ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

รักเราเปลี่ยน..ตามฤดู..ที่ผันผ่าน
เทศกาล..ฤดูใจ..มักแปรผัน
ฤดูรัก..ฤดูเจ็บ..ความผูกพัน
เสียงบรรเลง..Season..ลั่นเป็นกลอน

เมื่อเปรียบกับ..ชีวิต..ที่มีสุข
มิรู้ทุก..ดังฤดู..ที่สดใส
แต่เมื่อใด..พายุกระหน่ำ..บอบช้ำใจ
ให้คิดไว้..ต้องผ่านพ้น..ไปซักวัน

เมื่อฝนพรำ..ทำให้เห็น..ว่าแตกต่าง
เมื่อฝนจาง..ฟ้าสว่าง..ก็เข้าใจ
สิ่งที่รอ..คุ้มค่ามาก..ขนาดไหน
สิ่งที่ใจ..ค้นหา..มาเนิ่นนาน

(http://i128.photobucket.com/albums/p190/sweetysong/kapook-6780-5444.jpg)

และเมื่อวัน..ที่เรา..เจ็บช้ำใจ
กับสิ่งใด..ที่เข้ามา..ไม่ตั้งตัว
เป็นธรรมดา..ที่เรา...อาจหวั่นกลัว
การที่มัว..รอคืนวัน..ผ่านพ้นไป

อย่าหวั่นกลัว..วันที่ฟ้า..ไม่เป็นใจ
อย่าเก็บไป..คิดกังวล..ในความฝัน
อย่าให้น้ำ..ตาไหลริน..ทุกคืนวัน
ความเจ็บนั้น..เพียงซักวัน..คงหายเอง

ความเจ็บช้ำ..ระทม..ที่ทนทุกข์
หรือความสุข..ที่มีอยู่..ทุกถิ่นฐาน
เปรียบเทียบได้..เหมือนดัง..ฤดูกาล
ที่พบพาน..ทุกฤดู..ตราบเรื่อยไป

---