ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

เขียนกลอนรัก ปักใจ ให้ตัวเจ้า
พี่นั่งเฝ้า ฝึกเขียน เรียนกลอนนี้
เขาเขียนกัน นั้นยังไง บทกวี
ทำไมพี่ นั้นเขียน เรียนยากกลอน

อยากเขียนกลอน ให้เจ้า เฝ้าฝึกเขียน
พี่พากเพียร ฝึกหัด คัดคำสอน
แบ่งไว้เป็น ส่วนหลักๆ เป็นขั้นตอน
เพราะยังอ่อน การเรียน เขียนกวี

"บทกลอนนี้ พี่เขียน หลายเวลา
หวังสักครา เจ้าได้อ่าน กวีพี่
หากไม่มี สัมผัส อย่างเขามี
ขอน้องนี้ อย่าพึ่ง ตัวใจลา"

กลอนห่วยๆ ของคน ที่แอบรัก
ดวงใจปัก รักเจ้า เท่าแผ่นฟ้า
พี่นั่งเขียน บทกวี นี้ให้มา
แทนคำว่า "รักนะจ๊ะ" แม่งามงอน





[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

คนรักจริง เขียนกลอนห่วย บอกความรัก
ที่แน่นหนัก ในเจ้า ที่ฝันหา
ว่ารักเจ้า รักเธอ ตลอดเวลา
แม้แผ่นฟ้า ที่ว่ากว้าง ยังเล็กไป

กลอนของพี่ อาจไม่เพราะ เสนาะโสต
ขอเจ้าโปรด ปราณี อ่านได้ไหม
กลอนของพี่ อาจไม่ซึ้ง เหมือนกลอนใคร
แต่เขียนให้ ด้วยหัวใจ รักเจ้าจริง

กลอนไม่สวย แถบห่วย ที่เขียนให้
เจ้าอย่าได้ หัวเราะ แม่ยอดหญิง
กลอนของพี่ อาจไม่เลิศ แต่รักจริง
เจ้าอย่านิ่ง โปรดเมตตา พี่สักครา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

กลอนไมหวาน ไม่ซึ้ง ตรึงดวงจิต
เพียงอยากคิด แต่งให้ ใจดวงนี้
ใจที่พี่ เฝ้ารัก มานานปี
เพราะคนดี คือคนรัก หมดหัวใจ

จึงเขียนกลอน ห่วยๆ แต่แฝงรัก
ด้วยใจปัก รักเจ้า ไม่ไปไหน
ยังรักเจ้า เฝ้ารัก ตลอดไป
ไม่มีใคร แทนที่ ตลอดมา

เขียนกลอนห่วย ด้วยใจรัก ปักตัวเจ้า
ที่พี่เฝ้า ฝึกเพียร เขียนกลอนหา
อาจไม่เพราะ ไม่ซึ้ง ตรีงอุรา
แต่เขียนมา ด้วยใจรัก ตัวเจ้าจริง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

แต่งกลอนรัก เพราะรัก พี่จึงแต่ง
ด้วยแสดง ความรัก ฝากไปหา
จึงแต่งกลอน เป็นทำนอง ความรักมา
ให้แก้วตา ได้รู้ ความในใจ

เป็นกลอนห่วย แต่แฝง ด้วยความรัก
ที่แน่นหนัก ด้วยรัก ฝากไปให้
แม้ไม่เพราะ ไม่หวาน เหมือนกลอนใคร
แต่แต่งให้ ด้วยใจ ที่รักจริง

แต่งกลอนรัก ด้วยหัวใจ ที่พากเพียร
หัดฝึกเขียน แต่งกลอน ให้ยอดหญิง
ให้รู้ว่า มีรักแท้ ไม่ไหวติง
ที่จมดิ่ง ในห้วงรัก ปักอุรา

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

แค่กลอนห่วย ไม่สวย ด้วยสัมผัส
เขียนลัดๆ เอาใจความ ถามใจหา
อาจไม่หวาน ไม่ซึ้ง ตรึงอุรา
เป็นกลอนว่า น้ำคำ แทนวจี

กลอนห่วยๆ ไม่สวย เรื่องอักษร
แต่งเป็นกลอน ไม่หวานซึ้ง ใจเจ้านี้
ก็เป็นเพียง คนมีรัก เท่าที่มี
นักกวี ฝากรัก ผ่านบทกลอน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

แต่งกลอนห่วย แบบไม่สวย ไร้สัมผัส
เขียนแบบลัด คิดว่าพอ เป็นกลอนได้
ส่งให้เธอ ด้วยบทกลอน ความจริงใจ
โปรดรับไว้ อ่านดู เถอะขวัญตา

กลอนไม่เพราะ อย่าขยำ หรือทิ้งกว้าง
ขอจงวาง เบาๆ ไว้ตรงหน้า
ขอให้เธอ โปรดได้ พิจารณา
ที่เขียนมา คือบทกลอน ของหัวใจ

คนรักจริง แต่แต่งกลอน กับดูห่วย
วรรคไม่สวย สัมผัส ไม่ผ่องใส
แต่เขียนมา พร้อมกับ ความจริงใจ
ที่มอบให้ ตัวเธอ กับด้วยกลอน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

ไม่เคยคิด ว่าแต่งกลอน ได้สวยหรู
ไม่น่าดู น่าอ่าน อย่างใครเขา
พอขีดๆ เขียนๆ พอทำเนา
เหมือนเรื่องเล่า ผ่านชีวิต ที่ผ่านมา

แต่งกลอนรัก แต่สัมผัส นั้นแสนห่วย
แบบไม่สวย คำไม่เพราะ เสน่หา
แต่งทุกวรรค เป็นบท ด้วยอุรา
เหมือนวาจา กล่าวเป็น บทกวี

กลอนห่วยๆ ที่ไม่สวย ชวนน่าอ่าน
อาจรำคาญ ที่เขียน เป็นกลอนนี้
แต่อยากให้ เจ้าอ่าน นะคนดี
กลอนหัวใจ ของพี่ นี้ให้เธอ

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

กลอนไม่เพราะ คำไม่ซึ้ง ตรึงใจใคร
เขียนเอาไว้ ฝากให้ ใครคนนั้น
กลอนห่วยๆ เพราะไม่เพราะ ก็รู้ทัน
กลอนใจฉัน ฝากไว้ ให้คนดี

กลอนห่วยๆ ไร้สัมผัส หัดเขียนแต่ง
ไร้คำแปลง ให้กลอนสวย อำนวยนี้
กลอนไม่หวาน พานไม่ซึ้ง ตรึงวจี
แต่ที่มี คือความรัก สลักกลอน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

 กลอนๆนี้แม้ไม่เพราะเสนาะนัก
 แต่ความรักมันแทรกไว้ทุกอักษร
 ขอบอกเธอว่ารักผ่านคำกลอน
 อย่าตัดรอนอย่างเย็นชาให้ช้ำใจ

 ก็รู้อยู่ว่าเธอคงไม่เห็นค่า
 รักที่ฉันมีมากองไว้ให้
 ขอแค่เธออย่าโกรธาอย่าผลักใส
 คนที่ไม่เจียมหัวใจแต่รักเธอ

 กลอนห่วยๆไม่ช่วยให้เธอรัก
 แต่อย่าหักสัมพันธ์กันได้ไหม
 อย่างน้อยๆขอเป็นเพื่อนที่ห่วงใย
 ที่หวังให้เธอมีสุขทุกเวลา
 

กลอนพี่คง ไม่เพราะ ถูกใจเจ้า
พี่จะเอา ศิลา ก้อนใหญ่ๆ
เอาไปวาง หน้าบ้านเธอ พร้อมหัวใจ
แล้วแกะไว้ เป็นอักษร กลอนกวี

กลอนๆนี้ คงไม่เพราะ เสนาะโสต
แต่ได้โปรด คนงาม อย่าหันหน้าหนี
ช่วยอ่านกลอน พี่หน่อย นะคนดี
ว่าพี่มี หัวใจ ไว้ในกลอน

"กลอนของพี่ ไม่ดี อย่างใครเขา
อยากให้เจ้า ช่วยอ่าน อย่าถ่ายถอน
เป็นกลอนรัก เรียกร้องเจ้า เฝ้าอาวรณ์
แม้ยามนอน ยังละเมอ ทุกนาที

กลอนห่วยๆ ไม่สวย ไร้สัมผัส
แต่เรียงจัด ด้วยหัวใจ ของพี่นี้
อยากให้เจ้า ลองพินิจ ดูให้ดี
กลอนพี่มี หัวใจ ฝากให้มา"

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

ขอโทษนะที่เขียนกลอนได้โครตห่วย
ขอโทษนะที่ลายมือไม่สวยช่วยไม่ได้
แต่ก็พยายามบรรจงคัดกลั่นด้วยใจ
อยากมอบให้เธอได้ลองอ่านดู

ความสัมพันธ์หลายวันปีที่ผันผ่าน
นั้นช่วยสานเราสองให้แน่นแฟ้น
จากเป็นเพื่อนได้กลายมาเป็นแฟน
โดยที่ยังรักหวงแหนกันเหมือนเดิม

ขอบคุณนะที่เธอเดินเข้ามา
ทำให้มีช่วงเวลาที่สดใส
เธอช่วยต่อเติมเสริมก่อพลังใจ
ให้ก้าวไปสู่วันใหม่ที่สวยงาม

เวลาเศร้าเวลาเหงามีเธอปลอบ
ฉันนั้นชอบหนุนตักเธอนอนหลับฝัน
เธอก็ไม่เคยเบื่อหน่ายเลยสักวัน
แม้ว่าฉันจะขี้บ่นบ้างก็ตาม

ฉันเหมือนไฟเธอเหมือนน้ำคอยช่วยดับ
ช่วยระงับอารมณ์โกรธของฉันได้
อารมณ์ขันมีบ้างสอดแทรกไป
ให้ฉันนั้นยิ้มได้อารมณ์ดี

กลอนไม่เพราะ เสนาะ ก้องดังโสต
แต่ได้โปรด ทนรับฟัง หน่อยได้ไหม
ทุกถ้อยคำ แต่งออกมา จากหัวใจ
หวังเพียงให้ เธอได้อ่าน เพียงผ่านตา

กลอนไม่เพราะ แต่แต่งมา จากหัวใจ
เธออย่าได้ เมินหนี หนีเลยหนา
อ่านสักนิด คิดสักหน่อย โปรดพิจารณา
แม้ต่อว่า กลอนพี่ ไม่ว่าเลย

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

ชายรักจริง แต่งกลอนห่วย ไร้สัมผัส
แต่ฝึกหัด เขียนกลอน แทนภาษา
ร่ายกวี แทนความรัก ฝากวาจา
ให้รู้ว่า ชายคนนี้ มีรักจริง

กลอนไม่ดี มีอะไร ให้เจ้าเห็น
ความลำเค็ญ แต่ก็รัก ปักยอดหญิง
มีใจแน่ ไม่แพ้รัก ไม่ประวิง
แต่งกลอนนิ่ง เท่าที่มี ไม่เสื่อมคลาย

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

ไม่ค่อยเพราะ นักบทกลอน ที่ข้าแต่ง
อาจแสดง อารมณ์ได้ ไม่เต็มที่
แต่ที่เขียน ก็เพราะรัก ที่ข้ามี
ให้เจ้านี้ ได้อ่าน ผ่านสายตา

กลอนห่วยๆ สำนวน ก็ไม่เพราะ
ความเสนาะ แห่งคำ ก็ไร้ค่า
แต่เพราะรัก เจ้าหรอก จึงเขียนมา
บอกเจ้าว่า ข้ารักเจ้า ผ่านกวี

กลอนของคน รักจริง ฝากภาษา
ปลายปากกา จรด ใส่กลอนนี้
กลอนไม่เพราะ เสนาะ ซึ้งฤดี
แต่ก็มี ความรัก ปักใจปอง

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

กลอนห่วยๆ ของคนห่วย ด้านภาษา
แต่งออกมา ก็ไม่เพราะ เสนาะใส
กลอนห่วยๆ แต่งออกมา ด้วยหัวใจ
แม้ว่าใคร ไม่สน ก็ไม่แคร์

กลอนไม่เพราะ เธอไม่สน เรื่องของเธอ
เพียงเสนอ ให้เธออ่าน ด้วยรักแน่
ถ้าไม่สน ก็ทิ้งไป แม่ดวงแด
กลอนอ่อนแอ เพราะคนห่วย เขียนขึ้นมา

กลอนห่วยๆ มีอะไร ให้เธอสน
เธออย่าทน ฝืนอ่าน ผ่านภาษา
กลอนห่วย ไร้สัมผัส อักษรา
ทิ้งมันซะ แล้วเดินหนี ไม่เป็นไร

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

กลอนห่วยๆ รวยริน กลิ่นหอมฟุ้ง
เจิดจรุง...มากค่า..ภาษาศิลป์
ถ่อมตัวจัง...หลั่งคำ...เหมือนน้ำริน
คนเดินดิน...อินคำ..ย้ำวาจา

ก็ชอบอ่าน  ความจริง...สิ่งที่ตอบ
ว่าชื่นชอบ...ซึ้งนัก..หลักภาษา
จะเป็นเทพ...เป็นพรหม...ยมนา
อักขรา...มีมนต์..โดนใจจัง

แค่กลอนห่วย ไร้ความสวย แห่งอักษร
ดูเป็นกลอน ร่ายสำเนียง เสียงภาษา
กลอนห่วยๆ ที่เกิดจาก อักษรา
ล้วนแต่งมา ด้วยหัวใจ คนกวี

เป็นบทกลอน ที่ห่วย ของชีวิต
ใช้ปากกา ลิขิต บทกลอนนี้
กลอนไม่สวย ขออภัย ด้วยวจี
เป็นกลอนที่ คนๆนี้ แต่งด้วยใจ

หากกลอนห่วย ขอโทษด้วย ที่ทนอ่าน
แค่มองผ่าน กลอนห่วย นี้ก็ได้
กลอนห่วยๆ คงไม่ซึ้ง ตรึงใจใคร
แต่แต่งไป ด้วยหัวใจ รักบทกลอน

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

อย่าคิดมากนะครับ อ่านไว้เฉยๆ ไม่ได้ว่าใคร
เดี๋ยวจะหาว่า กวีจร ปากร้าย ไม่จริงๆ เขียนขึ้นมาเฉยๆครับ อิอิ

 



             

อันกลอนห่วย แต่สวย ด้วยเนื้อหา
ก็มิอาจ จะว่า กลอนเขาได้
แต่ละคน แต่งกลอน แตกต่างไป
แต่จุดหมาย เราไม่ ได้ต่างกัน

อันกลอนห่วย แถมห่วย ด้วยเนื้อหา
อักขระ วาจา มิเลือกสรร
นำคำพูด ต่ำต่ำ มาแดกดัน
ควรแล้วหรือ แก่การ เป็นกวี
*****************************

หวานยิ่งนักหวานล้ำคำรวงผึ้ง     ดั่งจะตรึงตราไว้ให้โหยหา
 ถ้อยวจีวิลาศล้ำพร่ำพรรณา      จะตรึงตราหวานหูมิรู้ลืม
 ทุกทุกท่านเรียงถ้อยร้อยลำนำ      ช่างดื่มด่ำหวานหทัยจนใจปลื้ม
 เห็นรุ้งพรายอยู่ท้องฟ้าอย่าได้ลืม    ใจที่ปลื้มยังเฝ้ารอ ทอรุ้งงาม         

สวัสดีทุกๆท่านค่ะ
ขอบคุณค่ะ