ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

นั่งจำเนียร เขียนคำ พร่ำอักษร
เป็นสุนทร ซ่อนอารมร์ ข่มจิต
กานต์ภาษา พาใจ ให้หยุดคิด
วิปริต ทุกเรื่อง ที่เคืองใจ

นั่งหลอกหลอน ตัวเอง ว่าเป็นสุข
เจรจา สนุก สุดสดใส
เพื่อนร่วมงาน เบิกบาน ซ่านหทัย
แต่ข้างใน ใจเรา เศร้าระทม

นั่งหัวร่อ ต่อกระซิก มิตรชิดใกล้
ซ่อนความนัย หทัย นั้นขื่นขม
ทำหน้าชื่น ระรื่น แม้อกตรม
ข่มอารมณ์ บนความ สานไมตรี

นั่งจำเนียร เขียนย่ำ คำภาษา
รจนา สาส์นต่อ ไม่หมองศรี
แม้สำนวน ไม่ชวน ซ่านฤดี
กี่คนที่ รู้ว่า เราเศร้าจริง

 emo_10 emo_10 emo_10

เริ่มเรียงร้อยร่ายคำพร่ำภาษา
เสนาะถ้อยวาจาระรินไหล
ดั่งสายน้ำเลาะเรื่อยเอื่อยเอื่อยไป
หวังเพียงจรรโลงใจที่ตรอมตรม

เริ่มเรียงร้อยร่ายคำพร่ำภาษา
ใช่หลอกตัวเองว่าฉันสุขสม
เพียงตั้งจิตรวมใจที่จ่อมจม
ให้พร่างพรมสรรค์สร้างการกวี

เริ่มเรียงร้อยร่ายคำพร่ำภาษา
สื่ออารมณ์ออกมาให้เป็นสี
ทั้งสุขทุกข์เหงาเศร้าเท่าที่มี
เอื้อนวจีเอ่ยไปตามใจตน

เริ่มเรียงร้อยร่ายคำพร่ำภาษา
ปลอบประโลมประชาที่หมองหม่น
ว่าที่เศร้าใช่มีเพียงหนึ่งคน
หากอีกหนอีกแห่งก็เศร้าเป็น
***************************