ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

มองคนเขา ก้าวเดิน บนเส้นด้าย
จรดปลาย เท้าไป อย่างตั้งมั่น
นึกในใจ ไม่กลัว หรือไรกัน
เสียงปรบมือ โจษจัน นั่นยอดเลย

อยู่สูงสุด สูงกว่า ผู้ใดเขา
แต่ความเหงา ซ่อนไว้ ไม่เปิดเผย
เดินจับจูง มือใคร ยังไม่เคย
ชีวิตเอ๋ย ระวัง ระแวงตน

มองชีวิต บนดิน แม้ไม่เรียบ
มีพลาดเหยียบ หินบ้าง ในบางหน
แค่นั้นกลับ ร่ำร้อง ว่าทุกข์ทน
อยากให้ลอง มาค้น บนฟ้าดู

ด้ายเรียบเรียบ เปรียบปาน บานกระจก
ถูกเขายก ขึ้นไป จนเลิศหรู
เฉกเช่นคน ยกย่อง ยอเชิดชู
สายตาอีก กี่คู่ ที่เฝ้ามอง

หากด้ายนั้น กลับบาง จนอาจตก
ไร้สิ่งใด มาปก หรือปัดป้อง
แต่อย่างไร ต้องไป ตามครรลอง
เพราะนี่คือ ทางของ แต่ละคน
*******************************

     หากชีวิต  เหมือนเดิน บนเส้นด้าย
มีแต่เรื่อง  ร้ายร้าย  เข้ามาใกล้
จงก้าวเดิน  ต่อไป  ด้วยจิตใจ
มีสติ  ตั้งมั่นไว้  มิวางวาย
     จรดปลายเท้า  ก้าวเดิน  ไปข้างหน้า
อย่างช้าช้า  เพื่อมุ่งตรง  สู่จุดหมาย
แม้หากมี  อุปสรรค  อันตราย
ไม่ประมาท  ก็มิสาย  เกินแก้ทัน
     

     แม้ทางเดิน  บนเส้นด้าย  สู่ปลายฝัน
จะยุ่งยาก  อุปสรรค  นั้นมากหลาย
ต้องสู้ทน  หากชีพ  ยังมิวาย
แม้ต้องตาย  ไม่เสียดาย  ซึ่งชีวา
     จะสู้ทน  เดินต่อไป  ด้ายใจมาด
มีสติ  ไม่ประมาท  สร้างศรัทธา
จรดปลายเท้า  ก้าวเดิน ไปข้างหน้า
มีปัญหา คิดทางแก้  ไม่แพ้ภัย
     หากต้องตาย  กลางทาง  ไม่ร้องขอ
หรือหยุดรอ  วาสนา  พาสงสัย
ตายเพราะสู้  ใครจะว่า  ชั่งประไร
ดีกว่าหัน  หลังกลับไป  ตายต้นทาง
....................................................... emo_47

บนเส้นด้ายเบาบางที่ย่างเท้า
มีความฝันที่ใฝ่เฝ้าปรารถนา
รอตรงปลายตะกายก้าวเพื่อเอามา
หากพลาดท่าผิดก้าวเท่าสิ้นใจ

จริงแล้วหรือใช่ปลายฝันที่หมั่นวาด
จริงแล้วหรือถอยคือขลาดพลาดครั้งใหม่
จริงแล้วหรือคุ้มควรลองต้องก้าวไป
จริงแล้วหรือว่าสิ้นไร้ทางให้เดิน? emo_02