ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

หน้าบ้านมีต้นไผ่
หน้าแปลก
ที่มันเหี่ยวง่าย

หลังบ้านมีต้นโมก
หน้าแปลก
ที่มันเขียวแทบตลอดปี

ปูนบนบ้านร้าว
หลังคารั่ว
แต่คนยังอยู่ดี

หลังบ้านตะโกนก่นด่ากันเอง
ยินเสียงทะเละและร้องไห้เกือบทุกวัน
บ้านเราหัวเราะและยิ้มแทบทุกวัน

ข้างบ้านคนหนี้บาน
บ้านเรา
ไม่เคยมี

หลังบ้านสุดจะทุกข์
แต่ตัวบ้าน
สุดจะสุข

ข้างบ้านหนีบานบาน
แต่ตัวบ้าน
นั้นไม่มี

ไม่มีสิ่งใดหยุดความสุขได้
แม้โมกจะเขียวครึ้ม ไผ่จะเหี่ยวแห้ง ปูนจะร้าว หลังคาจะรั่ว ข้างบ้านจะยืมเงิน หลังบ้านจะด่า ฯลฯ
แต่ความสุขของคนในบ้านนี้ขึ้นอยู่กับ...
ใจของตัวเอง
      ...

*ยินเสียงทะเลาะ (แหะๆโทษทีครับพิมพ์ผิด)

ตำน้ำพริก
ไปเด็ดผักบุ้งริมรั้ว
หมาตัวโตตามไปฉี่ใส่กอผักบุ้ง


ตั้งใจล้างผักบุ้งมากกว่าทุกที
ไม่แน่ใจ
ก่อนหน้านี้มันเป็นส้วมหมารึเปล่า


ถอนผักโขมต้นเล็กต้นน้อย
ด้วยความตั้งใจ
จะเอาไปลวกจิ้มน้ำพริก

แมวเหมียวสองตัววิ่งไล่กัน
ถีบกะละมังกระเด็น
ตามเก็บผักที่กระจายเป็นวง

ตอนเย็น
นั่งกินข้าว
มีน้ำพริก  ปลาทอด  และไก่ย่าง

เคี้ยวผักหงุบหงับ
แมวอ้อนขอปลา
หมาครางขอไก่

แยกเขี้ยวใส่หมากับแมว
ไม่ให้กินหรอก
รอให้คนอิ่มก่อน

คนอิ่ม
แมวถึงอิ่ม
แล้วหมาถึงอิ่ม


รักอาหาร
รักหมาแมว
รักบ้านจัง


บ้านคือวิมานของเรานี่นะ