พิมพ์หน้านี้ - *** -.- มวยวัด -.- ***

" ช่างเขา "

เมื่อดวงใจใกล้ชิด สนิทสนม
ควรชื่นชมความรัก สมัครสมาน
อย่าทำใจให้หม่น ละลนละลาน
จะพบพานผิดหวัง ประดังประเด

ฟังคำคนก่นจะ กระทบกระเทียบ
คอยหยามเหยียบหยันข่ม ประสมประเส
ใจอย่าย่อท้อนัก ทุลักทุเล
หลบหลีกเล่ห์ย่ำยี พิรี้พิไร

เชื่อทำไมให้ต้อง ระหองระแหง
เขากลั่นแกล้งให้ยาก ถลากไถล
ใส่ใจดูหูฟัง ระวังระไว
ก่อนเชื่อใครควรจะ ระแวดระวัง

อย่ายอมหยามความรัก กระอักกระอ่วน
ทุกสิ่งควรหลีกหลบ กระทบกระทั่ง
อย่ายอมให้ใจผวา ละล้าละลัง
ใครอื่นชังเลิกวิตก กระงกกระงัน

สำคัญไยใครแขวะ กระแหนะกระแหน
ขอเพียงแต่อย่าวุ่น ถะถุนถะถัน
ช่างเขาไยใครจะ ประชดประชัน
เข้าใจกันเลิกขึ้ง กระบึงกระบอน

(กลบท สะบัดสะบิ้ง)
บัญญัติให้ช่วงหลังของกลอนแต่ละวรรคมี ๔ คำ
และให้มีลักษณะสะบัดสะบิ้ง กล่าวคือ
คำที่หนึ่งกับคำที่สามเป็นคำซ้ำ (นิยมเป็นคำลหุ)
ส่วนคำที่สองกับคำที่สี่ ปลายวรรค จะเล่นสัมผัสอักษรกัน
ทำนองเดียวกับคำว่า "สะบัดสะบิ้ง"
กลบทนี้ มีทั้งในกลบทศิริวิบุลกิตติ์ และจารึกวัดพระเชตุพนฯ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน