ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

โอ้ชีวิตคน ต ช ด     เฝ้ารอระวังไฟให้
ไม่เคยละหน้าที่ความปลอดภัย     ใครให้กำลังใจแก่เธอ
ฟ้าหลัวแตะใบไพรสน     ดั่งคนหัวใจหล่นละเมอ
หัวใจใหวอ่อนตอนเพ้อ     เรียกเธอเผลอเรียกสกุณา
ขวัญเอยขวัญใจ     เจ้าอยู่แห่งหนใดเพรียกหา
ตั้งแต่พี่จากพรากเจ้ามา     กานดาไม่เห็นหน้าเจ้าเลย


เจ็บสาหัสขัดใจไม่เคยหล้า     เจ็บเพราะคลานบุกหญ้าขึ้นดงหนาว
เจ็บเพราะเบียดเสียดหนามตามแสงดาว     เจ็บเพราะไฟจากดาวมืดดับลง
ขอแรงใจให้ฉันกันลมหนาว     ขออย่าให้เดือนดาวนั้นอับแสง
ขอเพื่อนพรานหาญอยู่สู้สุดแรง     ขอเลือดไทยสีแดงซับลงดิน

เพราะดีนะ เข้ากับสถานการณ์ตอนนี้เลย น่าจะแต่งให้คนที่อยู่สามจังหวัดน่าจะดี