีวิตบางคนสามารถทำให้เกิดความสุขเพียงชั่วคราว
แต่เกิดความทุกข์ถาวร

การกระทำของบางคนสร้างความสุขให้กับผู้ใกล้ชิด
การกระทำของบางคนใช้ปัญญาในการดำเนินชีวิต
จึงเกิดความสุขได้ ในทุกกรณี

มนุษย์ทั้งหลายล้วมีมุมมอง และทัศนคติที่แตกต่างกัน
มนุษย์ทุกคน ต่างมีความคิดของตัวเอง
และมนุษย์ส่วนใหญ่มักคิดว่า

ตัวเองถูกเสมอ นั่นคือมุมมองของตัวเอง

อ้างจาก: ป้ากันนา ที่ 27 ธันวาคม 2008, 11:44:AM

[url]http://gotoknow.org/blog/kettawa11/231031[/url]

สวัสดีปีใหม่ค่ะ
ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆที่นำมาฝากกันนะคะ

(http://gotoknow.org/file/kettawa/preview/TOP_7431.jpg)

สวัสดีปีใหม่เช่นกันครับ ป้ากัน
ขอให้ป้ามีความสุข มีสุขภาพแข็งแรง
ปลอดจากโรคภัยทั้งปวง นะครับ

กลอนเพราะจังเลย ขอบคุณมากครับผม

สุขสันต์วันปีใหม่

สวัสดีปีฉลูชูศรีศักดิ์
มีคนรักร่วมมิตรจิตแจ่มใส
ทุกข์โศกสิ้นลาร้างหายห่างไกล
ชีวิตใหม่สุขสมภิรมย์ครัน

กราบไตรรัตน์ช่วยดลให้พ้นผ่าน
ทั้งภัยมารรอดพ้นจนสุขสันต์
ปีฉลูชูช่วยอำนวยพลัน
ให้รักมั่นสมปองครองคู่เคียง

ที่ลาร้างห่างเหจากเคหา
ได้กลับมาสู่ห้องใจได้ยินเสียง
มาร่วมสุขในบ้านอย่างพร้อมเพรียง
ร่วมร้อยเรียงกลอนกานท์สานวิญญา

คืนสู่ถิ่นทำเนาเราเคยรัก
เคยสมัครพักใจได้หรรษา
ปีใหม่แล้วพี่น้องปองศรัทธา
ร่วมสรรค่าเชิงอักษรเว้าวอนคำ

ขอเชิญชวนมวลมิตรร่วมคิดฝัน
ฉายเฉิดฉันเรียงร้อยถ้อยภาษา
สืบดำรงลายสือไทนานมา
ให้คงค่าไทยแท้แต่ดั้งเดิม

อรุณฤกษ์เบิกฟ้าคราปีใหม่
แสงอำไพส่องฟ้ามาช่วยเสริม
Go to Know อุ่นรักจักคอยเติม
วันนี้เริ่มปีเดือนใหม่สดใสเอย

พระพุทธเจ้า
ตรัสว่า
นิ้วมือแต่ละนิ้วยังสั้นยาวไม่เท่ากัน ฉันใด
ฉันนั้น มนุษย์เราก็ย่อมมีความแตกต่างกัน

แนวคิดการดำเนินชีวิต และบริหารจิตใจ
เพื่อเรียนรู้ ชีวิต และ ทัศนคติ
ความคิดแง่บวก และ ลบ ของมนุษย์
เพราะมนุษย์ทุกคนต่างมีตัวตน
ซึ่งคิดว่า ตนเองถูกเสมอ
จึงมีตัวอย่างคนทั้งสี่ประเภทที่มี
ความประพฤติที่แตกต่างกัน แม้ในเรื่องเดียวกัน

เกาสมอง พี่ใหญ่ มองโลกแตกฉาน เห็นสัจธรรมแท้จริงของชีวิต
รู้ว่าทุกสิ่งมีเกิด ย่อมมีดับ มีดี ต้องมีเลว ปะปนกันไป
ทุกสิ่งล้วนอนิจจัง ไม่มีอะไรเที่ยงแท้แน่นอน นั่นคือ
ชีวิต ใช้ปัญญาในการดำเนินชีวิต มีสติ คิดรอบคอบ

ทัศนคติ ต่างกัน
ความคิด ต่างกัน
พฤติกรรม ต่างกัน
การกระทำ ต่างกัน
ผลลัพธ์ ต่างกัน

สี่พี่น้องตระกูล เกา

เกิดมาเวลาเดียวกัน เป็นฝาแฝดสี่คน ที่มีหน้าตาเหมือนกัน
ใช้ชีวิตบนโลกเดียวกัน แต่มีทัศนคติต่างกัน คิดไม่เหมือนกัน
พฤติกรรมต่างกัน การกระทำต่างกัน

ทัศนคติต่างกัน การกระทำต่างกัน การกระทำต่างๆ
นั้น ไม่มีใครสามารถบอก ได้ว่าใครทำผิด หรือถูก

ทั้งสี่ใช้ชีวิตได้อย่างปกติ บนโลกใหญ่ใบนี้

นิสัยใจคอ

เกาหู น้องเล็กเมื่อได้ยินได้เห็น ก็เชื่อทุกอย่างทันที
ไม่มีการคิด ไตร่ตรองก่อนที่จะลงมือทำ

เกาหัว น้องสาม เมื่อได้ยินได้เห็น ก็เก็บนำมาคิด
ฉลาดคิด ไตร่ตรอง เลือกทำแต่สิ่งที่ดีเท่านั้น

เกาใจ พี่รอง เมื่อได้ยินได้เห็น ก็เก็บนำมาคิด
ใช้ใจฟัง ใช้ใจคิด และทำด้วยใจรักบริสุทธิ์

เกาสมอง พี่ใหญ่ เมื่อได้ยินได้เห็น ใช้ปัญญามองทะลุ
มองโลกแตกฉาน ถึงแก่นแท้ของสัจธรรม

What is similar ?
What is different ?

รัก

เกาหู เมื่อมีรักก็ทุ่มเทจนหมดใจ หลงงมงายตกเป็น
ทาสของความรักอย่างหัวปักหัวปำ
เมื่อสุขก็สุขเหลือล้น เมื่อเสียใจก็ฟูมฟาย
แทบขาดใจ

เกาหัว เมื่อมีความรัก ก็แบ่งไว้ครึ่งหนึ่ง เพราะรู้ว่า
ความรักจะทำให้เจ็บปวด จึงไม่เคยรักใคร
หมดใจ เหมือนรักใครไม่เป็น
สุดท้าย ความฉลาดจึงนำพาโดดเดี่ยว

เกาใจ รักด้วยใจรักบริสุทธิ์ ไม่เคยคิดอยากได้อะไร
ตอบแทน อยากให้คนรักมีความสุข
เมื่อเห็นมีคนรักมีความสุข ตัวเองก็สุขตาม
จริงใจกับทุกคน เป็นที่พึ่งพิงของผู้อื่นในยามยาก
สุดท้ายได้ความรัก และ ความห่วงใยเป็นรางวัล

เกาสมอง มีรักแท้จริงใจ และสร้างให้ความรักยั่งยืน
เก็บเกี่ยวความสุข และพร้อมเผื่อใจไว้เวลาเสียใจ
ควบคุมอารมณ์ และจิตใจตัวเอง รู้เมื่อมีสุขก็จะ
มีทุกข์ตามมา อยู่กับสิ่งที่มีไม่ใช่สิ่งที่ฝัน
ใช้คำว่า "พอ" สร้างรักให้เกิดขึ้นในใจ

"รัก" ไม่เคยทำร้ายใคร
มีแต่ "คน" ที่ทำร้ายกันเอง

คนที่ไม่เคยรัก
เปรียบเหมือน
คนมีชีวิตแต่ไร้วิญญาณ

เกาใจ พระเจ้าเป็นสิ่งสูงสุด ทำชั่วมีบาปตกนรก
ฟ้าลิขิตให้ชีวิตเดินตาม กรรมดีกรรมชั่ว
ทำดีได้ดี เชื่อการทำบุญไหว้พระ
บูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์

เกาสมอง เชื่อในสัจธรรม ทุกสิ่งย่อมมีเกิด และมีดับ
ไม่ยึดติดกับสิ่งใด ไม่คาดหวังความสุขลมๆ แล้งๆ
ไม่หวังให้พระเจ้าช่วยลิขิต ไม่นั่งรอให้โอกาสเข้ามาหา
ใช้ความรู้ ความสามารถ ไขว่คว้า ความสำเร็จ

ปาก

เกาหู พูดตามอารมณ์ พูดจาโดยไม่คิดก่อน
พูดตามใจ ใช้ปากสร้างปัญหามากมาย
พูดจาทำร้ายจิตใจคนอื่นโดยไม่รู้ตัว
ใช้ปากก่อเกิดโทษทั้งตัวเอง และผู้อื่น

เกาหัว คิดก่อนพูด พูดด้วยเหตุและผล พูดแต่สิ่งดีๆ
ไม่พูดจาทำร้ายใคร ไม่พูดสิ่งไม่ดี ฉลาดใช้คำพูด
ให้ก่อเกิดประโยชน์ทางธุรกิจ
สิ่งไม่ดีไม่พูดได้แต่เก็บไว้ในใจ ใช้ชีวิตเต็มไปด้วย
ความอึดอัดใจ

เกาใจ พูดจาไพเราะเสนาะหู ไม่นินทาว่าร้ายใคร
ใช้คำหวานสนทนา เข้าใจผู้สนทนา ไม่ใช้คำพูด
ดูหมิ่นผู้อื่น ใช้ปากพูดแต่สิ่งดี พูดจาสร้างสรรค์
ใช้คำพูดสร้างให้เกิดคนรัก คนชอบ ใช้คำพูดสร้าง
ความสุขแก่ตนเอง และคนรอบข้าง

เกาสมอง พูดตามกาลเทศะ พูดเมื่อถึงเวลาพูด
ฟังเมื่อคนอื่นพูด พูดด้วยเหตุและผล
คำพูดกลั่นออกมาจากปัญญา พูดสร้างสรรค์
ให้ก่อเกิดประโยชน์แก่ผู้อื่น และส่วนรวมมากมาย
สอนให้คนอื่นรู้จักใช้คำพูด ในทางสร้างสรรค์

ทุกคนอยากได้ยิน
เฉพาะสิ่งที่ตัวเองอยากฟัง เท่านั้น

คำพูด ดี คือสิ่งที่สร้างสรรค์
คำพูด แย่ คือตัวทำลาย
ทั้งสองอย่างเกิดจาก ปากเดียวกัน

............ผิด................

เกาหู เมื่อทำผิดพลาดไม่ยอมรับผิด โยนความผิด
ให้คนอื่นทุกครั้ง จึงไม่รู้จักปรับปรุงตัวเอง
ทำผิดอยู่ร่ำไป จึงกลายเป็นคนโง่ดักดานอยู่
ตลอดชีวิต

เกาหัว เมื่อเกิดความผิดพลาด ก็กล่าวโทษตนเอง
ความฉลาดสร้างให้เกิดความเครียดแก่ตัวเอง
จึงพยายามปรับปรุงตัวเอง ให้ดีขึ้นตลอดเวลา
สุดท้าย ไม่เคยพอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นอยู่สักที

เกาใจ เสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น นั่งระทมทุกข์ทรมาน
รำพึงรำพันถึงสิ่งดีที่เคยทำว่าทำไมกรรมดี
ที่เคยสร้างมา ไม่กลับมาช่วยเหลือ ทำไมพระเจ้า
มองไม่เห็นสิ่งดีที่ตนเองทำ ถึงได้มีความทุกข์
ตามมาไม่เว้น

เกาสมอง หาสาเหตุของความผิดพลาดว่า เกิดจากคน
หรือ ระบบกระบวนการ แก้ไขที่สาเหตุ
เจตนาปรับปรุงถึงแก่นแท้ จะได้ไม่เกิดข้อผิด
พลาดซ้ำอีก ใช้ปัญญาแก้ไขสถานการณ์
ใช้วิจารณญาณไตร่ตรองอย่างรอบคอบ

ทุกคนในโลกมักคิดว่า
ตัวเองถูกเสมอ

ทุกคนในโลก เคยทำ ผิด

แล้วตั้งใจที่จะ แก้ไข หรือ แก้ตัว

..........เป้าหมาย..........

เกาหู ดำเนินชีวิตอย่างไร้เป้าหมายที่แน่นอน
เห็นคนอื่นทำอะไรสำเร็จก็ทำตาม ไหลตาม
กระแสชีวิต คิดวกไปวนมา อนาคตไร้ทิศทาง
ใช้เป้าหมายคนอื่นเป็นเป้าหมายของตนเอง

เกาหัว มีเป้าหมายที่ยิ่งใหญ่ ฝันให้ไกลตามตำราส่วน
ใหญ่ที่แนะนำ เดินทางไปตามฝันใหญ่ที่แสนไกล
ต้องต่อสู้ พยายามไขว่คว้าความสำเร็จ แต่ยังไม่
พอใจ เพราะเป้าหมายยิ่งใหญ่แสนไกล ทำ
อย่างไรก็ไม่ถึงเป้าหมาย

เกาใจ ไม่คิดทำการใหญ่เกินตัว พอใจกับงานที่ทำ
และชีวิตที่มี ถ้าไม่มีสิ่งใดเพิ่มเข้ามาในชีวิต
ก็ไม่เดือดร้อน เป็นคนไม่มีเป้าหมายในชีวิต
ไม่มีฝัน

เกาสมอง มีเป้าหมายสูงสุดในชีวิต และมีเป้าหมายย่อย
รองลงมาตามลำดับ หวังบรรลุความสำเร็จไป
ทีละขั้นตามลำดับ ก้าวสู่เป้าหมายเล็กๆ ก่อน
วางแผนตามลำดับ จึงมีกำลังใจฝ่าฟันต่อสู้ และ
ได้รับความสุขจากความสำเร็จทีละก้าว

มีเป้าหมาย
จึงมี ความสำเร็จ

เมื่อไม่รู้ เป้าหมาย
จะไม่ออกเดินทาง

..........ฉลาด..........

เกาหู ชอบคิดว่าตัวเองฉลาดแล้ว จึงหลงระเริง ไม่
หาความรู้เพิ่มเติม ทำให้รู้น้อยลงกว่าคนอื่น
ทุกวัน กลายเป็นคนโง่ โดยไม่รู้ตัว และยังไม่
มีพฤติกรรมที่จะเสริมสร้างความฉลาด

เกาหัว ชอบคิดว่าตัวเองโง่อยู่ตลอดเวลา จึงศึกษาหา
ความรู้ซ้ำไปซ้ำมาไม่สิ้นสุด ไม่เคยหยุดเรียนรู้
มุ่งเน้นพัฒนาตนเองให้ก้าวหน้าอยู่ตลอด
เวลา บางครั้งเก่งมากทำให้คนรอบข้างไม่เข้าใจ
ในคำพูด และ พฤติกรรม

เกาใจ ไม่กล้าแสดงความฉลาดออกมาในเวลาที่ควร
ใช้ความคิดกับตัวเอง เกรงว่าพูดออกมาจะ
กระทบกระเทือนคนอื่น จึงไม่มีใครรู้ว่าฉลาดหรือไม่
ไม่แสดงความฉลาดในเวลาที่ควรแสดง
ชอบแสร้งทำเป็นไม่รู้ สุดท้ายกลายเป็นไม่รู้จริงๆ

เกาสมอง รู้ความสามารถตัวเอง ว่าถนัดเรื่องใด เก่งใน
ด้านใดไม่เก่งในเรื่องใด ปรับปรุงเฉพาะเรื่องที่
ตัวเองบกพร่อง อ่านสิ่งมีประโยชน์จึงเกิด
ประโยชน์สูงสุด ใช้ปัญญาเรียนรู้จากผู้รู้ ศึกษา
จากตำราจนเข้าใจอย่างลึกซึ้ง ถึงแก่นแท้

วันที่เรา หยุด เรียนรู้
คือ
วันที่เรา หมด ลมหายใจ

การ เรียน ทำให้คนเดินหน้าอยู่ตลอดเวลา

..........ให้..........

เกาหู ชอบเรียกร้อง คิดอยากได้เพิ่มอยู่ตลอดเวลา
จึงไม่รู้จักการให้ คนอื่นไม่กล้าเข้าใกล้ เพราะ
กลัวการร้องขอ รู้เพียงการรับ และเข้าใจว่า
การรับจากคนอื่นมากๆ จะสร้างความสุขให้
กับตนเองได้

เกาหัว ชอบเจรจาต่อรอง ไม่ได้เปรียบและไม่เสีย
เปรียบใคร ให้และรับตามระบบ ชอบความ
ถูกต้อง รักษาความเท่าเทียม ถือตนเป็นกลาง
ไม่ชอบรับของใคร เพราะไม่ต้องการเอาเปรียบ
ใคร และไม่เคยให้ใครก่อน เพราะกลัวเสียเปรียบ

เกาใจ ให้มากกว่ารับ ให้ทั้งหมดที่มี ทั้งใจและเงิน
ทอง เห็นใจกับชีวิตคนอื่นมากกว่าชีวิตตัวเอง
ทำบุญอยู่เป็นนิจ และไม่คิดเรื่องผลตอบแทน
คิดเพียงใจเป็นสุขจากการให้ มีเมื่อไรก็ไปทำบุญ
สร้างกุศล เพื่อส่วนรวม เป็นที่รักของทุกคน

เกาสมอง รู้จักการให้ และการรับ เป็นของคู่กันต้องสมดุลกัน
สามารถเอาชนะใจคนได้ เป็นที่รักของทุกคน
รู้จักการให้แก่ส่วนรวมและได้รับการ
ยกย่องนับถือเป็นสิ่งตอบแทน

ความสุข คือ การ ให้
ไม่ใช่ การรับ

ทุกครั้งที่เรา ให้
จงทำใจให้บริสุทธิ์
และ อย่าหวังอะไรตอบแทน

.........ธุรกิจ.........

เกาหู ทำธุรกิจด้วยความอยากได้ ความโลภ เลือก
คบเฉพาะคนที่ทำให้เกิดประโยชน์ คิดการสั้น
หักหลังแม้กระทั่งเพื่อน

เกาหัว ทำธุรกิจด้วยเหตุผลของชีวิต อยากทำงาน
หนักเพื่อตัวเอง ไม่คิดเอาเปรียบใคร และ
ไม่เสียเปรียบใคร คบกันตราบเท่าที่มี ผล
ประโยขน์ร่วมกัน

เกาใจ ทำธุรกิจด้วยใจรัก ผันของรักมาเป็นการค้า
สร้างความสุขกับสิ่งที่มีอยู่ นานวันเข้าธุรกิจ
สร้างความกดดัน เปลี่ยนจากของรักเป็นของ
เครียด จึงกลับกลายหาของรักไม่เจออีกแล้ว

เกาสมอง รู้จักธุรกิจถึงแก่นแท้ มีรับ มีจ่าย ใช้ปัญญา
ครุ่นคิดแก้ปัญหา ใข้วิชาการเป็นที่ปรึกษา
ความสามารถเป็นหลัก ไม่โทษโชคชะตา
แบ่งเวลาให้ธุรกิจ และครอบ เท่าๆ กัน
รู้ว่าถ้าประสบความสำเร็จ ในหน้าที่การงานแล้ว
จะต้องทีครอบครัวอยู่เคียงข้างเสมอ

คนเราต้องรู้จัก ตัวเอง
ก่อนที่จะรู้จักคนอื่น

ต้องรู้หลัก การทำธุรกิจ
ก่อนที่จะลงมือทำ

...........เงิน...........

เกาหู เมื่อมีเงินก็ใช้อย่างไม่คิด ไม่คิดถึงอนาคต
ใช้เงินเกินตัว หาได้สิบใช้ไปร้อย จึงขัดสนอยู่
ตลอดเวลา ไม่เคยคำนึงถึงรายรับ รายจ่าย
ใช้เงินซื้อความสุข โดยไม่รู้ว่าเงินสามารถ
ซื้อความสุขได้เพียงชั่วคราว

เกาหัว รู้ค่าของเงินเป็นอย่างดี จึงรู้จักประหยัดเผื่อใช้ใน
อนาคต เก็บมัธยัสถ์ จนกลายเป็นตระหนี่
หาเงินมาได้ก็ไม่ใช้ นำมาเก็บสะสมไว้
ไม่รู้จักหาความสุข ลดความเครียดลงบ้าง
ในอนาคตอาจใช้เงินรักษาโรคเครียด

เกาใจ ใช้เงินพอเพียง ส่วนใหญ่ใช้กับการทำบุญทำทาน
ไม่เหลือเก็บ ใครขอยืมก็ให้ยืม มีน้อยแบ่งปันน้อย
มีมากแบ่งปันมาก ถ้าใช้เงินซื้อความสุขให้กับ
คนรอบข้าง คนใกล้ชิดได้ ก็จะทำทันที

เกาสมอง ทำไป ใช้ไป เก็บไป หามาได้ก็ใช้ไปบ้าง รู้จักเก็บ
แบ่งสันปันส่วน สำหรับภาระกิจต่างๆ
คาดการณ์ในเรื่องอนาคต เพื่อครอบครัวและ
การศึกษาของลูก รู้ว่าโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน
จึงใช้เงินเพื่อความสุขบ้าง เก็บเผื่ออนาคตบ้าง

มนุษย์ เป็นผู้สร้าง เงิน ขึ้นมา
และ
มนุษย์ ก็โกรธกันเพราะ เงิน

มนุษย์ เกิดมามีแต่ร่างกาย
ไม่มีแม้แต่เสื้อผ้า
แม้แต่ ชื่อ ก็เป็นเพียงสิ่งสมมุติขึ้นมา

.............ลงทุน..............

เกาหู ลงทุนทำการค้าเหมือนนักเสี่ยงโชค ทุ่มหมดตัว
ทุ่มหมดหน้าตักที่มี จึงมีความเสี่ยงมาก
ถ้าผิดก็หมดเนื้อหมดตัวทันที
ไม่คำนึงถึงความล้มเหลวก่อนที่จะลงทุน

เกาหัว ลงทุนทำการค้าเพราะตัวเลข สิ่งใดที่ทำกำไรก็
จะลงทุน ถ้าหุ้นตัวไหนมีกำไรก็จะลงทุนทันที
ศึกษาข้อมูลอย่างดีก่อนตัดสินใจลงทุน
ไม่มีความสัมพันธ์ส่วนตัว สนใจเฉพาะตัวเลข
และเงิน

เกาใจ ลงทุนเพราะเพื่อนฝูงชักชวน เพื่อนบอกอะไร
ก็เชื่ออย่างนั้น ถ้าคบเพื่อนดีก็โชคดีแต้ถ้าเจอ
คนหลอกลวงเมื่อไรก็เจ็บตัวเมื่อนั้น
ไว้ใจคนง่าย คิดว่าทุกคนดีเหมือนกันหมด

เกาสมอง รู้ว่าการลงทุนมักมีได้ มีเสีย มีกำไร มีขาดทุน
จึงแบ่งเงินไว้ครึ่งหนึ่ง ไม่ลงทุนจนหมดตัว
ไม่ให้ความโลภเข้าครอบงำความคิด และจิตใจ
รู้คุณค่า และความสำคัญของเงิน บางครั้งก็ต้อง
ลงทุน บางครั้งก็ต้องเก็บ ไม่ลงทุนในธุรกิจที่มี
ความเสี่ยงสูง

ความโลภ มักทำร้ายคน
ความ อยาก ทำให้เกิด โทษ
ความ โกรธ ทำให้เกิด ภัย

.............สัมพันธ์..............

เกาหู มีมนุษยสัมพันธ์ดียิ่ง รักใครรักจริง จริงใจกับ
เพื่อเก่าเพื่อนใหม่ แต่ไม่เคยรู้ว่าเพื่อนจริงจัง
จริงใจกับเราแค่ไหน ถูกแทงข้างหลังยังไม่รู้ตัว
บางครั้งถูกหลอกก็ยังไม่รู่เรื่อง

เกาหัว คบเพื่อนด้วยผลประโยชน์ ถ้ามีส่วนได้ต่อกัน
ก็ยังคบกันอยู่ หมดประโยชน์ก็จากไป
ไม่เคยช่วยเหลือใครด้วยใจจริง ไม่มีมิตรแท้
มีแต่ศัตรูถาวร

เกาใจ มีเพื่อนมาก เป็นที่พึ่งของเพื่อนๆ ช่วยเหลือ
ทุกคนด้วยใจยริสุทธิ์ ไม่เคยนึกถึงสิ่งตอบแทน
มีความจริงใจกับทุกคน แต่บางคนอาจไม่จริงใจ
ตอบ ให้ความรักกับคนอื่น แต่ไม่ได้หวังสิ่งใดๆ
คืนกลับมา เพียงแต่คิดดี ทำดี เท่านั้น

เกาสมอง รู้จักเพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว และมิตรแท้ รู้จัก
แยกแยะความสัมพันธ์ในหลายระดับ มีมิตร
แท้เป็นที่พึ่งทางใจ ยามต้องการคนปลอบใจ
รู้ว่าเพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว ไม่สามารถเป็นที่พึ่ง
ในยามยากได้ จึงรู้จักประมาณความสัมพันธ์
ไม่ให้เกินเลยไปกว่านั้น

จะเป็นอย่างไร
ถ้าโลกนี้มีเราอยู่เพียงลำพัง

ไม่มีใครรู้จักเรา
เท่ากับ เรารู้ใจ...ตัวเอง

.............วิจารณ์..............

เกาหู ชอบวิพากษ์วิจารณ์คนอื่น มัวเมาในคำพูดติฉิน
นินทา ไม่มีใครชื่นชมไม่มีใครกล้าเล่าเรื่อง
ความลับให้ฟังเพราะกลัวถูกนินทาลับหลัง
จึงเป็นคนเสียที่ปาก

เกาหัว ชอบวิพากษ์วิจารณ์ตัวเอง คิดถึงแต่เรื่อง
ส่วนตัว เพื่อนชวนเปลี่ยนเรื่องคุยก็วกกลับมา
ที่เรื่องของตัวเอง หลายคนเบื่อจึงลาจากไป
สุดท้ายก็ได้เพียงบ่นให้ตัวเองฟัง

เกาใจ พูดถึงคนอื่นในแง่ดีอย่างเดียว เพราะกลัวว่า
การนินทาจะทำให้ผู้อื่นเสียหาย ได้แต่เพียง
เก็บความมิชอบไว้ในใจ อึดอัดใจแต่เพียง
ลำพังผู้เดียว

เกาสมอง ไม่ชอบวิพากษ์วิจารณ์ใคร เพราะรู้จักโลก
รู้จักคนว่าทุกอย่างย่อมแตกต่างกัน
มีดีชั่วปะปนกันไป คนอยู่ใกล้ก็สบายใจ
เพราะรู้ว่าไม่มีทางถูกวิจารณ์

การนินทา มักทำให้ ผู้ถูกนินทา ต่ำลง
แต่ทำให้ ผู้นินทา ตกต่ำลงมากกว่า

การใช้คำพูดทำร้ายจิตใจคนอื่น
เป็น บาปมหันต์

.............เกรงใจ..............

เกาหู ไม่เกรงกลัว ไม่เกรงใจใคร ทั้งการกระทำและ
คำพูด แม้แต่ที่สาธารณะ คนอยู่ใกล้รู้สึกขาย
หน้า เพราะไม่รู้กาละเทศะ ทำตามอารมณ์
ใช้ความไม่มีมารยาทเป็นสิ่งแสดงกลบเกลื่อน
ความไม่มั่นใจในตนเอง

เกาหัว เป็นคนตรงไปตรงมา ว่าเรื่องงานเป็นหลัก
ถูกว่าตามถูก ผิดว่าตามผิด เกรงใจคนถูก
เอาโทษคนผิด คิดแต่เรื่องงานเป็นใหญ่
ความสัมพันธ์ส่วนตัวเป็นเรื่องรอง คิดแต่เรื่อง
ถูก กับ ผิด ไม่เคยคำนึงถึงการ ได้ และ เสีย

เกาใจ ขี้เกรงใจ ไม่กล้าต่อว่าใคร แม้ถูกเอารัด เอา
เปรียบ จึงอยู่แบบคนขี้เกรงใจ เก็บทุกอย่างไว้
ในใจ เหมือนลูกโป่งที่ถูกสูบลมเข้าตลอดเวลา
รอวันที่จะระเบิดออกมา

เกาสมอง รู้จักกาละเทศะ ความเหมาะสม รู้สังคม รู้เวลา
เกรงใจคนดี ไม่ใช่เกรงใจคนรวย คิดถึงเรื่อง
ได้ กับ เสีย มากกว่าเรื่อง ถูก กับ ผิด
เชื่อมั่น และยึดมั่นในความดีของตน และผู้อื่น
จึงกลายเป็น เกรงใจคนมีบารมี และ ได้ความ
เกรงใจจากผู้อื่นตอบแทน

ความเกรงใจ
มักสร้างความอึดอัดใจแก่ตัวเอง

การใช้อารมณ์กับผู้อื่นมักส่งผลร้ายทางจิตใจ
กับ ใครสักคน เสมอ

.............ระเบียบ..............

เกาหู ไม่มีระเบียบ ไม่มีวินัย ทำอะไรตามใจตัวเอง
สะสมทุกสิ่งที่ไม่มีประโยชน์ ไม่รู้จักวิธีจัดเก็บ
สิ่งของ เมื่อต้องการใช้ ก็หาไม่เคยเจอ
เก็บทุกอย่างไว้ ทั้งของจำเป็นและไม่จำเป็น
โดยไม่มีหมวดหมู่ ไม่มีแบบแผน
เมื่อคราวต้องการใช้ ก็หาไม่เจอ

เกาหัว ทำงานเป็นระเบียบ รู้จักกฎระเบียบ วินัย
ใส่ใจความถูกต้อง เน้นความถูกต้องสวยงาม
มีระเบียบแบบแผนในชีวิต ชีวิตเป็นระบบ
เป็นขั้น เป็นตอน ไม่สับสนวุ่นวาย รู้จักระบบ
ของการทำงาน

เกาใจ ทำตามระเบียบ เพราะกลัวถูกลงโทษ เห็น
ระบียบสำคัญแต่สัมพันธ์ส่วนตัวสำคัญกว่า
ยอมทำผิดกฎ เมื่อมีคนมาร้องขอ ยอมให้ความ
สัมพันธ์ส่วนตัว อยู่เหนือกฎระเบียบทั้งหมด

เกาสมอง รู้จักระเบียบว่า เป็นสิ่งที่มนุษย์สร้างขึ้นมา
รักษาระเบียบโดยใช้จิตใจเป็นเกณฑ์ที่ยึดมั่น
ยืดหยุ่นผ่อนหนักเบาตามสถานการณ์
รู้ว่ามนุษย์เป็นผู้เขียนกฎ และมนุษย์สามารถ
ดำเนินชีวิตภายใต้กฎ และเหนือกฎเกณฑ์ชีวิต

มนุษย์สร้าง กฎ และ ระเบียบ ขึ้นมา
แล้วขังตัวเองไว้ในนั้น

สิ่งที่ทำให้ มนุษย์ แตกต่างจาก สัตว์
คือ
มนุษย์ชอบ สร้างกรอบ ไว้ให้ตัวเองเดินข้างใน

.............บริหาร..............

เกาหู ไม่มีหลักการบริหาร บริหารตามใจ ตามอารมณ์
คนที่รักทำผิดก็ไม่เป็นไร คนที่ชังนั่งเฉยๆ ก็หาเรื่อง
ไปตำหนิเขาได้ตลอดเวลา ใช้อารมณ์เป็นใหญ่
ใช้ความรู้ในการบริหารน้อย ผลจึงออกมาแบบขึ้นๆ ลงๆ
หาความแน่นอน มั่นคงไม่ได้

เกาหัว เน้นหลักการบริหาร ทำทุกอย่างตามตำรา
หลักการมีอย่างไรก็ว่าไปตามนั้น แม้จะทำให้
ชีวิตตกต่ำก็ยังยึดมั่นในกฎหลักการบริหาร
ไม่รู้จักยืดหยุ่น เปลี่ยนแปลงตามสถานการณ์
ทำตามทฤษฎี

เกาใจ เน้นบริหารจิตใจมากกว่าบริหารหลักการ
เชื่อเรื่องการซื้อใจคนในการบริหาร มีลูกน้อง
รักมากพอๆ กับการทำผิดของลูกน้อง
ไม่กล้าลงโทษลูกน้อง เพราะกลัวคนไม่รัก

เกาสมอง รู้จักกฎการบริหาร รู้จักการพลิกแพลง
เชื่อว่าตำราสอนถูกต้อง แต่ในบางครั้งชีวิต
ต้องพลิกแพลงตามสถานการณ์ ผู้รู้จักการ
ปรับตัวสามารถเอาตัวรอดได้ในที่สุด
รู้ว่าความไม่แน่นอน คือ สัจธรรมที่แท้จริง

หลักการ คือ เส้นตรง
การเอาตัวรอด คือ เส้นโค้งมน
ที่มีหลากหลายองศา
ตามธรรมชาติ

ชีวิตที่แท้จริง
มักจะมีเส้นตรง และ เส้นโค้งปะปนกัน
เพื่อความสมดุล และ ความสวยงาม

การบริหารที่ยากที่สุด
คือ
การบริหารใจ

.............พยายาม..............

เกาหู ไม่มีความพยายามทำเพื่อความสำเร็จ แต่ต้อง
การความสำเร็จ ใช้ชีวิตสบายๆ ใช้จมูกคนอื่น
หายใจตลอดเวลา ชั่วชีวิตก็ไม่พบกับความสำเร็จ
ชอบคิดถึงความสำเร็จ ได้แต่คิด ไม่เคยที่จะลงมือทำสักที

เกาหัว มุ่งมั่นพยายามก้าวสู่ความสำเร็จ พร้อมต่อสู้
ไม่กลัวความยากลำบาก ใช้ชีวิตต่อสู้เพื่อความ
สำเร็จ พึ่งพาตนเอง เหนื่อยยากมากกว่าสุข
ต้องการความก้าวหน้า ไม่ย่อท้อต่อความลำบาก
ต่อสู้ อดทน ขยันวันนี้เพื่อวันข้างหน้า

เกาใจ ไม่ใช้ความพยายามมาก เพราะมีเป้าหมาย
แบบพอเพียง จึงใช้ชีวิตแบบเพียงพอ ใช้ชีวิต
แบบฟ้าลิขิต เจ้านายกำหนด รักความสงบ
ไม่ยอมดิ้นรนขวขขวาย

เกาสมอง พยายามสู่ความสำเร็จโดย ใช้ชีวิตที่สมดุล
ตั้งเป้าหมายเพิ่มทีละขั้น เพิ่มความพยายาม
ทีละน้อย ชีวิตได้รับความสุขจากการบรรลุเป้าหมาย
ทีละขั้น มุ่งมั่นกับความพยายามที่ค่อยๆ เพิ่ม
อย่างพอดี โดยมีเป้าหมายใหญ่เป็นจุดหมาย
ปลายทาง

ถ้าโลกนี้ไม่มี ความพยายาม
โลกนี้ก็จะไม่มี ความสำเร็จ

ความพยายาม
คือ
ก้าวแรก สู่ถนนของความสำเร็จ

.............ชะตา..............

เกาหู เชื่อโชคชะตาเมื่อมีใครบอกว่า จะรวย ก็จะรอ
ความรวยนั้น อย่างใจจดใจจ่อ ไม่คิดที่จะต่อสู้
ด้วยความสามารถ ไม่ได้ต่อสู้อย่างจริงจัง
รอฟ้ามาโปรด แต่เมื่อผิดหวัง ก็โทษฟ้าโทษเทวดา
โทษทุกสิ่งทุกอย่าง ยกเว้นโทษตัวเอง

เกาหัว ไม่สนใจลิขิตฟ้า ไม่เชื่อโชคชะตา เชื่อมั่นในการ
กระทำ เชื่อถือในความสามารถกับการลงมือ
ทำ ความสำเร็จย่อมเกิดจากการกระทำเหล่านั้น
ตั้งหน้าตั้งตาต่อสู้ด้วยความสามารถของตนเอง
เมื่อไม่รู้ ก็ศึกษา เมื่อไม่เก่ง ก็ต้องขยันเพิ่มขึ้นอีก

เกาใจ กราบไหว้ฟ้าดินอยู่เป็นกิจวัตร เชื่อพระเจ้า
เป็นผู้ลิขิตทุกอย่างไว้แล้ว ไม่มีเป้าหมายชัดเจน
ปล่อยให้ฟ้าเป็นผู้ลิขิตชะตาชีวิต เชื่อโชคชะตา
เชื่อชตาฟ้า ชะตาดิน และชะตามนุษย์ อย่าง
ยึดมั่น ยากที่จะเปลี่ยนแปลง

เกาสมอง ให้ลิขิตฟ้าเป็นกำลังใจ ใช้กำลังกายเป็นพลัง
ขับเคลื่อนชีวิต ไม่คิดตนเหนือลิขิตฟ้า ใช้ความรู้
บวกความสามารถ เพิ่มกำลังใจด้วยโชคชะตา
ขับปัญหาให้หมดไป ทุกสิ่ง มีเกิด มีดับสูญ พร้อม
เข้าใจเมื่อมีดี ก็มีเลว มีทุกข์ มีสุข ต่างเวียนว่าย
ไม่จบสิ้น นั่นคือ สัจธรรมที่แท้จริง

ฟ้าบอก ให้เราเดินไปทางซ้าย
หรือ
เราเลือก ที่จะเดินไปเอง

ชนะ มักบอกว่า ตัวเองเก่ง
แพ้ มักบอกว่า โชคไม่ดี

.............ทำ..............

เกาหู มักเชื่อว่าทุกสิ่งเป็นไปไม่ได้ โน่นก็ยากที่จะ
เปลี่ยนแปล นี่ก็มีอุปสรรคมากมาย มองเห็น
อุปสรรค ในทุกครั้งที่มีโอกาส จึงไม่คิดที่จะทำ
อะไรสักอย่าง นานวันเข้าจึงกลายเป็นคนโง่ที่มี
ความเกียจคร้านปนอยู่ด้วย

เกาหัว เชื่อว่าถ้าเราลงมือทำ ทุกอย่างก็เป็นไปได้ จึงขยัน
และลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเอง เป็นคนมีความคิด
และนำความคิดนั้นมาคิดให้รอบคอบอีกครั้งก่อน
ที่จะตัดสินใจลงมือทำ โดยพยายามหลีกเลี่ยงข้อผิด
พลาด ตั้งใจสู้แม้จะเหน็ดเหนื่อยสักปานใด

เกาใจ เชื่อว่าทุกอย่างเป็นอย่างนั้น ไม่คิดจะเปลี่ยน
ตัวเองหรือเปลี่ยนใคร เพราะทุกสิ่งได้ถูกกำหนด
ไว้แล้ว ถ้าจะลงมือทำมากหรือน้อย ผลก็จะออกมา
แบบเดียวกัน เพราะฟ้าได้ลิขิตเอาไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว
จึงไม่คิดที่จะลงมือทำเอง

เกาสมอง เชื่อในความเป็นไปได้ และเป็นไปไม่ได้ ทำใน
สิ่งที่สามารถทำได้ทันที วางแผนในเรื่องที่ยาก
ก่อนลงมือทำ และไม่ทำสิ่งที่ยากเกินกำลังตน
จึงมีความสุขกับชีวิตที่ทำได้ และทำไม่ได้
จึงเข้าใจว่ามนุษย์ย่อมมีการกระทำที่ผิดพลาดบ้าง

ผู้ชนะ
มักเห็น โอกาส ทุกครั้งที่มี อุปสรรค

ผู้แพ้
มักเห็น อุปสรรค ทุกครั้งที่มี โอกาส

ทำได้
หรือ
ได้ทำ

.............สุขภาพ..............

เกาหู ไม่สนใจห่วงใยดูแลสุขภาพ เลือกกินตามใจอยาก
ปากพาไปหาพิษ ติดเข้าไปในร่างกาย กินทุกอย่าง
โยไม่คิดถึงตน ไม่รู้จักประมาณตนว่า อายุสังขาร
พอที่จะขับพิษ ขับโรคหรือไม่ ทำให้กว่าจะรู้ก็เมื่อ
สายเกินแก้ พิษเข้าสะสมในร่างกาย แย่จนแก้ไม่ทัน

เกาหัว ห่วงใยดูแลสุขภาพ เลือกบริโภคแต่สิ่งดีมีประโยชน์
ปฏิเสธสิ่งที่มีโทษทุกชนิด แบ่งเวลาเพื่อออกกำลังกาย
ศึกษาหาข้อมูลเพื่อสุขภาพ เพราะรู้ว่าเมื่อร่างกาย
สมบูรณ์แข็งแรงก็สามารถ ทำงานหาเงินได้มากขึ้น
หาความรู้มากขึ้น และมีชีวิตอยู่ได้นานขึ้น

เกาใจ ห่วงใยดูแลสุขภาพ ไม่บริโภคเนื้อสัตว์ เพราะ
ไม่อยากทำบาป บริโภคแต่พืชผลไม้ และ
ปฏิเสธสิ่งมีโทษทุกชนิด ด้วยความกลัวโทษที่
ร้ายแรง ไม่ค่อยคิดเรื่องการออกกำลังกายเท่าไร
เพราะพอใจในสิ่งต่างๆ อยู่แล้ว

เกาสมอง เรียนรู้ และรู้จักเรื่องอาหารที่มีประโยชน์หรือ
ให้โทษ ถือว่าการบริโภคเป็นความสุขอย่าง
หนึ่งของชีวิต แต่ไม่ลุ่มหลงอาหารพิษเพียงได้
ลิ้มลองพอรู้เพื่อเข้าสังคม แบ่งเวลาออกกำลังกาย
ใชชีวิตบนทางสายกลาง มีความสุขทุกครั้งไป

จะมีประโยชน์หรือ
ถ้าเรามีพร้อมทุกอย่าง
แต่ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะใช้มัน

คนที่รักตัวเอง
คือ
คนที่ห่วงใยดูแลสุขภาพตัวเอง

.............ครอบครัว..............

เกาหู ไม่สนใจดูแลใส่ใจครอบครัว ห่วงแต่ตัวเองคิดเพียงว่า
ตนเองก็เติบโตเป็นผู้ใหญ่ได้ โดยไม่ต้องมีใครห่วงใยดูแล
เด็กๆ ก็จะต้องเติบโตมาด้วยตัวเองเหมือนกัน ไม่เคยสอน
ได้แต่ดุด่า เด็กๆ ไร้ความอบอุ่น สุดท้ายบั้นปลายไร้ครอบครัว
ชีวิตเดียวดาย ไร้ที่พึ่งยามแก่เฒ่า

เกาหัว รักครอบครัวมาก ทุกคนในครอบครัวต้องเชื่อฟัง
ปฏิบัติตามคำสั่งเปรียบแบบผู้นำแบบเผด็จการ
ทุกคนเชื่อฟัง ปฏิบัติตาม เพราะความกลัว
มิใช่ความรักและห่วงใย ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
เพราะคิดว่าตนฉลาดกว่า คนอื่นจึงต้องเชื่อฟัง

เกาใจ รักครอบครัวเป็นที่หนึ่ง ห่วงใยคนในครอบครัว
มากกว่าตนเอง ใครอยากได้อะไร ก็หามาให้
ทำดั่งคนไร้สติ ยอมลำบาก เพื่อให้ครอบครัวมีความสุข
เสียสละทุกอย่าง แม้แต่ความสุขส่วนตัว

เกาสมอง รักครอบครัวด้วยการสอน เข้าใจครอบครัวด้วยเหตุ
และผล ไม่บังคับใครให้ทำอะไร ไม่ดุด่าใครเพราะทำ
ไม่ถูกใจตนเอง ปล่อยทุกคน ให้คิด ให้ทำ และเรียนรู้
ด้วยตนเอง รู้ว่าทุกคนต่างมีความคิดของตนเอง

การเข้าใจคนอื่นบ้าง
จะทำให้ชีวิตเรา มีความสุขเพิ่มขึ้น

การที่เราเข้าใจคนอื่นบ้าง
มันง่ายกว่า
การที่ให้คนอื่นทั้งโลกเข้าใจเรา

อ้างจาก: กชนันท์ ที่ 16 กรกฎาคม 2009, 09:49:AM

พัฒนา เต็มสามารถ ต้องอาจหาญ
เกาทุกด้าน เรียนรู้ คู่ศักดิ์ศรี
อยากเป็นยอด- คนนั้น หมั่นทำดี
หนังสือนี้ ดีมาก..อยากขอบคุณ

emo_28

สิ่งดีๆ มีไว้แบ่งปัน...
ขอบคุณนะคะ..คุณยอด
บวกหนึ่งให้จ้ะ... emo_55

ขอบคุณใน ไมตรี ที่เปี่ยมจิต
ให้มวลมิตร มากหน้า..ค่าล้นหลาม
ซึ้งน้ำใส...ใจจริง...ยิ่งงดงาม
ทุกถ้อยความ...คำคม....ชมจาก "บัว"

เธอเป็นดาว สกาวฟ้า ค่าแจ่มเจิด
ผ่องพริ้งเพริศ พราวใจ ไม่สลัว
ทุกค่ำคืน ประกายใส..ไม่หมองมัว
อ่านกลอน "บัว" เย็นรื่น....แสนชื่นใจ..... emo_46 emo_28

....ขอบคุณมากครับ.... emo_47

.............ทุกข์..............

เกาหู ติดอยูกับทุกข์ ระทมทุกข์ เพราะไม่กล้าตัดใจจาก
สิ่งที่ทำให้ทุกข์ คิดวนเวียนวกวน เหมือนมีกรรมบังตา
หาทางออกไม่เจอ ทุกข์ขื่นขม ซ้ำไปซ้ำมาวนเวียนเรื่อเดิม
ไม่สามารถหาทางออกให้กับตัวเอง จมปลักกับความทุกข์

เกาหัว ตัดขาดจากทุกข์ รู้สาเหตุของการเกิดทุกข์ของตน
เมื่อเกิดทุกข์ก็รู้วิธีต่างๆ ที่จะหลีกเลี่ยง หลบหนี
ไม่พบเจอทุกข์ เรื่องเดิม ซ้ำสอง แต่ก็ต้องอยู่กับ
การหลบหนีตลอดชีวิต

เกาใจ ทุกข์ระทม จมกับทุกข์ ไม่รู้วิธีหาทางออก
เฝ้ารอลิขิตฟ้า รำพันถึงแต่กรรมดีที่เคยก่อ
ไม่ย้อนมาช่วยตน ใช้เวลาช่วยเป็นสิ่งผ่อนคลาย
ทางใจ ให้ทุกข์หนัก กลายเป็นเบา

เกาสมอง ใช้ธรรมะดับทุกข์ รู้แจ้งเหตุที่เกิดทุกข์
ตามพุทธศาสนา ใช้ปัญญาหาเหตุที่ทุกข์เกิด
และ ดับทุกข์ด้วยความสงบ จึงไม่ต้องเวียนว่าย
ในทุกข์ระทม

คนที่ทุกข์มากกว่าเรา
คือ
คนที่รักเรา
มีรักย่อมมีทุกข์

...........เปลี่ยนแปลง..........

เกาหู ปฏิเสธการเปลี่ยนแปลงยึดติดสิ่งเดิมๆ
ไม่เชื่อการเปลี่ยนแปลงจะทำให้ทุกอย่างดีขึ้น
มีแต่จะทำให้แย่ลง จึงอยู่กับสิ่งเก่าๆ
รอวันล้าสมัย หมดอายุตามกาลเวลา

เกาหัว รู้ความเปลี่ยนแปลงทำให้เจริญก้าวหน้า
จึงเสาะแสวงหา การเปลี่ยนแปลงอยู่ร่ำไป
เริมต้นสิ่งใหม่ๆ อยู่ตลอดเวลา ไม่เคยหยุดนิ่ง
เมื่อเริ่มต้นมีพลังก็ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
เมื่อหมดพลังก็รู้สึกเหน็ดเหนื่อยใจว่า
หาความสมบูรณ์ที่สุดไม่เจอสักที

เกาใจ รอสวรรค์บัญชา ไม่เคยคิดที่จะเปลี่ยนแปลงตนเอง
และไม่เคยคิดจะเปลี่ยนแปลงคนอื่นด้วย
เพราะพอใจในสิ่งที่มีอยู่แล้ว

เกาสมอง รู้จักระบบที่ดีและไม่ดี ยึดมั่นในสิ่งดี และ
เปลี่ยนสิ่งที่ไม่ดี เข้าใจการพัฒนาสิ่งที่ย่ำแย่
รู้โลกแท้แห่งชีวิต การเปลี่ยนแปลงสร้างสรรค์
นำมาซึ่งชีวิตที่อยู่ยืนยาวตามสมัยที่เปลี่ยน
สิ่งที่ดีก็คงไว้ เป็นมรดกสืบต่อไป

อย่าพยายามเปลี่ยน
สิ่งที่เปลี่ยนไม่ได้
เพราะมันจะทำให้เราทุกข์

...........ส่วนรวม..........

เกาหู คิดถึงแต่เรื่องส่วนตัว ทำทุกอย่างเพื่อตัวเอง
ไม่ทำเพื่อคนอื่น ไม่เคยคิดถึงส่วนรวม เก็บเกี่ยวกอบโกยผล
ประโยชน์เล็กๆ น้อยๆ ก็สามารถหักหลังส่วนรวมได้แล้ว

เกาหัว คิดถึงทั้งส่วนตัวและส่วนรวม คำนึงผลประโยชน์ส่วนรวมกัน
ทั้งสองฝ่ายอย่างเท่าเทียมกัน เลือกคบเฉพาะการแลก
เปลี่ยนผลประโยชน์ ถ้าไม่มีผลประโยชน์ก็ไม่คิดจะคบหา
สมาคมด้วย คิดยุติธรรม ไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ
และไม่เคยคิดจะให้ใครก่อน

เกาใจ คิดถึงแต่ส่วนรวม ไม่ต้องการทำให้คนอื่นเสียหาย
ถึงแม้ตัวเองจะเสียผลประโยชน์ส่วนตัวไปบางส่วน
ให้แก่ส่วนรวมก็ยอม หยิบยืมคนอื่นมาช่วยเหลือก็ทำได้
เสียสละทั้งเงินทอง และ เวลาเพื่อส่วนรวม

เกาสมอง เห็นแท้ของส่วนรวมและส่วนตน แยกแยะผลดี และ
ผลเสียออกจากกัน รู้กำลังตนเพียงคนเดียวคิดจะสร้าง
ผลงานสิ่งยิ่งใหญ่แก่ส่วนรวมย่อมลำบาก จึงคิดให้ทุกฝ่าย
ร่วมมือ ร่วมพันธมิตร ก่อให้เกิดพลังสร้างสรรค์ ล้ำค่า
ได้ผลงานยิ่งใหญ่ สร้างสิ่งดีแก่ส่วนรวม และสังคม

จงทำสิ่งที่เราสบายใจ
โดยที่ไม่สร้างความเดือดร้อน
ให้กับ ตัวเอง และ ผู้อื่น

การให้ที่ประเสริฐสุด
คือ
การให้ที่ไม่หวังผลตอบแทน

...........ค่าของคน..........

เกาหู เห็นค่าของคนอยู่ที่วัตถุ ชอบยกมือไหว้คนรวย
สนใจเครื่องประดับ วัตถุนิยมชื่นชมของมีราคา
ประเมินค่าคนด้วยทรัพย์สิน ชีวิตจึงเห็นแต่เปลือก
บั้นปลายนอนกอดสมบัติเดียวดาย

เกาหัว ค่าของคนอยู่ที่ความรู้ นับถือคนมีความรู้ การศึกษา
ชื่นชมคนทำงานเก่ง ประเมินชีวิตด้วยความรู้มาก รู้น้อย
แบ่งแยกชนชั้นด้วยการศึกษา รังเกียจคนชอบเอาเปรียบ
คนอื่น ไม่คบคนที่เอาเปรียบสังคม

เกาใจ ค่าของคนอยู่ที่จิตใจ ทำการใดด้วยใจบริสุทธิ์
ไม่คิดดูถูกเหยียดหยามคนอื่น ยกย่องเพื่อนมนุษย์-
ด้วยความรัก มนุษย์ต่างมีความเท่าเทียมกัน
ใช้ความบริสุทธิ์ใจเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวในการดำรงชีวิต
ให้ฟ้าลิขิตเป็นการบอกเส้นทาง

เกาสมอง ใช้ชีวิตอยู่บนวิถีของตนเอง ไม่ยกย่องทั้งวัตถุ ความรู้
และจิตใจ รู้แท้ชีวิตเกิดมาเท่าเทียม ล้วนเป็นมนุษย์
ทุกชีวิตมีศักดิ์ศรี เห็นชีวิตมีคุณค่า เห็นคุณค่าของทุกชีวิต
มนุษย์ทุกคนต่างมีข้อดี และข้อเสีย ยากที่จะเปรียบคนหนึ่ง
กับอีกคนหนึ่ง เพราะต่างมีข้อดีแตกต่างกัน
ใช้ชีวิตมองคนในด้านดี ไม่จับผิดคนอื่นๆ มีความสุขกับ
มุมมองในด้านดีของคนอื่น สร้างความสบายใจกับทุกฝ่าย

ทุกชีวิตมีค่าเท่าเทียมกัน
คุณยกมือไหว้
คนรวย หรือ คนดี

...........จิตใจ..........

เกาหู ทำตามใจตนเอง หลงตามกิเลส หลงตามคำเชิญชวน
คำชวนเชื่อยั่วยุมัวเมา หลงใหลไปตามกระแส
ไร้ที่ยึดเหนี่ยว เสพสุขเพียงชั่วขณะ มีสุขเพียงชั่วคราว
ตลอดชีวิตก็หาความสุขแท้จริงไม่เจอ
จิตไม่มั่นคง ลุ่มหลงตามสิ่งแวดล้อมรอบตัว

เกาหัว จิตใจมั่นคง ไม่ลุ่มหลงมัวเมาคำโฆษณา ชวนเชื่อใดๆ
ทำแต่สิ่งถูกต้อง แม้บางทีจิตใจไม่ชอบก็ตาม
เน้นทำแต่สิ่งถูกต้องเสมอ บางครั้งเต็มไปด้วย
ความขัดแย้งในตัวเอง ใช้จิตเป็นนาย กายเป็นบ่าว
จิตสั่งกายให้ทำ ฝ่าฟันด้วยพลังภายในของตน

เกาใจ ทำตามใจคนอื่นเรื่อยไป ใครขอให้ช่วยก็ช่วย
เมื่อเห็นคนอื่นเป็นสุขก็สุข แม้ตัวเองเหนื่อยยากก็ยอมทำ
จิตใจดีงาม ชอบช่วยเหลือ แม้จะไม่หวังผลตอบแทน
แต่ท้ายสุดก็ได้ความรักเป็นสิ่งตอบแทน

เกาสมอง ไม่ทำตามใจตนเอง และผู้อื่นเพราะรู้ว่านั่น คือกิเลสตัณหา
ใช้จิตใจว่างเปล่านำพาชีวิตให้อยู่สูงจากกิเลส ใช้ความพอ
ก่อเกิดสุขทั้งทางกายและทางใจ ไม่ปล่อยใจให้ล่องลอยไป
ตามกระแสยั่วยุ ไม่ยอมให้วัตถุอยู่เหนือจิตใจ

เราจะกลายเป็นเศรษฐีทันที
ถ้าเรารู้จักคำว่า พอ อย่างแท้จริง
เราไล่ตามหาความสุขไปแสนไกล
กว่าจะรู้ว่า มันอยู่ในใจของเราเอง

...........แก้ปัญหา..........

เกาหู ไม่รู้หลักการแก้ปัญหา ชอบทำปัญหาเล็กให้
กลายเป็นปัญหาใหญ่ ปัญหาใหญ่ก็ทำให้ใหญ่ขึ้นอีก
ชีวิตจึงจมกับปัญหาทุกวัน ไม่สามารถแก้ปัญหาได้
จึงหาทางออกด้วยวิธีอื่นๆ และ
หนีปัญหาอยู่ตลอด

เกาหัว วิเคราะห์ปัญหา หาเหตุผลและผลของการเกิดปัญหา
ยึดมั่นการถูกต้องเป็นหลัก ใช้ความถูกต้องแก้ได้
ทุกปัญหาใหญ่เล็ก ตัดซึ่งความสัมพันธ์ส่วนตัวทิ้ง
ถือหลักการเป็นที่ตั้ง

เกาใจ แก้ปัญหาด้วยใจ ให้อภัยกับคนที่สร้างปัญหา
รับปัญหามาแก้เองทั้งหมด สุดท้ายมีแต่คน
นำปัญหามาให้ช่วยแก้ เป็นที่พึ่งของคนอื่น
ชีวิตจึงมีแต่การแก้ปัญหาคนอื่น

เกาสมอง วางตนอยู่เหนือปัญหา ถอยหลังหนึ่งก้าวเพื่อวิเคราะห์
สิ่งก่อเกิดปัญหา รู้หลักการแก้ปัญหา
ปัญหาใหญ่ทำให้เป็นปัญหาเล็ก และทำปัญหาเล็ก
ให้หมดไปอย่างง่ายดาย เมื่อเจอปัญหาก็ไม่เครียดเกินไป
เพราะรู้ว่าทุกอย่าง มีเกิดก็มีดับ
เมื่อมีปัญหาก็ย่อมมีทางออก ทั้งหมดเป็นของคู่กัน

ทุกปัญหา มี ทางออก เสมอ
การควบคุมสถานการณ์ได้
คือ
ก้าวแรก ของการแก้ปัญหา

...........อารมณ์..........

เกาหู ตกเป็นทาสของอารมณ์ ไม่สามารถควบคุมได้
เมื่อโกรธก็แสดงความโกรธออกมาทันที
เมื่อรักก็ลุ่มหลงจนหัวปักหัวปำคลั่งรักทุกวินาที
เมื่อเครียดก็ดื่มสุราจนเมามาย ไร้สติ กำลัง
เมื่อผิดหวังก็คิดจะทำร้ายตัวเองและคนรอบข้าง

เกาหัว ไม่แสดงมารยาทที่ไม่ดีออกมา เพราะเกรงคนรอบข้างจะไม่
คนรอบข้างจะไม่ยอมรับ ได้แต่เก็บกดทุกอย่าง
เอาไว้ในใจคนเดียวเมื่อโกรธก็ไม่แสดงออกมา
เมื่อทุกข์ก็นั่งระทมอยู่คนเดียว ไม่กล้าระบาย
อารมณ์ให้ใครฟัง จนกลายเป็นคนเก็บกด

เกาใจ ทำดีกับทุกคนแม้คนที่ไม่ดีกับตน แต่เมื่อทำไปแล้ว
ก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตนได้รับกลับมาว่า
ทำไมถึงกลับมาทำร้ายตนเอง จนกระทั่งกลายเป็น
คนท้อแท้ชีวิต

เกาสมอง ใช้ปัญญาเข้ารับรู้ถึงอารมณ์ตน ใช้เหตุและผล
ของการเกิดดับของความทุกข์ รู้สิ่งที่ทำให้เกิดทุกข์
เรียนรู้วิธีดับทุกข์ เมื่อสุขก็หยั่งรู้ว่าไม่จีรัง และ
เรียนรู้ชีวิตและสรรพสิ่งต้องมีเกิดมีดับ

คนมีสติ ทำให้มีเหตุผล
คนขาดสติ มักใช้แต่อารมณ์
ใช้ปัญญานำพาชีวิต
เรียนรู้ชีวิต
ขณะที่ยังมีชีวิตให้เรียนรู้

........จบ........

บรรพบุรุษครั้งก่อนท่านสอนไว้
ลูกผู้ชายให้องอาจ เข้มแข็ง แกร่ง สง่า
ใจโอบอ้อมอารีมีเมตตา
เสียสละรับผิดชอบกอปรกุศล

ดูแลรักใคร่เอาใจใส่ครอบครัว
ไม่เมามัวงมงายอบายผล
สัจจะ ทมะ ขันติ จาคะ ปะผู้คน
แยบยลในท่าทีวิถีชาย

เชื่อมั่นในตัวเองไม่เคร่งเครียด
ทุกกระเบียดสมชายชาติตามมาดหมาย
ไม่ฉลฉ้อบังเบียดเหยียดผู้ใด
มั่นศักดิ์ศรีชาย ใจกาย ถวายชีวิต

ครั้นกาลเวลาผันเวียนเปลี่ยนไป
ศักดิ์ศรีของชาติชายที่ศักดิ์สิทธิ์
ดูลบเลือนถดถอยเหลือน้อยนิด
คล้ายวิญญาณอสรพิษเข้าครอบงำ

จึงร่ายกลอนวอนไหว้ไทยพี่น้อง
สิ่งถูกต้องที่ควรค่าอย่าเหยียบย่ำ
วิถีชายที่ปู่ย่าตายายสอนไว้ให้จดจำ
น้อมใจนำให้มั่นคงดำรงตน

ครรลองไทยแต่บุราณท่านสานไว้
ให้กลับมาทบทวนใหม่อีกหน
สิ่งดีดีใดใดเวี่ยไว้อย่าวกวน
เพื่อสร้างถนนสายสวยใส ให้ผู้เยาว์

ด้วยความเคารพและศรัทธายิ่ง
ประพิณ มรรคาประไพ

จารีตประเพณี
สิ่งดีๆท่านวางไว้
เกื้อหนุนบุญอำไพ
งามวิไลทุกมาสเดือน

วัฒนธรรมงามวิจิตร
ทั่วทุกทิศเสมอเหมือน
เคารพอย่าลบเลือน
ทุกครัวเรือนจะงดงาม

วันนี้จึงอ่อนล้า
แสงแจ่มจ้าดูระส่ำ
ชายหญิงต่างนิ่งงำ
วัฒนธรรมขนบไทย

รับเอาเงาผงาด
ของต่างชาติที่ยื่นให้
ตะลุงตะโมไท
ไม่ใส่ใจจะดูแล

แต่งกายก็วาบหวาม
ส่วนหวงห้ามก็เปิดแก้
ครรลองของพ่อแม่
ดูอ่อนแอแลเลือนลาง ฯ

ส่วนดีควรเก็บไว้
ประยุกต์ใช้ให้สล้าง
มั่นคงอย่าหลงทาง
ลืมระวางความเป็นไทย

เราเขาต่างแตกต่าง
จะร่วมรางคงไม่ได้
สังคมก็ห่างไกล
แปลกแยกไปในสำนึก

น้อมนบเคารพไหว้
ความเป็นไทยให้เฝ้าฝึก
ภาษาในศิลาจารึก
คือแผ่นผลึกความเป็นไทย ฯ

เจ้าต้องแตกดอกออกผลิ
ตั้งสติตรึกตรองใหม่
กลั่นกรองมองไปไกล
ว่าสิ่งใดควรไม่ควร

เข้าตามตรอกออกตามประตู
เจ้าเห็นเจ้ารู้อยู่ทุกส่วน
วิถีไทยทั้งมวล
ครบถ้วนตระการผ่านตา

เพ่งดาวดวงสดใส
ถ้าเห็นดวงใดที่ควรค่า
ให้น้อมรับนำกลับมา
ปรับแต่งคุณค่าคงไว้

ประเพณีวิถีล้ำ
วัฒนธรรมงามยิ่งใหญ่
ธรรมเนียมเอี่ยมอำไพ
ขนบไทยสถาพร

(http://imghi5.kajeab.com/22734.gif)

มนุษย์เกิดมาโดยธรรมชาติ
จะพิลาศเปรื่องปราดศาสตร์รังสี
หรือโง่งมเฉลียวฉลาดปราชญ์กวี
เป็นหน้าที่ของธรรมชาติจะวาดไว้

มวลมนุษย์คิดล้ำนำวิทยาศาสตร์
จึงสามารถคิดค้นกลไถใหม่
เครื่องจักรกลวิศวกรรมนำมาใช้
ปรับปรุงแก้ไขเรื่อยไปให้ทันการ

กระดูกสันหลังพลังเหงื่อที่เรื่อไหล
แรงงานควาย ตัวใหญ่ ช่วยไถหว่าน
เปลี่ยนมาเป็นรถไถใช้น้ำมัน
ค่าป่วยการก็ต้องเสริมเพิ่มราคา

เคยชมจันทร์วันเดือนหงายพระพายพัด
คืนมืดจัดดาวกระจายเต็มข่ายฟ้า
มวลหิ่งห้อยร้อยแสงแข่งดารา
กลางทุ่งนาก่อกองไฟไล่หนาวเย็น

เดินลัดเลาะสุมทุมพุ่มไพรพฤกษ์
เมื่อยามนึกถึงเพื่อนไปเยือนเล่น
ตักน้ำตำข้าวทุกเช้าเย็น
คืนวันเพ็ญคลอเพลงแคนแสนสำราญ

เคยขี่ควายเล็มหญ้ากลางท่าทุ่ง
ไม่เฟื่องฟุ้งแต่เต็มสุขสนุกสนาน
ความผูกพันไม่เห็นเช่นวันวาน
ค่าของมันเหลือไว้เพียงให้จำ ฯ

ธรรมชาติ วาดนี้ ดีที่สุด
บทพิสูจน์จิตใจใฝ่สูงต่ำ
ธรรมะคือ ธรรมชาติ สะอาดงาม
ผู้ก้าวตาม จะร่มเย็น เห็นครรลอง

เหล่าไฮเทค เทคโนโลยี วิธีใหม่
ควรนำใช้ตามจำเป็นที่เห็นช่อง
ไม่ใช่อวดตามใจที่ใฝ่ลอง
ใช้มุมมอง ที่แหลมคม สมมีธรรม

แม้สิ่งใหม่ จะรุกมา อย่างถาโถม
ค่านิยม ครั้ง ปู่ ย่า อย่าเหยียบย่ำ
หิริโอต ตัปปะ สัจจะธรรม
เจ้าจงจำแบบแผนที่แสนงาม.

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => เรื่องทั่วไป => ข้อความที่เริ่มโดย: ยอด~ ที่ 26 ธันวาคม 2008, 06:09:PM