ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

(http://img217.imageshack.us/img217/7269/00100zx5.jpg)

เธอจากไปแล้ว
---
เสียงสายฝน หยาดหยดลง บนพื้นผิว
เสียงหวีดหวิว สายลมพัด สะบัดไหว
สายฟ้าฟาด พายุพัด สะบัดไกว
ต้นไม้ไหว สายน้ำหลาก สาดกระจาย

ท้องทะเล เคว้งคว้าง กลางสมุทร
สายน้ำผุด ม้วนเชี่ยว เป็นเกลียวสาย
กระทบฝั่ง เสียงแผดลั่น สะท้านทราย
ยังมิวาย กล่าวเตือน เรื่องราวมี

แต่วันนี้ วันที่ เธอลาจาก
ดั่งสายฟ้า ผ่าฟาด กลางวิถี
แห่งชีวิต ใครคนหนึ่ง ซึ่งเคยมี
เธอเป็นดั่ง ดวงชีวี ชี้ทางเดิน

เธอไปแล้ว จากไป ไกลสุดหล้า
แม้สายตา ยังประสบ ดูห่างเหิน
ไม่มีแล้ว ความออดอ้อน ดูหมางเมิน
เหมือนหนึ่งเดิน ไปถึงแยก แตกจากกัน

ถึงวันนี้ จึงได้รู้ ไม่มีค่า
ชีวิตนี้ ที่ผ่านมา คือความฝัน
กลายเป็นสูญ เมื่อฟื้นตื่น คืนจากมัน
ไม่มีวัน ได้หวนพับ กลับเหมือนเดิม

ทิคัมพร หมายฟ้า เป็นอาภรณ์

(http://img88.imageshack.us/img88/3296/00100le6.jpg)

คิดถึงเธอเหลือเกิน
---
เช้าวันนี้ กระซิบผ่าน สายรุ้งพราว
ฝากเรื่องราว ผ่านน้ำค้าง ยามเช้าใส
ฝากสายลม กระซิบผ่าน โชยพัดไป
ว่ารักเธอ สุดหัวใจ ไม่คลายแคลง
 
ขอฝากแสง สุริยัน จันทร์กระจ่าง
ช่วยนำทาง รักไป แม้นไกลแสง
ฝากนภา ท้องฟ้า พายุแรง
นำพาแจ้ง ความรักห่าง กระจ่างใจ
 
ขอใบไม้ ถ้วนทั้งหลาย ดั่งปลายลิ้น
คราวยามดิ้น เมื่อลมพัด สะบัดไหว
เอ่ยคำรัก จากใจฉัน ทุกวันไป
ลมพัดไหว ยามใด ให้ได้ยิน
 
ขอสายฝน ที่โปรยปราย และสายฟ้า
เปรียบดนตรี สายธารา กระแสสิน
เอื้อประโลม ให้รักงอก โบกโบยบิน
ให้โผผิน สู่อ้อมกอด ยอดดวงใจ
 
ขอสุดท้าย ขอให้ใจ เธอหวนกลับ
หวนพำนัก ถึงอดีต อันสดใส
ขอเพียงครั้ง ที่เธอหวน คิดถึงใคร
ขอเพียงได้ ให้เป็นฉัน สักครั้งพอ
 
ขอสายลม กระซิบผ่าน ใบไม้ไหว
บอกเล่าไป ใจดวงนี้ เศร้าจริงหนอ
ขอเพียงได้ เห็นหน้ากัน สักครั้งพอ
จะไม่ขอ อื่นอีกใด ให้คายเคือง

ทิคัมพร วอนเจ้า เฝ้าหวนกลับ
จันทร์ระยับ ขอบฟ้า นภาเหลือง
สายน้ำตา ทิคัมพร ไหลนองเนือง
อย่าจบเรื่อง ราวฝัน อันแสนไกล

ทิคัมพร หมายฟ้า เป็นอาภรณ์

(http://img165.imageshack.us/img165/8136/00100us7.jpg)

แสนคิดถึง
---
คิดถึงเขา คนนั้น ที่ฝันหา
จากวาจา บอกไป ใจคิดถึง
คิดถึงอยู่ เช้าค่ำ สุดคำนึง
แสนคิดถึง เธอมั่น ฝันอาลัย

ทำไมหนอ ดวงใจ ใยเฝ้าคิด
คอยลิขิต ชี้ทาง ไม่ไปไหน
ให้คอยคิด ถึงเธออยู่ คู่เคล้าใจ
เพราะเหตุใด ทำไมไม่ กลับมาเยือน

เธอลืมแล้ว หรือไร ใครคนนี้
ใครคนที่ เธอบอกเป็น เช่นเหมือนเพื่อน
ชายคนที่ เธอบอกรัก ไม่ลืมเลือน
เป็นทั้งเพื่อน คนที่รัก พักดวงใจ

ไม่มีแล้ว ใครใคร ในโลกนี้
ที่แสนดี แสนสำคัญ แสนยิ่งใหญ่
คนที่เธอ พร่ำเพ้อ กับใครใคร
ว่ารักเขา สุดหัวใจ ทุกชั่วยาม

เคยเคลียเตล้า หยอกเย้า กระเซ้าแหย่
เคยเจ้าแง่ แสนงอน ยอกย้อนถาม
เคยโกรธเกี่ยว หึงหวง ทำป่วนความ
แต่ทุกยาม ก็สุดรัก หักห้ามใจ

แต่ทำไม เธอจากไป ไม่หวนกลับ
ดังธารรัก เหือดแห้งไป หรือไฉน
เพราะหัวใจ มีคนอื่น อยู่ข้างใน
จึงเหวี่ยงฉัน หลุดออกไป ไม่ใยดี

ลืมความรัก ลืมคำมั่น ลืมสัญญา
ลืมวาจา ที่เคยกล่าว เขาคนนี้
ว่าดั่งดวง ตะวัน ของชีวี
ชีวิตนี้ ขาดเขาไป ใจละลาย

ถึงวันนี้ เธอมีเขา เคียงเคล้าคู่
น่าอดสู ใจยิ่งนัก รักสลาย
ช่างหน้าด้าน อย่างคน ไร้ยางอาย
เที่ยวขวนขวาย หมายกลับมา พบหน้ากัน

เธอตอก หน้ากลับ มาว่าตลก
สกปรก น่ารังเกียจ เธอเดียดฉัน
ไม่เคยมี เรื่องมากมาย อย่างใดกัน
ใครคนนั้น แค่รู้จัก เคยทักทาย

เธอบอกว่า อย่ามายุ่ง กับชีวิต
เธอลิขิต ชีวิตเอง ดั่งมั่นหมาย
เธอบอกว่า ตั้งแต่นี้ อย่ากล่ำกลาย
มาวุ่นวาย กับชิวิต สะอิดสะเอียน

เธอเที่ยวบอก ทั่วไป ใครทั่วหล้า
ว่าเราบ้า ทำตัวน่า สุดเคลื่นเหียน
จิตใจนั้น วิปริต จิตวกเวียน
เหมือนคนเพี้ยน หลงรักเขา น่าเศร้าใจ

นี่ละหรือ คือคุณค่า แห่งความรัก
ที่ฟูมฟัก ด้วยหัวใจ อันผ่องใส
ถึงวันนี้ กลับไม่มี แม้เยื่อใย
เธอผลักใส หลีกออกไป ให้ไกลทาง

ชีวิตนี้ ดั่งฟ้ามืด ตะวันดับ
จันทร์ลาลับ ขอบฟ้า ไม่พาสาง
เส้นทางเดิน มืดมน ไร้หนทาง
เหมือนหลุดคว้าง ในสมุทร สุดลึกไกล

ถึงอย่างไร ใครคนนี้ ยังขอบอก
ฝากระลอก คลื่นพัด สะบัดไหว
ช่วยบอกเขา ใจยังฝัน ทุกวันไป
ให้อภัย แม้นเจ็บช้ำ น้ำตานอง

หากวันใด เธอเจ็บปวด รวดร้าวจิต
ในชิวิต ไร้เส้นทาง สว่างใส
ขอจงรู้ ใครคนนี้ ยังห่วงใย
ให้อภัย รอเธอกลับ ซับน้ำตา

ทิคัมพร หมายฟ้า เป็นอาภรณ์