|
หัวข้อ: เขียนจากความทรงจำของนู๋อัล เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 24 ธันวาคม 2008, 01:15:PM เขียนจากความทรงจำที่เคยท่องๆกลอนไว้เยอะ
ถ้าผิดพลาดอย่างไรก็ขออภัยด้วยนะคะ (ชื่อผู้แต่งก็จำไม่ได้แล้วง่ะ นานมาก) หัวข้อ: Re: เขียนจากความทรงจำของนู๋อัล เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 24 ธันวาคม 2008, 01:17:PM นิยามความรัก
คือพลังแกร่งกล้าน่าเกรงขาม คือความงามสวยสดในโลกใส คือเพลิงเผาเร่าร้อนในฤทัย คือห่วงใยห่วงหาและอาทร คือความหลงเพ้อพกสะท้านไหว คือความใคร่ยากนักจะถ่ายถอน คือความอ่อนดั่งแสงศศิธร คือความร้อนเพชรหึงตะบึงมา คือความอบอุ่นใจในความหนาว คือความเศร้าเพราะพิษเสน่หา คือน้ำผึ้งหวานล้ำฉ่ำอุรา คือน้ำตารินไหลดั่งสายธาร คือเสียงหัวเราะเสน่หาสะท้านก้อง คือแสงส่องประโลมใจให้กล้าหาญ คือปกป้องเมื่อภัยมารุกราน คือความพาลโกรธเกลียดและหวาดกลัว คือสีดำและขาวที่แตกต่าง คือสว่างในความมืดสลัว คือทำให้ใจนั้นสั่นระรัว คือความมัวมืดบอดเพราะยอดรัก คือการให้อภัยกันและกัน คือความผูกพันนั้นเป็นหลัก คือความเข้าใจในความรัก คือความภักดีแท้และมั่นคง หัวข้อ: Re: เขียนจากความทรงจำของนู๋อัล เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 24 ธันวาคม 2008, 01:20:PM หากจะเปรียบความรักที่หนักทรวง
ดังหนึ่งดวงมาลีหลากสีสัน ความรักคงหลายอย่างแตกต่างกัน เป็นร้อยพันสาธกหยิบยกมา ความรักอันอบอุ่นไม่ขุ่นเคือง คือกุหลาบสีเหลืองน่ารักษา สีสันก็เป็นจุดสะดุดตา งามโสภายิ่งนักให้ภักดี ความรักอันคุกรุ่นและรุนแรง คือกุหลาบสีแดงในสวนศรี ความรักถ้าหากหมดรสพอดี ก็ย่อมมีโทษทรามเมื่อยามชม ความรักอันซื่อใสในหญิงสาว คือกุหลาบสีขาวพิสุทธิ์สม ความรักยังไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ความระทมจึงก่อทรมาน ความรักแสนประเสริฐและเลิศหรู คือกุหลาบชมพูดูอ่อนหวาน โลกประดุจมาลีเมื่อคลี่บาน สวยตระการเหมือนฝันนิรันดร อุปมาความรักพักเท่านี้ ฉันชวนชี้หลายหมวดใช่อวดสอน เพราะหลงใหลในรสแห่งบทกลอน จงอาทรอ่านงานวิจารณ์เอย หัวข้อ: Re: เขียนจากความทรงจำของนู๋อัล เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 24 ธันวาคม 2008, 01:25:PM จะไม่มีน้ำตาฉันในวันจาก
จะเอ่ยปากอำลาก็อย่าหวัง จะเจ็บจำคำคนที่ตนชัง จะจากทั้งไมตรีที่ละลาย จะเจ็บจำไปถึงปรโลก จะทนโศกกว่าชีวินสิ้นสลาย จะถือเป็นความฝันตราบวันตาย จะไม่หมายใจหวนครวญคำนึง (บทนี้มีต่ออ่ะ แต่จำได้แค่นี้ ^^") หัวข้อ: Re: เขียนจากความทรงจำของนู๋อัล เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 24 ธันวาคม 2008, 01:47:PM โอ้ว่าหอมอันใดมีในชาติ
ไม่หอมได้ลึกประหลาดดังหอมเจ้า ใช่หอมเศษสุวคันธ์พอบรรเทา หากหอมเร้าชีวิตหอมติดตรึง อันอ่อนนุ่มอันใดมีในหล้า ไม่นุ่มกว่าเนื้อละมุนชวนครุ่นถึง ใช่นุ่มเพียงสัมผัสเพียงรัดรึง หากลึกซึ้งนุ่มกระหวัดสัมผัสใจ อีกทั้งห่วงอันใดมีในโลก ไม่ห่วงเท่าทุกข์โศกของเจ้าได้ ใช่ห่วงแค่ที่เห็นที่เป็นไป หากห่วงใยถึงเบื้องหน้าชะตากรรม โอ้เนื้อหอมพร้อมเพราะเจ้าบุญละเอียด ใครหนอเจียดบุญให้ใครอุปถัมภ์ ชมพูผิวผ่องนวลชวนหอมประจำ ประหลาดล้ำเนื้อตัวไม่มัวมอม โอ้ละมุนเจ้าบุญตามาจากไหน พรากสวรรค์ชั้นใดมาให้ถนอม พลัดดาวสรวงดวงใดมาให้ดอม มาสู่อ้อมอกโลกตามโชคชะตา โอ้ว่าเจ้าเหมือนกับไม่รับรู้ ว่าต้องเติบต่อสู้แสวงหา หากที่จริงคล้ายเจ้ารู้เจ้าสู้มา คือสู้ความไร้เดียงสามาทุกวัน หัวข้อ: Re: เขียนจากความทรงจำของนู๋อัล เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 24 ธันวาคม 2008, 03:34:PM เงินคือพระเจ้าซึ่ง เสกสรร
ทนุก่อสารพัน ทั่วหล้า มีเงินเกียรติมีพลัน จริงเล่า นะแม่ เว้นแต่รักแท้อ้า ยากไร้ฤๅขาย หัวข้อ: Re: เขียนจากความทรงจำของนู๋อัล เริ่มหัวข้อโดย: มานพ ที่ 24 ธันวาคม 2008, 06:02:PM เขียนจากความทรงจำที่พี่เคยพบหนูอัล.................. emo_20
emo_47 พบหนูอัลครั้งหนึ่งในบทกลอน ด้วยอักษรของหนูดูหรูหรา จบมาใหม่กลอนไพเราะหนอกานดา ไม่รู้ว่าจะมาเป็นเช่นคุณอัล เคยโต้ตอบกลอนกันเมื่อวันวาน วันปีผ่านมาพบเหมือนพี่ฝัน สุดคิดถึงสุดดีใจไปพร้อมกัน โอ้หนูอัลป่านนี้คงก้าวใกล ส่วนตัวพี่นี้คือกลอนคนแก่ แถมยังแย่กลอนไม่หวานทันสมัย เข้ามาเล่นวันวันด้วยแรงใจ สนุกไปแก้เคลียดจากการงาน emo_20 หัวข้อ: Re: เขียนจากความทรงจำของนู๋อัล เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 25 ธันวาคม 2008, 08:46:PM แอนโดรมีดาสุดาสวรรค์
ยิ่งกว่าชีวันเสน่หา ขอเชิญสาวสวรรค์ขวัญฟ้า เปิดวิมานมองมาให้ชื่นใจ ถึงกลางวันสุริยันแจ่มประจักษ์ ไม่เห็นหน้านงลักษณ์ยิ่งมืดใหญ่ ถึงราตรีมีจันทร์อันอำไพ ไม่เห็นโฉมประโลมใจก็มืดมน อ้าดวงสุรีย์ศรีของพี่เอ๋ย ขอเชิญเผยหน้าต่างนางอีกหน ขอเชิญจันทร์ส่องสว่างกลางสากล เยี่ยมมาให้พี่ยลเยือกอุรา จาก วิวาห์พระสมุทร บทพระราชนิพนธ์ใน ร.6 หัวข้อ: Re: เขียนจากความทรงจำของนู๋อัล เริ่มหัวข้อโดย: Alpha ที่ 25 ธันวาคม 2008, 08:52:PM ดาล
ชุบชีพราตรีมีชีวิต ย้อมมืดดำสนิทเป็นปริศนา แฝงอยู่ในเล่ห์แห่งเวลา คอยชี้ชะตาปรากฏการณ์ ดลให้ดึกดื่นคือหมื่นสงัด ทึบดำกำดัดดังปาฏิหาริย์ ย่อมลวงเร้นสถิตให้พิสดาร ลวงทุกวิญญาณสะท้านลับ (บทนี้ก็มีต่ออ่ะ แต่จำไม่ได้ ^^") |