|
หัวข้อ: เมื่อยามเย็น เริ่มหัวข้อโดย: Ramin ที่ 07 ตุลาคม 2008, 01:02:AM เมื่อยามเย็น
เมื่อยามเย็นแสนอร่ามงามนภา เมฆมวลฟ้าเคลื่อนทับสลับแสง เหมือนคล้ายคลึงดุจว่าฉากแสดง ส่องสำแดงประกายวาวแสนยาวไกล นับจากตรงใจกลางสู่ขอบฟ้า มวลเมฆาลอยตามงามไสว สุริยะแสงทองส่องกระทบไป เกิดเป็นหลายหลากล้วนสีมีชื่นชม สายลมพัดใบกิ่งระพิ้งพริ้ว ใบไม้ปลิวสะบัดตามความเหมาะสม ช่วยคลายใจให้ออกนอกระทม สุดเชยชมทอดตาเห็นเป็นสบาย มวลใบไม้เสียดสีแลมีเสียง ส่อสำเนียงธรรมชาติบอกความหมาย เจ้านกน้อยคล้อยร้องตามมิเอนอาย ประสานไพเราะเพราะเสนาะเรา แสงอาทิตย์ทอดผ่านหมู่พฤกษา รอดลงมาสู่ธรณีที่เชิงเขา เป็นประกายแวววับสลับเงา เป็นลายเหล่าปรากฏบนพื้นพงไพร แสงตะวันพลันเปลี่ยนสีเริ่มมีเห็น เวลาพายามเย็นให้เลือนหาย ทองสว่างพล่างตาเริ่มอ่อนลาย จืดจางได้ตามเพลาหาได้แล เสียงใบไม้เคลื่อนไปมาเริ่มหยุดไหว สายพระพายหยุดโชยชื่นคืนกระแส สิ่งรอบกายวายว่ากันเริ่มผันแปร สุดแท้แต่ความงามในยามเย็น ธรรมชาติช่วยสร้างให้โลกสวย มิแม้นม้วยหมดไปในสายตาเห็น หาความงามอร่ามตามิยากเย็น ทุกล้วนสรรพสิ่งเป็นเช่นอุรา ................................................... emo_54 หัวข้อ: Re: เมื่อยามเย็น เริ่มหัวข้อโดย: คนรักษ์ถิ่น ที่ 16 ตุลาคม 2008, 02:23:PM เมื่อยามเย็น อาทิตย์ลาขอบฟ้ากว้าง
ลมบางบาง พริ้วไหว กับใบไม้ ไม่เปลี่ยนแปลง..แม้เวลาจะเปลี่ยนไป ฉันเอนกาย ที่พื้นหญ้า ดูฟ้าคราม บรรยากาศ ยามเย็น ช่างเป็นสุข ช่วยปลดทุกข์ คลายเศร้า ฉันเฝ้าถาม คนเคยรักเป็นอย่างไร อยากรู้ความ เพราะยามเย็น ก่อนนี้ เคยมีเธอ เคยพบกัน สนามหญ้า ดูฟ้ากว้าง เมื่อรักจางจากไป..ใจยิ่งเพ้อ ถึงยามเย็นครั้งใด ใจละเมอ คิดถึงเธอ..คนรัก..จากหัวใจ emo_17 หัวข้อ: Re: เมื่อยามเย็น เริ่มหัวข้อโดย: เจ้านาง ที่ 16 ตุลาคม 2008, 02:50:PM emo_47
เมื่อยามเย็น...ลมโชย..โบกโบยพัด ต้นไม้ผลัด..ใบร่วง พวงดอกแก้ว กลิ่นหอมหวน...ชวนดม..ดอกนมแมว ยามเย็นแว่ว เพลงรักใคร ทราย+ทะเล .... emo_46 http://www.oknation.net/blog/nang/2007/09/06/entry-2 (http://www.oknation.net/blog/nang/2007/09/06/entry-2) หัวข้อ: Re: เมื่อยามเย็น เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากันนา ที่ 19 ตุลาคม 2008, 08:55:AM ลับเลือนลาฟ้าไกลใจหวนหา จากสายตาหายวับกลับแลเห็น อุ่นด้วยรักอื่นใดใช่ประเด็น ร้อยเรียงเป็นถ้อยรสบทกวี ฟ้าลิขิตหรือไรไยพานพบ ยอมสยบดั่งมนต์พ้นศักดิ์ศรี โอบเอื้อด้วยน้ำใจมอบไมตรี สถิตที่กลางใจไปชั่วกาล หัวข้อ: Re: เมื่อยามเย็น เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 19 ตุลาคม 2008, 09:16:AM (http://img395.imageshack.us/img395/6299/78e2cb7c2ccd1c1cee13312vn7.jpg) เมื่อยามเย็น เข่นฟ้า นภาจาง แดดเลือนราง อาทิตย์ลับ จับขอบฟ้า สายลมพัด อ่อนพลิ้ว ลิ่วไปมา ราตรีพา มืดฟ้า นภาไป รัตติกาล หวานละมุน อุ่นไอฝัน อาบสีสรร เดือนดารา น่าสดใส ถึงเวลา โบยบิน ถิ่นอำไพ ร้อยเรียงใจ ในบทถ้อย ร้อยกวี น่าเสียดาย ราตรีหมาย ไม่มีเธอ ให้พร่ำเพ้อ เลอฝัน หวั่นวิถี เดือนดาวดับ ลับหาย พรายวารี ในฤดี หาแต่ดาว พราวนภา เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: เมื่อยามเย็น เริ่มหัวข้อโดย: lookgaow ที่ 19 ตุลาคม 2008, 01:14:PM พระอาทิตย์...อัสดง...ตรงเส้นฟ้า หมู่นกกา...โผผิน...กลับถิ่นที่ สิ้นสุรแสง...แรงกล้า...สู่ราตรี ดวงจันที...ผ่องอำไพ...ในนภา ทุกชีวิต...คืนกลับ...จับถิ่นฐาน เช้าเหนื่อยงาน...การอาชีพ...รีบเร่งหา เพื่อปากท้อง...ต้องกล่อมเกลี้ยง...เลี้ยงชีวา รัตติกา...พาพักผ่อน...ก่อนรุ่งวัน วัฏจักร...เวียนว่าย...สายชีวิต ไตร่ตรองคิด...หนึ่งวัน...นั้นแสนสั้น ชีวิตไม่...ยืนหยัด...ดั่งวาดฝัน สิ่งสำคัญ...เวลานั้น...ไม่หวนคืน (http://widget.sanook.com/static_content/full/graphic/33db0eadf7256df046865104eac3cdc9_1205606779.gif) (http://widget.sanook.com/view-widget/graphic/?widget=3735) |