|
หัวข้อ: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 02 พฤศจิกายน 2008, 12:19:AM ในมุมหนึ่งซึ่งถือว่าป่า"หิมพานต์" อันตระการด้วยพฤกษานานาไม้ บุปผชาตอาจองค์ขจรไกล สวยงามไร้มลทินกลิ่นโลกีย์ สกุณาวิหคนกนาพันธุ์ บินโผผันร่อนไกลในวิถี ทั้งเจ้าหงส์ กินนร กินรี สวยงามที่กลางอากาศฟากนภา ทั้งครุฑนาคอาจองค์เหล่านางไม้ อยู่อาศัยร่มเย็นเป็นทั่วหน้า ราชสีห์สิงหะและคนธา ต่างเสาะหาไม่ยากกลางพงพี รุกขชาติดาษเดื่อทั่วแนวป่า ผลไม้ภักษาน่าหลงสี ทั้งกลิ่นหอมเลิศรสสดก็มี ทุกถิ่นที่ในป่า หิมพานต์ เสียงกลอนรักคนธรรพ์ขับกล่อมโลก ด้วยความโศกแห่งเทพที่อาจหาญ เสียคนรักปักใจไปนมนาน ใจร้าวรานหวนหาเจ้าในนิทรา โอ้รักเอ๋ยเคยโอบกอดชมนกไม้ บัดนี้ไร้แม้เงาเจ้าตรงหน้า เหลือคนธรรพ์เหมือนมนุษย์สุดธรรมดา ขับร้องมาเป็นเพลงโศกพร้อมเสียงพิณ "โอ้นวลนางห่างหายมลายสูญ ความอาดูรคืนกลับจับคืนถิ่น อยู่ไหนหนอกันเล่าเจ้ายุพิน กลับคืนดินถิ่นพำนักพักหัวใจ เสียงคนธรรพ์พร่ำหาทุกเช้าค่ำ เจ้ายังจำคำสัญญานั้นได้ไหม จะเคียงคู่อยู่ข้างไม่ล้างไป แล้วเจ้าใยทิ้งข้าในเดียวดาย" คนธรรพ์โศกกับรักที่สูญสิ้น อยู่บนดินเพียงคนรักสูญหาย อยู่ตรงนี้พี่เหมือนกำลังตาย เพราะว่าคล้ายร่างกายแก่ชรา เพราะไร้รักพี่จึงหมดแรงสู้ ถึงจะอยู่ก็เหมือนสิ้นดินกลบหน้า คงรอวันสังขารพานโรยรา เพราะชีวาสูญสิ้นเมื่อไร้นาง [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กอบรัก ที่ 02 พฤศจิกายน 2008, 03:04:AM ถ้าหากน้อง มีญาณ ชาญวิเศษ
จะแปลงเพศ...เป็นนก..ผกผินหา จะไปค้น หานาง คืนกลับมา ให้พี่ยา หายเศร้า ปวดร้าวใจ เขาไม่รัก เขาไม่ห่วง เขาลวงหลอก น้องขอบอก พี่จ๋า อย่าร้องไห้ ในโลกนี้ สตรีดี มีถมไป หาหญิงที่จริงใจ...ไม่สายเกิน.... emo_46 น่าสงสารจัง..เศร้า... emo_71 หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 02 พฤศจิกายน 2008, 08:32:AM กลอนเจ้าเศร้าคนธรรพ์น่าสงสาร โลกสามานย์ทำลายรักเจ้าสิ้น คนรักเจ้าเขาทำลายร่างลงดิน น้ำตาเจ้าหลั่งรินเป็นธารา กลอนโศกเศร้าเจ้าแต่งเหมือนเย้ยหยัน ถ้อยรำพันด่าทอต่อโลกหล้า ที่ทำลายรักจากพรากชีวา พรรณนาให้โลกโศกอาดูร โอ้คนธรรพ์มานพแห่งพงพี รักเจ้าหนีโลกทำลายให้สิ้นสูญ ใครกันเล่าเจ้าคิดเขาเกื้อกูล หรือสวรรค์จำรูญรักให้กลับมา กลอนคนธรรพ์ขับกล่อมพร้อมเสียงพิณ ทุกชีวินต่างร่ำร้องก้องไพรป่า ต่างเสียใจในรักเจ้าพร้อมน้ำตา นวลกัญญาของเจ้าไม่กลับคืน [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: อัลิปรียา ที่ 02 พฤศจิกายน 2008, 11:52:AM เสียงวิเวกแว่วหวานสานเสน่ห์
เสน่ห์สานหว่านเล่ห์ไว้สุดซึ้ง ซึ้งสุดแสนในน้ำคำอันย้ำตรึง ตรึงย้ำถึงรสสำเนียงเสียงคนธรรพ์ ______________________________ วาทีวจีท่าน ฤ จะอ้อนสตรีใด ก็ต่างสิมอบใจ ดุจทาสก็พึงควร หากแต่สตรีนั้น บมิมั่นสิกรรมสรวล ทิ้งพี่ผิได้ครวญ ขนิษฐาก็เห็นใจ ________________________________ กลางแผ่นไพรในพนัสพนาดร เสียงสลอนหวิวแว่ววิเวกหวาน อันครวญคร่ำร่ำร้องก้องกระวาน ดูเดือดดาลด่วนคิดคำนึงใคร พระพายพาพาลพบประสบเสียง ยินสำเนียงสิ้นตลอดทอดใจใหญ่ เทพธิดาเทพนารีสตรีใด อันร้างไกลให้ได้แต่รำพัน เฝ้าสดับรับฟังคนนั่งพ้อ เพียรแต่รอพ้อซึ้งถึงสวรรค์ ถึงอนงค์องค์ที่ทำให้จาบัลย์ อนิจาคนธรรพ์ต้องเปลี่ยวดาย หากมาดแม้นมีชาตรีที่รักมั่น เฝ้าใฝ่ฝันรักมิอับดับสลาย เราก็คงเอ็นดูอยู่มิวาย มิหนึ่งคล้ายนารีที่จากจร โอ้ว่าคนธรรพ์เอ๋ยเฉลยรัก ช้ำหนักร้าวนักจงพักผ่อน น้ำใจนางคู่เชยเคยตัดรอน ก็อย่าอ้อนวอนนวลให้ปวดใจ แม้นสตรีตรีภพประสบสิ้น จะได้ดังดังจินต์คงมิไหว ประจักษ์อยู่อยู่ว่าหามีใคร จักเท่าเทียบเทียบขวัญใจที่จากลา ทว่านางลาแล้วแล้วพี่เอย พี่จะพ้อพ้อนางเฉยคงไร้ค่า แม้นว่านางนางนั้นมิกลับมา ให้เชษฐาจงตรองตรองให้ดี หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 02 พฤศจิกายน 2008, 07:33:PM อัสดงตกลงตรงขอบฟ้า พร้อมน้ำตาแห่งคนธรรพ์มันหลั่งไหล ด้วยความรักปักอกถูกพรากไกล พร้อมหัวใจมานพจบรัญจวน โอ้สวรรค์ไยเล่าเจ้าทำผิด เจ้าเคยคิดถึงใจใครโหยหวน เจ้ากระทำสิ่งใดไร้คร่ำครวญ ทำเนื้อนวลจากข้าหาไม่มี นั่งบรรเลงเพลงพิณพร้อมกลอนเศร้า เพิ่มความเหงาในหัวใจของข้านี้ ขับกลอนเศร้าพร้อมบรรเลงเป็นเพลงคีต์ ให้โลกมีความชอกช้ำระกำใจ ขับเพลงพิณบรรเลงเป็นกลอนโศก วิปโยคแห่งรักที่ข้าไร้ ใครกันหนอขอได้ไหมคืนหัวใจ แล้วจะให้ทำไรข้าก็ยอม [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: kradan ที่ 02 พฤศจิกายน 2008, 07:59:PM บรรเลงเพลงวังเวงใจก้องไพรสัณฑ์ กลบเสียงสั่นจากหทัยที่หมองเศร้า มีเสียงพิณที่ขับกล่อมคอยบรรเทา ช่วยกล่อมเกลาความช้ำตรมให้คลายไป จะต้องบรรเลงอีกกี่เพลงทุกข์จึงหมด อีกกี่เพลงจึงจะลดเสียงร่ำไห้ อีกกี่หยดน้ำตาที่รินไป ทำอย่างไรจึงจะลืมเจ้าได้ลง เพียงคนธรรพ์สร้างเสียงเพลงคลายความช้ำ ช่วยตอกย้ำใจที่แหลกเป็นผุยผง รักของเจ้าที่ปราศจากความซื่อตรง กร่อนใจที่มั่นคงของข้าเป็นเถ้าธุลี หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 02 พฤศจิกายน 2008, 09:05:PM แว่วสําเนียงเสียงหวานผ่านสายพิณ คละเคล้ากลิ่นรันทดแสนอดสู จึงโฉบเฉี่ยวเลี้ยวหาเข้ามาดู พลันได้รู้คนธรรพ์นั้นโศกา เสียงบรรเลงเพลงพิณดั่งสิ้นใจ เป็นด้วยเหตุอันใดให้กังขา จึงโศกเศร้าอ้างว้างกลางพารา ฤาว่าขวัญชีวาท่านจากจร นางผู้นั้นคือใครใจโหยหา เมฆขลาหรือว่านางอัปษร ทําให้ท่านคนธรรพ์นั้นร้าวรอน บรรเลงพิณอ้อนวอนอยู่เดียวดาย (http://dl6.glitter-graphics.net/pub/731/731676o68y53p7aq.gif) (http://www.glitter-graphics.com) หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 03 พฤศจิกายน 2008, 12:07:AM บทเพลงพิณบรรเลงด้วยกลอนเศร้า กลิ่นคละเคล้าด้วยความโศกต่อโลกนี้ ใยสวรรค์ที่แสนไกลไม่ปราณี ให้ข้ามีรักแท้แน่อุรา ยามราตรีบทเพลงนี้ยังดังแว่ว ป่าทิวแถวตอบรับสดับหา ด้วยเพลงพิณคนธรรพ์ช้ำชีวา กล่อมพฤกษาพร้อมบทโศกโลกแสนกล เจ้านางฟ้าที่ข้ารักปักดวงจิต สวรรค์คิดเป็นความผิดโกลาหล เป็นนางฟ้ากับมารักปักใจคน จงทุกข์ทนกับคนรักที่เจ้ามี โอ้นี่หรือคือบัญชาจากสวรรค์ สุดโศกัลย์รันทดโอ้รักนี้ สวรรค์เล่าใยเจ้าไม่ปราณี แม้แดนที่สวยงามตามชิงไป เจ้าพรากนางจากอกสุดชอกช้ำ เพลงพิณย้ำข้าเจ็บจนร้องไห้ โอ้นางฟ้าสวรรค์พรากเราไกล ที่ทิ้งไว้คือความช้ำน้ำตาริน นั่งบรรเลงเพลงพิณใต้เงาฟ้า ส่งภาษาฝากรักไปให้โผผิน จงขึ้นไปสูสวรรค์อันไพริน ให้ยุพินนวลเจ้าเฝ้าอาลัย [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 03 พฤศจิกายน 2008, 10:46:AM บทเพลงพิณบินไปในท้องฟ้า สกุณาร่ำร้องก้องสวรรค์ เหล่านางฟ้าเทวดาจอมเทวัญ ต่างโศกัลย์ในรักที่เจ้ามี โอ้นี่หรือคือความผิดที่ข้าให้ ทำร้ายใจที่มีรักของเจ้านี้ ยังรำลึกตรึกตรองทุกนาที อยู่ตรงที่วิมาณจอมเทวา โอ้คนธรรพ์เจ้ามันนักดนตรี คิดชิงดีเอื้อมถึงดึงนางฟ้า นี่แหล่ะถือคือโทษจากบัญชา ให้รู้ว่าเจ้าต่ำย้ำเพียงดิน สายธาราหลั่งรินให้ความโศก วิปโยคจากสวรรค์มันทั้งสิ้น ให้คนธรรพ์ที่กำลังขับกล่อมพิณ บทเพลงบินสู่ท้องฟ้านภาลัย เสียงพิณแผ่วแว่วดังกลางสายฝน คนธรรพ์ทนขับเพลงบรรเลงได้ แม้สายฝนหลั่งรินรดล้างใจ ก็อย่าหมายทำลายบทเพลงกลอน [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากันนา ที่ 03 พฤศจิกายน 2008, 01:39:PM เล่นเพลงพิณขับกล่อมล้อมใจรัก ยามอกหักเศร้าตรมระทมยิ่ง นางในใจจากไปไม่รักจริง เธอทอดทิ้งมิอาลัยไปลับตา เธอมีรักหลายชายหมายเลือกสรร เฝ้าจำนรรจ์หลอกเราเฝ้าฝันหา ยามพี่รักหลงแล้วแก้วกานดา กลับจากลาไม่เหลือแม้เยื่อใย หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 03 พฤศจิกายน 2008, 07:47:PM เสียงโหยหวนทวนลมกระหน่ำพัด โบกสะบัดเสียงเพลงบรรเลงเศร้า ด้วยน้ำเสียงแห่งคนธรรพ์กำลังเหงา เพราะไร้เงาเรือนร่างเจ้ากัญญา เพราะเพลงนี้บรรเลงด้วยความโศก อาญาโลกลงทัณฑ์จากฟากฟ้า ต้องพรัดพรากจากนางรักปักอุรา เพียงแค่ว่ารักมานพคนดนตรี จึงบรรเลงเพลงพิณขับกล่อมเจ้า เพื่อแบ่งเบาความทุกข์ในใจพี่ หากนี่คืออาญาที่ฟ้ามี จะอยู่นี่เพื่อบรรเลงบทเพลงพิณ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 04 พฤศจิกายน 2008, 11:56:AM เพียงคนธรรพ์ต่ำชั้นห่างสวรรค์ จอมเทวัญมองเห็นเป็นไร้ค่า จึงยึดนางกลับแดนดินถิ่นเทวา ปล่อยให้ข้าเดี่ยวดายบนแดนดิน เพราะเพียงคนอดสูคู่ป่าไพร สวรรค์ใยทำข้าใจสูญสิ้น อกเจ็บช้ำระกำน้ำตาริน โฉมยุพินถูกฟ้าพากลับคืน นั่งบรรเลงเพลงพิณด้วยใจช้ำ อกระกำด้วยใจไห้สะอื้น มีแรงอยู่แต่ไร้แรงลุกขึ้นยืน แม้จะฝืนเพียงไหนให้คืนมา บทบรรเลงเพลงเศร้าเคล้าดวงจิต ด้วยความผิดคิดครองเจ้านางฟ้า แต่ความรักเราสองครองชีวา แต่อาญาสวรรค์ไม่ปราณี จึงขอส่งบรรเลงเพลงเศร้าโศก ขับกล่อมโลกด้วยความเศร้าจากอกนี้ ส่งขึ้นฟ้าให้เทวาและเทวี ให้รู้มีคนเศร้าเหงาหทัย [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 04 พฤศจิกายน 2008, 03:48:PM ท่านคนธรรพ์บรรเลงเพลงเศร้านัก คงจักต้องพิษรักหนักมหันต์ สําเนียงพิณหม่นหมองก้องไพวัลย์ สะเทิ้มสั่นเวหนจนสะเทือน ด้วยรูปทรงองอ่าก์ดั่งมานพ พร้อมสยบวนิดาไม่ลาเลื่อน รัศมีผ่องผุดดุจดวงเดือน ไฉนเลยแปดเปื้อนรอยนํ้าตา ฤาอาดูรนารีผลที่หล่นร่วง หมายจักช่วงชิงรักกับปักษา ทั้งทวยเทพสุบรรยันนาคา ต่างก็รอเพลาเข้าครอบครอง (http://dl6.glitter-graphics.net/pub/731/731676o68y53p7aq.gif) (http://www.glitter-graphics.com) หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 04 พฤศจิกายน 2008, 07:15:PM นั่งมองดูนาคาเทวาครุฑ ต่างยื้อยุดฉุดรั้งเจ้าโฉมฉาย นารีผลคนหรือพืชงามมากมาย แต่มิคล้ายนางฟ้าข้าเคยมี นั่งบรรเลงเพลงบทโศกให้โลกรู้ ต่างมองดูการกระทำย้ำสิ่งนี้ อาญาฟ้าเจ้าลงทัณฑ์ข้าสักที โฉมนารีที่ข้ารักเจ้าเอาไป ใยเจ้าพรากรักข้าให้ลาจาก ต้องพรัดพรากจากคนรักต้องร้องไห้ อาญาฟ้าที่ลงทัณฑ์นางจากไกล นารีผลนางใดไม่ต้องการ แม้เจ้าสวยเทียมนางฟ้านางสวรรค์ ไม่สำคัญเพราะเจ้าไร้สังขาร เป็นเพียงพืชของสัตว์ที่สามานต์ ใช้สำราญกามคุณในตัวตน ต่อให้เจ้ามีชีวิตก็ไม่รัก สาวใดจักเทียบนางฟ้าในเวหล ไม่ว่ามารหรือเทพมนุษย์คน ความสวยล้นเกินเจ้าเล่าไม่มี นั่งดีดพิณบรรเลงเพลงเศร้าสร้อย ใจยังคอยรอเจ้าเฝ้าตรงนี้ ส่งเพลงพิณเคล้าความเศร้านักดนตรี ให้โฉมศรีนางฟ้าข้ารอคอย [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 04 พฤศจิกายน 2008, 11:14:PM เสียงทำนองร้องกลอนพร้อมเพลงพิณ ที่ผกผินบินไปในเวหา กลอนทำนองเศร้าๆเคล้าอุรา ให้รู้ว่าคนธรรพ์รัญจวนใจ เคยมีรักกับนางฟ้านางสวรรค์ แต่โทษทัณฑ์บังเกิดขึ้นมาได้ โอ้นางฟ้าต้องพรัดพรากจากกันไกล เหลือทิ้งไว้เพียงความหลังครั้งรักกัน จึงบรรเลงเพลงพิณขับกล่อมโลก ด้วยความโศกที่มีให้อาสัญ พิณบรรเลงเพลงเศร้าเหงารำพัน ถึงนางนั้นที่สวรรค์ลงอาญา คนธรรพ์เอ๋ยไหนเลยคิดสอยเอื้อม สองมือเงื้อมคิดครอบครองนางฟ้า นี่คือผลคอยย้ำเจ้าทำมา ให้รู้ว่าเทวาไม่พอใจ จึงทำลายความรักหักสวาท ที่เจ้าวาดหวังสูงคิดคว้าไขว่ เพียงมนุษย์คิดครองนางอำไพ ที่เจ้าได้คือความช้ำระกำทรวง เพลงบรรเลงขับกล่อมทั่วไพรป่า สกุณาร่ำร้องก้องสุดห้วง เพลงบรรเลงด้วยความช้ำเพื่อบวงสรวง ให้กับปวงเหล่าเทพไร้เมตตา เสียงเพลงพิณคนธรรพ์ที่ใจช้ำ พร้อมลำนำบทเพลงในไพรป่า ตอบแทนนางที่ให้รักกับข้ามา พร้อมน้ำตาคนธรรพ์ที่หลั่งริน [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 05 พฤศจิกายน 2008, 10:02:AM ข้าต่ำต้อยด้อยค่าหาใช่เทพ ไหนคิดเสพเทียบเคียงกับนางฟ้า นางสวรรค์นั้นคู่กับเทวา คนธรรพ์ป่าไหนกล้าคว้ามาครอง บทเพลงนี้มีเพียงความช้ำใจ ที่มอบให้นางสวรรค์ที่คอยจ้อง คงได้แต่คิดฝันวันหมายปอง เจ้านวลน้องกัลยาจอมเทวี เพียงได้แค่ในฝันนั้นอยู่คู่ เพราะสวรรค์เฝ้าดูอยู่ตรงที่ จึงได้แค่ครองคู่ฝันที่มี เพลงพิณนี้ให้นางอย่างตั้งใจ "โอ้หัวใจไหนเลยคิดมีอื่น ทุกวันคืนให้เจ้าที่ทำได้ บทเพลงนี้บรรเลงเพลงหัวใจ เพื่อมอบให้น้องนางที่รอคอย เพียงคนธรรพ์ในป่าหิมพานต์ มิอาจหาญไขว่ฟ้ามาเอื้อมสอย คงเป็นเพียงความฝันอันเลื่อนลอย คนต่ำต้อยอย่างคนธรรพ์ช้ำน้ำตา นารีผล กินรี มิสู้เจ้า แม้เขาเอาสตรีในโลกหล้า ก็มิอาจสู้เจ้าได้สักครา เจ้านางฟ้าที่หมายนั้นมีเพียงเธอ" [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 05 พฤศจิกายน 2008, 11:08:AM สั่นสะท้านหวามไหวใจสะทก เหล่าวิหคเงียบเหงาเศร้าโศกศัลย์ เสียงพิณเพลงหมองหม่นของคนธรรพ์ ช่างแสนชํ้าจาบัลย์เหลือคณา ว่าอกเอ๋ยเคยชื่นระรื่นรัก ต้องชํ้าหนักเมื่อสิ้นสิเน่หา ทุกข์ระทมขมขื่นกลืนนํ้าตา โอ้นิจจารักเจ้าข้าเศร้าใจ ใจที่แกร่งเคยเป็นเช่นภูผา กลับต้องมายํ่าแย่เพราะแขไข ตัดใจรักหักสวาทบ้างประไร เสียงสะอื้นรํ่าไห้ข้าร้าวราน (http://dl6.glitter-graphics.net/pub/731/731676o68y53p7aq.gif) (http://www.glitter-graphics.com) หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 07 พฤศจิกายน 2008, 09:48:PM สั่นสะท้านหวามไหวใจสะทก เหล่าวิหคเงียบเหงาเศร้าโศกศัลย์ เสียงพิณเพลงหมองหม่นของคนธรรพ์ ช่างแสนชํ้าจาบัลย์เหลือคณา ว่าอกเอ๋ยเคยชื่นระรื่นรัก ต้องชํ้าหนักเมื่อสิ้นสิเน่หา ทุกข์ระทมขมขื่นกลืนนํ้าตา โอ้นิจจารักเจ้าข้าเศร้าใจ ใจที่แกร่งเคยเป็นเช่นภูผา กลับต้องมายํ่าแย่เพราะแขไข ตัดใจรักหักสวาทบ้างประไร เสียงสะอื้นรํ่าไห้ข้าร้าวราน ([url]http://dl6.glitter-graphics.net/pub/731/731676o68y53p7aq.gif[/url]) ([url]http://www.glitter-graphics.com[/url]) จะให้ข้าทำใจอย่างไรได้ รักเจ้าให้เทวามาประหาร ทำลายรักหักสวาทให้ร้าวราน แต่ก่อนกาลเคยรักปักเจ้าดี สกุณาร้องก้องสองแนวป่า หมู่สิงห์สาร้องเศร้าเคล้ารักนี้ เสียงสายลมขมชื่นชื่นชีวี ให้กับรักที่ข้ามีสลายไป เพียงคนธรรพ์ขับร้องเสียงดนตรี หวังเพียงมีเธอเรียงเคียงชิดใกล้ แต่ความฝันพลันสลายจากหัวใจ เสียงร่ำไห้เป็นบทเพลงแห่งชีวา นั่งบรรเลงเพลงเศร้าคละเคล้าเสียง กับสำเนียงแห่งความเศร้าจากไพรป่า ส่งขึ้นไปให้สวรรค์แดนเทวา ให้นางฟ้าที่ฉันรักปักใจเดียว [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 08 พฤศจิกายน 2008, 07:09:PM พลันสดับ..รับฟัง..ยังเรื่องราว คนธรรพ์กล่าว..ว่าไร้..ใครแลเหลียว มีก็เพียง..เสียงพิณ..อยู่ชิ้นเดียว คอยบรรเลง..เพลงเดี่ยว..ว่าเปลี่ยวใจ หากมาตรแม้น..เทวา..ที่มาพราก ชิงรักจาก..อกท่าน..ให้หวั่นไหว ยินสําเนียง..เสียงพิณ..ถิ่นพงไพร คงสิ้นใจ..ร้าวราน..เกินทานทน ด้วยมนต์เพลง..ของท่าน..นั้นเศร้านัก สาธยาย..ถึงรัก..ที่หลุดพ้น ว่าอกเอ๋ย..เคยชื่น..รื่นกมล บัดนี้เจ็บ..เจียนจน..จักวายปราณ (http://dl6.glitter-graphics.net/pub/731/731676o68y53p7aq.gif) (http://www.glitter-graphics.com) หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 08 พฤศจิกายน 2008, 08:09:PM พลันสดับ..รับฟัง..ยังเรื่องราว คนธรรพ์กล่าว..ว่าไร้..ใครแลเหลียว มีก็เพียง..เสียงพิณ..อยู่ชิ้นเดียว คอยบรรเลง..เพลงเดี่ยว..ว่าเปลี่ยวใจ หากมาตรแม้น..เทวา..ที่มาพราก ชิงรักจาก..อกท่าน..ให้หวั่นไหว ยินสําเนียง..เสียงพิณ..ถิ่นพงไพร คงสิ้นใจ..ร้าวราน..เกินทานทน ด้วยมนต์เพลง..ของท่าน..นั้นเศร้านัก สาธยาย..ถึงรัก..ที่หลุดพ้น ว่าอกเอ๋ย..เคยชื่น..รื่นกมล บัดนี้เจ็บ..เจียนจน..จักวายปราณ ([url]http://dl6.glitter-graphics.net/pub/731/731676o68y53p7aq.gif[/url]) ([url]http://www.glitter-graphics.com[/url]) เพียงคนธรรพ์ต่ำชั้นกว่าขั้นเทพ คิดอยากเสพเนื้อนางฟ้าน่าประหาร เพียงมนุษย์ผู้ต่ำต้อยคอยระราน น่าสงสารนักดนตรีกวีไพร เสียงพิณแว่วแผ่วไปในสายหมอก ความช้ำชอกลอยล่องหมองหม่นไห้ เสียงบรรเลงเพลงพิณพริ้วล่องไป กับหัวใจที่เจ็บนักรักเทวา ฝากบทเพลงบรรเลงแห่งชีวิต ที่สวรรค์ไม่ลิขิตผิดรักข้า หลงรักเล่าเจ้านางฟ้าอัปสรา ก็ดูว่าผิดนักรักของเรา จึงขับร้องลำนำประโลมโลก ถึงพิษโศกความรักมักอับเฉา เพลงบรรเลงกล่อมสัตว์ป่าและไพรเนา หวังเพียงเจ้ารับรู้พิษรักใจ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 08 พฤศจิกายน 2008, 09:35:PM (http://img114.imageshack.us/img114/869/imgsmresidentsoa8.gif) เสียงพิณของคนธรรพ์ ----------------- หิมพานต์ ผ่านฟ้า เวลาดับ แคนสดับ แพรวระยับ จับใจฝัน กึ่งอาเขต มนุษย์เพศ เทพเทวัน กึ่งสวรรค์ กึ่งมนุษย์ สุดแดนไกล เสียงสายพิณ ก้องกังวาน สะท้านแว่ว สุดเขตแนว หิมวันต์ อันสดใส แว่วสำเนียง เสียงหวาน หว่านละไม งามไสว บทกลอน สะท้อนความ มานพน้อย คนธรรพ์ รำพันถ้อย ช่างหยดย้อย ร้อยอารมณ์ ระทมหยาม กินรี รี่หาย ไร้เขตยาม เฝ้าติดตาม โหยหา อาวรณ์ใจ ใช้เสียงพิณ ขับกล่อม ทำนองความ ร้อยเรียงถาม หาคู่ อยู่หนไหน คำรำพัน แสนหดหู่ เสียกระไร แต่ไสว บทกลอน ซ่อนอารมณ์ นารีใด ทำร้าย หัวใจท่าน ถ้อยเรียงฝัน จึงเศร้า เคล้าทุกข์ขม กินรี ไร้ใจ ตนใดชม แล้วเมินสม ไร้ห่าง ร้างฤดี เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 11 พฤศจิกายน 2008, 02:14:PM เป็นเพียงแค่คนธรรพ์ชั้นต่ำต้อย ที่หวังคอยความรักจากฟากฟ้า นั่งบรรเลงเพลงพิณกล่อมนภา หวังเพียงว่าสวรรค์นั้นปราณี เป็นเพียงนักดนตรีแห่งไพรป่า รักนางฟ้าบนสวรรค์อันไกลนี้ ด้วยรักมั่นเพียงเธอเพ้อทุกนาที หวังจะมีความรักกับนวลนาง เป็นเพียงความหวังของมนุษย์ ท้ายที่สุดอุปสรรคจักเข้าขวาง รักครั้งนี้พี่คงต้องปล่อยวาง ให้เธอนั้นไปตามทางแห่งเทวา เป็นเพียงชั้นคนธรรพ์อันต้อยต่ำ คงจดจำเรื่องราวคราวรักฟ้า นั่งบรรเลงเพลงพิณให้อัปสรา หวังเพียงว่าเธอยังจำรักสองเรา หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 11 พฤศจิกายน 2008, 09:15:PM มนต์เพลงพิณ กลิ่นบุปผา พนาดร กําจายจร ลอยล่อง ท่องสวรรค์ กรีดลายนิ้ว พริ้วสวย ด้วยคนธรรพ์ บอกถึงความ ผูกพัน คู่เสียงเพลง (http://dl6.glitter-graphics.net/pub/731/731676o68y53p7aq.gif) (http://www.glitter-graphics.com) หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 11 พฤศจิกายน 2008, 09:24:PM เป็นเพียงนักดนตรีในพงป่า ขับเสภาบรรเลงเพลงพิณได้ เคยมีรักหักสะบั้นพลันหายไป จะมีใครเหลียวแลแม้หางตา คนธรรพ์เอ๋ยไหนเลยเอื้อมสวรรค์ นางฟ้านั่นไม่สมเจ้าเล่าดอกหนา คนต่ำๆไหนเลยเอื้อมนภา มองธาราในกะโหลกชะโงกเงา ดูเจ้าสิเป็นอะไรให้เขารัก เขาจึงหักรักที่มีไงเล่า อย่าหวังสูงเกินเอื้อมด้วยมือเรา ท้ายที่สุดต้องนั่งเศร้าโศกโศกา จึงบรรเลงเพลงพิณกล่อมสวรรค์ ใจคนธรรพ์ชอกช้ำระกำกว่า จึงบรรเลงเพลงนี้ด้วยน้ำตา ให้นางฟ้าบนสวรรค์ได้ฟังเพลง หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 13 พฤศจิกายน 2008, 11:25:AM เสียงขับกล่อมดังแว่วแนวไพรป่า พร้อมน้ำตาคนธรรพ์ชอกช้ำนี้ เสียงพิณดังบรรเลงกล่อมพงพี ด้วยเสียงคีต์แห่งความเศร้าเหงาหทัย นี่คือเสียงขับร้องกล่อมสวรรค์ นางฟ้านั้นอยู่ตรงไหนให้รับได้ เสียงบรรเลงเพลงเศร้าๆจากพงไพร ขอส่งไปให้นางพร้อมน้ำตา บุญของเราคงมีกันแค่นี้ ชาติไหนที่จะได้เรียงเคียงนางฟ้า แต่ชาตินี้พี่คงไร้ปัญญา ได้เจ้ามาครอบครองปองฤดี เสียงพิณนี้พี่บรรเลงเพลงเศร้านัก เพราะช้ำรักที่ล้างหายจากใจพี่ ขอบรรเลงเพลงพิณกล่อมคนดี ให้เจ้ามีความสุขตลอดไป หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 17 พฤศจิกายน 2008, 10:07:PM เสียงพิณดังเจื่อยแจ้วแว่วสำเนียง ใจเรียบเรียงทำนองร้องขับขาน กล่อมด้วยเพลงแสนเศร้าป่าหิมพานต์ ดนตรีกาลแห่งรักช้ำระกำใจ เป็นบทเพลงแห่งชีวิตจิตวิญญาณ ที่ขับขานจากห้วงทรวงหมองไหม้ จึงขับกล่อมทำนองร้องออกไป พร้อมร้องไห้กับน้ำตาสะบั้นทรวง หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 30 ธันวาคม 2008, 06:56:PM จึงสดับรับเสียงสําเนียงพิณ ระเรื่อยรินมนต์เพลงบรรเลงหวาน จากคนธรรพ์สรรสร้างอย่างชํานาญ ดีดขับขานลอยลมมาห่มใจ มีผ่อนเบาเย้ายวนรัญจวนจิต มีเร่งเร้ากระชั้นชิดจนหวั่นไหว ด้วยท่วงท่าอ่าองก์กลางพงไพร ทั่วสุดหล้าฟ้าไกลต้องภวังค์ หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 30 ธันวาคม 2008, 07:14:PM ห้านิ้วกรายร่ายเสียงสำเนียงเศร้า ฝากความเหงาเศร้าทรวงท่วงขับขาน พิณคนธรรพ์สรรสร้างอย่างชำนาญ เพียงพบพานร้อยถ้อยพลอยน้ำตา เสียงบรรเลงเพลงพิณพัดพริ้วล่อง เป็นทำนองโอดครวญชวนโหยหา เป็นเสียงเศร้าเคล้าทรวงในช้ำอุรา ขับกล่อมมาบรรเลงโลกโศกหัวใจ หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 02 มกราคม 2009, 09:19:PM เพียงสำเนียงนักดนตรีที่เร่ร่อน จะมีไหมใครอาวรณ์และห่วงหา เพลงบรรเลงอาจไม่เพราะตรึงอุรา ส่งถึงฟ้าคงไม่ถึงซึ่งดวงแด แค่เสียงเพลงบรรเลงด้วยใจเศร้า หัวใจเหงาเฝ้าคิดถึงซึ่งดวงแข หวังสักวันเธอนั้นหันมาแล หรือเพียงแค่ชายตามามองกัน หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 07 มกราคม 2009, 12:29:AM เสียงเพลงพิณบรรเลงเพลงเศร้าๆ บอกอารมร์ที่เหงาๆมากเพียงไหน เสียงเพลงพิณได้ยินคงไม่ไกล สวรรค์ชั้นไรใจเจ้ามี เสียงดีดกรีดทำนองว่าเศร้านัก เพราะพิษรักทำร้ายใจหรือนี่ หรือคำลวงหลอนหลอกทุกนาที ด้วยวจีหวานซึ้งตรึงอุรา แล้วเจ้าใยทิ้งไปไม่เหลียวแล ปล่อยคนธรรพ์นั่งชะแง้แลทิศา หรือว่าเราต่ำขั้นชั้นเทวดา นางจึงลาลับไปไม่ใยดี หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 07 มกราคม 2009, 04:25:AM จักแปลงโฉมเปลี่ยนองค์ลงนวยนาด ให้งดงามผุดผาดดั่งอัปสร ด้วยเห็นใจคนธรรพ์ท่านร้าวรอน บรรเลงพิณอ้อนวอนเจียนวางวาย จักโอมอ่านพระเวทย์วิเศษสุด กลายร่างเป็นน้องนุชที่ท่านหมาย ได้พบพักตร์บังอรคงผ่อนคลาย แล้วเล่นสายเพลงพิณด้วยยินดี หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 08 มกราคม 2009, 12:34:AM ไร้สําเนียงเสียงพิณของคนธรรพ์ เคยรําพันแว่วหวานก็พานหาย ฤๅหลบเร้นทิศทางอําพรางกาย ไปกับสายลมรํ่าที่รําเพย หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 08 มกราคม 2009, 08:19:AM เสียงทำนองร้องเพลงพิณยินไหมเจ้า ว่าใครเหงาเฝ้ารอใจหวั่นไหว เจ้าเห็นใจคนธรรพ์เพียงครึ่งใจ ก็ทำให้คนเพลงมีแรงเดิน http://media.imeem.com/m/2U6T3Jv8pm (http://media.imeem.com/m/2U6T3Jv8pm)">นางฟ้า - ทรงกรด ฌามา</a> หัวข้อ: Re: บทกลอนเศร้า...ของคนธรรพ์ เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 26 มกราคม 2009, 04:06:PM เสียงบรรเลงเพลงพิณแว่วผ่านพริ้ว ใช้รายนิ้วกรีดกราดวาดอักษร เสริมทำนองให้ไพเราะเสนาะจร ได้ยินไหมงามงอนกลอนคนธรรพ์ เสียงคำกลอนอ้อนวอนกลอนผ่านฟ้า ได้ยินไหมแก้วตาแม่จอมขวัญ กลอนบทนี้พี่ให้ดวงชีวัน หวังเจ้านั้นเห็นใจในกวี คนชั้นต่ำย้ำชัดว่าไม่ควร เขาแย้มสรวลเย้ยเยาะให้ตัวพี่ เสียงคนธรรพ์ไม่ไพเราะด้วยวจี เสียงผู้ดีพี่ไม่เทียบเปรียบคนจร |