|
หัวข้อ: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: ขวด ที่ 04 ธันวาคม 2008, 05:55:PM เศร้า เปรียบเสมือนฟ้าสีหม่น
ไร้สีสันจรรโลงให้สดใส เศร้าเหมือนดั่งความเย็นเฉียบยะเยียบยะยับเหยียบย่ำในดวงใจ กับน้ำตาที่ไหลรินชโลมทั่ววิญญาณแลอินทรีย์ เศร้า กับหทัยที่เปี่ยมปริ่มไปด้วยน้ำตา ประดุจดั่งรูปศิลาไร้ชีวาแสนเย็นชา เศร้า ช่างเงียบงันงุนงงกระอักกระอ่วนในหัวใจ ส่งแสดงออกมาเป็นท่าทางซีดเซียวเทาหม่นและซมซาน เศร้าหนาเศร้านั้นมิมีใครปฏิเสธสิ่งนั้นได้ ทุกชีพ ล้วนเคยพบพานเศร้าถ้วนทั่วกัน บนโลกาเคยเศร้าในหัวใจ ... เศร้าเถิดถ้าใจจะต้องเศร้า ร้องออกมาร้องไห้ให้หมดโศก เศร้าแล้วต้องอดทนเข้มแข็งกล้าเพชิญ กับชีวิตที่แปรเปลี่ยนผกผันทุกเวลา ชีวาจะสุขใจสร่างเศร้าไป เมื่อคนเคยเศร้าและเรียนรู้ในตัวมัน ... โอ้เศร้าสร้างสุขสร่างทุกข์ทุกสมัย คนเคยเศร้านั้นไซร้เคยสุขใจ เป็นธรรมดาแห่งจักรวาลเป็นสากล หัวข้อ: Re: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: สุภาพบุรุษทรชน ที่ 05 ธันวาคม 2008, 12:15:AM ..โอ้เพื่อนเอ๋ย อย่าเศร้าอย่าเนาโศก
..อย่าอาลัยในโลกถึงโตรกผา ..วันนี้ถูกรักหักลา ..เพื่อนมาเศร้าโศกโลกครวญ ... ..เศร้าไปใยหัวใจเขาไม่รัก ..ขอเพื่อนหักห้ามจิตคิดถึงเขา ..อาจไม่ดีถ้าช่วยด้วยน้ำเมา ..ขอเบาๆสักแก้วก็แล้วกัน(หุหุ เข้ากันไหมเนี่ย ไอ้เมานี่ความชอบส่วนบุคคล) ... ............... emo_45 เมาเหล้าเสียหลัก..เมารักเสียตัว emo_45 หัวข้อ: Re: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 05 ธันวาคม 2008, 11:09:AM อยู่ดีๆมาชวนเศร้า...สะงั้น เรื่องอะไรกันหรอ...บอกได้ไหม ไม่แน่นะบางที...อาจสนใจ จะได้ขอเป็นสมาชิกใหม่....ด้วยอีกคน emo_26 emo_26 emo_26 หัวข้อ: Re: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 05 ธันวาคม 2008, 12:27:PM มีอะไรกันหรอ...เพื่อนเกลอ ฉันมาเจอเธอชวนเศร้า...เหงาอีกหน มาเศร้ากันทำไม...ช้ำเกินทน ต้องดิ้นรนพร้อมน้ำตา...พาอาลัย เศร้ากันนักเพราะรัก...หักสะบั้น หรือเธอนั้นยังลืม...เขาไม่ได้ มาทางนี้มีคน...ยังห่วงใย อย่าร้องไห้ฉันคนนี้...คอยปลอบโยน หัวข้อ: Re: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากันนา ที่ 05 ธันวาคม 2008, 03:47:PM emo_13 เศร้าในอารมณ์ เหตุเพราะไม่สุขสมใจ เศร้ากันไปไย แล้วจะแก้ไขได้หรือ ปัญหามีไว้แก้ ไม่ใช่กลุ้มร้องไห้ฮือ มาเตรียมพร้อมรับมือ กับกาลข้างหน้าดีกว่านะเรา หัวข้อ: Re: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: ขวด ที่ 05 ธันวาคม 2008, 07:57:PM โอ้ดวงใจตอนนี้นั้นหายเศร้า
เหตุเพราะเรามีคนคอยห่วงหวง ใจตอนนี้รู้สึกไม่ว่างกลวง เพราะมีปวงผองเพื่อนหายเศร้าจริง emo_47 หัวข้อ: Re: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: ขวด ที่ 05 ธันวาคม 2008, 08:33:PM เหตุเพราะเศร้ามิได้เศร้าเพราะความรัก
แต่เพราะปักใจหวังในทุกสิ่ง แล้ววันหนึ่งก็รู้ว่าไม่มีจริง สิ่งที่หวังนั้นพลันเป็นเศร้าใจ เหตุที่เศร้าเพราะเหงาและเปล่าเปลี่ยว เหตุที่ทุกข์ห่อเหี่ยวเพราะไร้เพื่อน เหตุที่เหงาเพราะเพื่อนกินมีกลาดเกลือน ค้นหาเพื่อนแท้แท้ไม่เคยเจอ คงมีแต่กลอนกาพย์เป็นสหาย คำโคลงฉันท์คลับคล้ายกับตัวเพื่อน ทั้งหนังสือตัวเขียนคือสิ่งเตือน ว่าสหายเพื่อนแท้นั้นไม่ค่อยมี ขอขอบคุณทุกกำลังใจทุกทุกสิ่ง ที่คอยส่งมา คำเหล่านั้นเป็นประดุจดั่งเหมือนกับว่า สิ่งที่ให้กำลังใจสู่คนที่ห่อเหี่ยวและท้อแท้กับหมดหวังให้ก้าวเดินและต่อสู้ไปในหนทางแห่งชีวิต หัวข้อ: Re: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: ขวด ที่ 05 ธันวาคม 2008, 08:37:PM จะได้ขอเป็นสมาชิกใหม่....ด้วยอีกคน
สมาชิกใหม่อะไรกันหว่า ฉันนั้นหนาสุดแสนจะสงสัย ถ้าขอเป็นเพื่อน...ได้เลยมิเกรงใจ ยังยินดีรับในสหายใหม่ทุกเวลา หัวข้อ: Re: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 05 ธันวาคม 2008, 08:53:PM " สมาชิกใหม่ " คํานี้...... หาได้มีความนัย....มาเคลือบแฝง เพียงอักษรป้อนวลี...ให้มีบทแสดง ไม่ได้คิดจะเปลี่ยนแปลง....ให้งงงวย (สบายๆนะคะ emo_47.) หัวข้อ: Re: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 05 ธันวาคม 2008, 09:13:PM กลอนเศร้าๆของใคร...ช่างแสนเศร้า เรื่องเก่าๆคราหลัง...ยังฝังแน่น ภาพสองเราเคยร่วมเรียง...เคียงเกาะแขน ยังฝังแน่นในห้วง...ความทรงจำ หัวข้อ: Re: มาเศร้ากันเถอะ (กลอนเปล่าจ้ะ) เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากันนา ที่ 06 ธันวาคม 2008, 07:17:AM เศร้า เศร้า เศร้า แห้งเฉานะใจ เศร้าเรื่องอันใดบอกได้นะเธอ ฉันพร้อมยอมฟัง ความนัยเสมอ ถ่ายเทความเศร้า ที่ได้พบเจอ ร่วมกันฝันเพ้อ ละลายเศร้าใจ ชีวิตคนเรา มักเศร้า มักทุกข์ กังวลไร้สุข ทุกข์เพราะอ่อนไหว ไม่มีเพื่อนปลอบ และคนรู้ใจ ปลดปล่อยทุกข์ตรม ขื่นขมอันใด ช่วยกันแก้ไข อย่าได้เศร้านาน ผ่านทุกข์ ผ่านโศก หายเศร้าแล้ว เฮ้!...... หัวข้อ: Re: เพื่อนเศร้าเราก็โศก เริ่มหัวข้อโดย: ข้าน้อยขอฝากตัว ที่ 29 มกราคม 2009, 11:33:AM ฟ้ารำพันพิลาปเมื่อทราบข่าว
ดินเยือกหนาวคล้ายลมเหนือเมื่อกรายขวัญ น้ำทุกสายแทบหยุดไหลลงฉับพลัน ไฟประลัยกัลป์มอดไหม้ให้ตรอมตรม เมื่อทราบว่าเพื่อนพ้องต่างโศกเศร้า เป็นไรเล่าหงอยเหงาไม่สุขสม ตัวเรานี้มีไฟในอารมณ์ ครวญระทมร้าวรานใจไปตามกัน |