ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ในวันที่ ฉันนั้น นอนร้องไห้
อยู่เดียวดาย ในห้อง ที่ว่างเปล่า
นั่งพูดคุย มีเพื่อน คือความเหงา
เรื่องความเศร้า ที่เกิดขึ้น ในอุรา

ในวันที่ ฉันนั้น ต้องร้องไห้
ไม่มีใคร คอยปลอบ อยู่ข้างๆ
มีเพียงเหงา เป็นเพื่อน ร่วมเคียงทาง
กับรักที่ จางๆ ข้างๆใจ

ในวันที่ ฉันนั้น นั่งร้องไห้
ความเหงาไง คอยปลอบ ไม่ห่างหาย
ไม่เคยทิ้ง ให้ฉัน ต้องเดียวดาย
อยู่ข้างกาย คอยซับ หยดน้ำตา

ในวันที่ ฉันนั้น ต้องร้องไห้
ไม่มีใคร ที่เคยข้าง ให้เหว่หว้า
มีเพียงเหงา คอยปลอบ ด้วยวาจา
ว่าเวลา คงลบเลือน เรื่องช้ำไป

[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]

ในวันนั้น วันที่ฉัน นั้นร้องไห้
ไม่มีใคร ปลอบใจ ตัวฉันนี้
แต่ยังมี ความเหงา เป็นเพื่อนที่แสนดี
อยู่ตรงที่ ข้างกาย เช็ดน้ำตา

ในวันที่ ฉันนั้น ต้องร้องไห้
มันคล้ายๆ หัวใจ มันไร้ค่า
มีความเหงา คอยนั่งปลอบ ข้างกายา
มีน้ำตา เป็นเพื่อน ประโลมใจ



[ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ]