ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

..ในการพบกันของเรา...
ฉันบอกเล่าต่อเธออยู่บ่อยๆ
ว่าเราเจอกันด้วยความบังเอิญไปหน่อย
แต่ฉันก็ดีใจไม่น้อย...ที่เจอเธอ

..ฉันได้รับโปสการ์ดจากเธอ...
เป็ภาพดอกทิวลิปสีสวยในหน้าหนาว
คราบหมึกขีดเขียนแทนเรื่องราว
เป็นคำบอกกล่าวธรรมดา...แต่อ่อนโยน

..และช็อกโกแลตสีสวย...
แถมด้วยภาพถักทอจากมือน้อย
แทนความฝันอันรอคอย
แทนมือน้อยคอยห่วงใย

..ฉันรู้ดี...เธอก็คือเธอ...
แม้จะเป็นเด็กในบางวัน
แต่บางวันก็ยิ่งใหญ่เกินใฝ่ฝัน
กับสิ่งที่เธอทำนั้น...ฉันรู้ดี

..ในวันที่เธอทุกข์ใจ...ร้องไห้กับฉัน...
ฉันจะฟังเธอร้องไห้
เล่าทุกอย่าง...ให้ระบาย
ให้เธอหายร้าวรานนะคนดี

..พิงชีวิตไว้กับฉัน...
ฉันจะเป็นกำแพงที่คงที่
พร้อมจะรับทุกอย่างที่เธอมี
ฉันคนนี้จะคอย...ช่วยปลอบใจ

..ฉันจะขอพรให้เธอ...หลับฝันดี...
แม้ว่าฝันคืนนี้จะไม่มีฉัน
ขอชีวิตผ่านทุกอย่างไปได้ทุกวัน
ขอให้โรคภัยนั้นจงหายไป

..มิตรภาพและความรัก...
คงยากนักที่จะออกแบบได้
แต่ก็มีสิ่งต่างๆอีกมากมาย
ที่อยู่เหนือความคาดหมายของการเปลี่ยนแปลง

..ที่ฉันบอกเธอไปวันนั้น..
ไม่สำคัญทุกอย่างย่อมเกิดขึ้นได้
ความสัมพันธ์ต่างๆย่อมกลับกลาย
อาจเป็นได้ทั้งพี่ชายและเพื่อนเธอ

..แต่ก็ช่างเถอะนะ...
ไม่รู้จะเป็นอย่างไร...วันข้างหน้า
ปล่อยทุกอย่างให้เป็นเรื่องของเวลา
แค่วันนี้ฉันรู้ว่า...ยังมีเธอ...เท่านั้นพอ.

 emo_47............................. emo_47