ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ไดอารี่ เล่มนี้ เธอมอบให้
เพราะเหตุใด ไม่รู้ จุดประสงค์
จนครั้นปลาย ปากกา ได้เขียนลง
ช่างบอกตรง ความรู้สึก ของจิตใจ

เธอนั้นคง ให้ฉัน เขียนเรื่องรัก
ที่แน่นหนัก ระหว่างเรา จริงใช่ไหม
สิ่งที่เขียน เรียบเรียง โดยจิตใจ
ลั่นออกไป เขียนไว้ โดยใช้มือ

จนวันหนึ่ง ลมพัด สะบัดกระดาษ
เจอถ้อยคำ คมบาด ท้ายหนังสือ
"ฉันไม่รัก เธอแล้ว เธออย่ายื้อ"
อันลายมือ คือของเธอ จำได้ไว

พอได้อ่าน เข้าใจ เป็นทันที
ตัวเธอนี้ คงให้ฉัน ขยายความหมาย

(http://img128.imageshack.us/img128/5082/2267lwqu1nlss1.gif)

บอกให้ฉัน และเธอ เลิกกันไป
ให้ทำใจ ให้ได้ นะคนดี

แล้วเรื่องราว สองเรา ที่ฉันจด
รักไม่ลด มีเพิ่ม เติมสันสี
มันก็คือ คำปด เลวสิ้นดี
คือคำที่ ไม่จริง อย่าหลงตรอง

จะจำไว้ ที่เธอทำ ให้เจ็บใจ
จะจำไว้ ที่เธอทำ ฉันมัวหมอง
จะจำไว้ ว่าฉันเป็น ตัวสำรอง
จะจำไว้ คำบั่นทร ของหัวใจ

จึงได้หยิบ ปากแดง ไม้บรรทัด
บรรจงจัด ขีดเส้นตรง ไม่เฉไฉ
เพื่อเน้นย้ำ ให้จำ ตลอดไป
ขีดเส้นใต้เอาไว้ ว่าเธอไม่รักกัน