|
หัวข้อ: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 16 กันยายน 2008, 07:11:PM กลอนนี้คือ กลอนสุดท้าย ของชีวิต
ขอลิขิต เตือนใจ ใครทั้งผอง เมื่อปัญหา มันเกิด ต้องเหลียวมอง อย่ายกย่อง ตัวเอง ให้มากไป อย่าถือว่า ตัวเอง ต้องใจแข็ง เมื่อหมดแรง จะเดิน ก็ไม่ไหว แล้วความรัก จะหลุด หายจากใจ แล้วจะได้ ความช้ำ ระกำแทน เพียงพูดกัน ด้วยเหตุ และด้วยผล ไม่ยากทน หากรับฟัง คงง่ายแสน จะมีสุข เมื่อมีรัก เมื่อมีแฟน ด้วยใจแม้น โสภี แลปรีดา อย่าเพิ่งใช้ อารมณ์ เข้าตัดสิน เขาได้ยิน ก็ช้ำ เกินรักษา พอถึงวัน ต้องแยก และเลิกลา มีน้ำตา เป็นเพื่อน กับทุกข์ตรม นี่แหล่ะเป็น บทกลอน บทสุดท้าย ก่อนจะสาย เกินแก้ รักไม่สม ขาดความรัก ก็จะมี ความระทม หมดอารมณ์ ความรัก หลุดหายไป [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 16 กันยายน 2008, 07:43:PM พี่โรมิโอ ชื่อโก้จัง
ดูเหมือนพี่ผิดหวัง มาใช่ไหม พี่ครับแม้น้องนี้ ไม่เท่าไร ขออนุญาติ ได้ไหม อยากแนะนำ ในชีวิต ผมเดินทาง มาหลายที่ ผ่านเรื่องราว พรรณนี้ จนขำขำ มีรักกัน มีฝันไกล มีใจดำ มีสุขสม มีชอกช้ำ มีร่ำไห้ หากพี่ยอม จะมีรัก สักหนึ่งหน พี่ต้องยอม ที่จะทน กับเจ็บได้ เพราะในรัก มิใช่มี เพียงสุขใจ แต่ความเศร้า ความหม่นไหม้ คือของตายคู่กัน หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 16 กันยายน 2008, 07:45:PM กลอนนี้คือ กลอนสุดท้าย ของชีวิต ขอลิขิต เตือนใจ ใครทั้งผอง เมื่อปัญหา มันเกิด ต้องเหลียวมอง อย่ายกย่อง ตัวเอง ให้มากไป อย่าถือว่า ตัวเอง ต้องใจแข็ง เมื่อหมดแรง จะเดิน ก็ไม่ไหว แล้วความรัก จะหลุด หายจากใจ แล้วจะได้ ความช้ำ ระกำแทน เพียงพูดกัน ด้วยเหตุ และด้วยผล ไม่ยากทน หากรับฟัง คงง่ายแสน จะมีสุข เมื่อมีรัก เมื่อมีแฟน ด้วยใจแม้น โสภี แลปรีดา อย่าเพิ่งใช้ อารมณ์ เข้าตัดสิน เขาได้ยิน ก็ช้ำ เกินรักษา พอถึงวัน ต้องแยก และเลิกลา มีน้ำตา เป็นเพื่อน กับทุกข์ตรม นี่แหล่ะเป็น บทกลอน บทสุดท้าย ก่อนจะสาย เกินแก้ รักไม่สม ขาดความรัก ก็จะมี ความระทม หมดอารมณ์ ความรัก หลุดหายไป กลอนนี้คือ กลอนสุดท้าย ของชีวิต เพ่งพินิจ มองไป จึงไขขาน หากว่ารัก หนักใจ ให้ร้าวราน จะซมซาน รักต่อไป หรือไงกัน ในบางครั้ง คําพูด ก็ยืดเยื้อ ยากจะเชื่อ นํ้าคํา ทําผกผัน ทั้งซํ้าซาก จําเจ เล่ห์ร้อยพัน เกินจะหัน กลับหลัง ฟังคําคน หากว่าหยุด จุดเปลี่ยน ที่เวียนว่าย ปล่อยรักร้าย ที่มี หนีให้พ้น แค่ครั้งเดียว เสียใจ ไม่วกวน หรือจะทน ชํ้าใจ ไปตราบนาน หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: lookgaow ที่ 16 กันยายน 2008, 08:06:PM ไม่ขอต่อกลอนสุดท้าย...ของชีวิต ทำความผิดอะไรไว้...ใครช่วยเอ่ย หยุดแต่งกลอนแล้วช่วยได้ไหม...ไม่เคยเลย วานเฉลย..ช่วยตอบที...หยุดทำไม มีเรื่องทุกข์ เรื่องร้อน ให้อ่อนจิต หนูยังคิด ว่าแต่งกลอน...ช่วยผ่อนได้ ผ่านปากกา แต่งแต้มลง ตรงหัวใจ ฝากเรื่องราว..ให้ชนไว้ ได้อ่านกัน หนูได้เพื่อนมากมายจากในนี้ ทุกคนมีดี...ฝีมือล้วน..ชวนสร้างสรรค์ แลกบทกลอน ผ่อนอารมณ์ ชื่นชมกัน จะไม่ยอมเลิกแต่งบทกลอน..แม้อ่อนใจ หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 16 กันยายน 2008, 09:47:PM กลอนสุดท้าย ของชีวิต
ที่ลิขิต ด้วยหัวใจ ที่ใฝ่ถาม ยังคิดถึง คนรัก อยู่ทุกยาม ยังคงตาม ความสัมพันธ์ ให้ยืนนาน บทกลอนนี้ เป็นบทกลอน ของชีวิต ที่ลิขิต ด้วยหัวใจ อันแสนหวาน ยังคิดถึง ความรัก ครั้งวันวาน ที่พบพาน แรกเห็น แต่ก่อนมา ฝากกลอนนี้ ที่เป็นกลอน ท่อนสุดท้าย ที่ยังหมาย ได้รักเจ้า ย้อนคืนหา ยังคงรัก และคิดถึง ตลอดเวลา อยากบอกว่า รักเธอนะ สุดหัวใจ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: ree ที่ 18 กันยายน 2008, 08:35:PM บทกลอนสุดท้ายของชีวิต
ฉันยังคงไม่อาจลิขิตได้ ใครจะล่วงรู้อนาคตอันแสนไกล เรื่องของใจละเอียดอ่อนเกินคณา จะขอเขียนกลอนบรรยายรักไปเรื่อย หากเหนื่อยเรื่องรักจะเขียนกลอนปรึกษา หากว่าสุขกับรักก็จะแต่งกลอนขึ้นมา หากว่าทุกข์นำพาจะเขียนกลอนตรอมใจ กลอนสุดท้ายของชีวิตคงอีกนาน เพราะฉันพึ่งผ่านมาทางนี้ จะขอเขียนกลอนรักกลอนเศร้าอีกสัก20ปี จะขอมีคะแนนก่อนสัก8,000 emo_45 emo_45 emo_45 emo_45 emo_45 emo_45 หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 20 กันยายน 2008, 01:12:AM บทกลอนสุดท้าย แห่งชีวิต
ฉันลิขิต ด้วยหัวใจ ที่บอบช้ำ จรดปากกา เขียนอักษร ด้วยใจที่ระกำ เขียนย้ำๆ ด้วยลมหายใจ ที่บางเบา บทกลอนสุดท้าย ของชีวิต ฉันลิขิต กลอนความรัก ที่แสนเศร้า ฉันนั่งเขียน บทกลอนนี้ เคียงข้างกับความเหงา ด้วยลมหายใจ อันแผ่วเบา แห่งชีวี บทกลอนสุดท้าย ของชีวิต ฉันขอลิขิต ฝากไว้ บนโลกนี้ หากใครช้ำ กับความรัก ที่ไม่สมฤดี ขอให้มี โอกาสเห็น ก่อนสายไป บทกลอนสุดท้าย ของชีวิต ขอลิขิต ด้วยชีวิต ก่อนจะสาย เขียนบรรจง เน้นๆ เรื่อยๆไป พอถึงคำสุดท้าย ฉันก็ตาย จบชีวี [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 20 กันยายน 2008, 05:51:AM สาธยายบทบาทสาดนํ้าหมึก รวมสํานึกเป็นลายลักษณ์ตัวอักษร รําพันแผ่วแว่วผ่านเป็นกานท์กลอน ว่าอาทรยิ่งนักอักษรา หากกลอนนี้เป็นกลอนตอนสุดท้าย ก่อนชีพจักวางวายขอไหว้สา น้อมรําลึกนึกรู้เหล่าครูบา กราบวิชาทุกแขนงด้วยแรงใจ ด้วยหึกเหิมภูมิใจเป็นไทยชาติ ที่ประกาศศักดาหาหวั่นไหว มิตรอมตรมก้มหัวกลัวผู้ใด ธงไสวสามสีที่เทิดทูน แถบสีแดงแจงไว้ในพี่น้อง มิยอมให้ขวานทองต้องสิ้นสูญ ตามด้วยขาวศาสนาปัญญาพูน จักสมบูรณ์ด้วยธรรมชี้นําทาง นํ้าเงินหนึ่งสถิตย์อยู่คู่ดวงใจ ของปวงชนชาวไทยไม่ลาร้าง จ้าวแผ่นดินร่มไทรไว้ตรงกลาง ที่พราวพร่างด้วยพุทธาบารมี ได้ถ่ายทอดอารมณ์ผสมคํา อาจจะไม่เลิศลํ้าอักษรศรี หากแต่ใจใฝ่เพียรเขียนกวี แม้เศษเสี้ยวนาทีก็ดีใจ หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 20 กันยายน 2008, 09:55:AM บทกลอนสุดท้าย ของชีวิต
ที่ลิขิต ด้วยใจรัก ไม่ห่างหาย แม้วันนี้ ชีวิต คือความตาย ก็ไม่คลาย รักเจ้า หรอกคนดี บทกลอนสุดท้าย ของชีวิต ที่ลิขิต ด้วยลมหายใจ สุดท้ายนี้ ให้ปากกา บรรจงเขียน ด้วยแรงที่มี ผ่านวจี เป็นอักษร ก่อนจากลา บทกลอนสุดท้าย และท้ายสุด เพราะสะดุด ลมหายใจ สุดท้ายข้า คงเป็นกลอน สุดท้าย ของชีวา ก่อนวิญญาณ์ จะลับโลก และหายไป [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 23 กันยายน 2008, 05:33:AM หยิบกระดาษ ปากกา มาขีดเขียน บรรจงเวียน ลวดลาย ร่ายภาษา คําเว้าวอน กลอนสุดท้าย คล้ายอําลา ด้วยนํ้าตา ไหลหลั่ง ดั่งสายธาร หากชีวิต ลิขิตได้ ด้วยตัวเอง จะบรรเลง ความสุข ทุกสถาน ขอเก็บกัก รักที่มี เมื่อวันวาน ไว้ตราบนาน แนบชิด สนิทใจ ฝากบทกลอน อักษรเศร้า เล่าความโศก อยู่ในโลก ของกวี ที่อ่อนไหว พริ้วลํานํา คําคล้อง ลอยล่องไป จนแสนไกล สุดกู่ มิรู้วาย เมื่อชีวิต ติดใจ ในรสชาด กลอน-นิราศ โคลง-ฉันท์ จึงมั่นหมาย จะพากเพียร เขียนค้น ไปจนตาย จนวาระ สุดท้าย ของชีวี หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 23 กันยายน 2008, 07:01:AM ร่ายปากกา ด้วยมือน้อย คอยสั่นไหว
ด้วยหัวใจ ที่แสนช้ำ ระกำสรวง ด้วยความคิด คิดขอโทษ อยู่เต็มทรวง วาจาใด ทั้งปวง ผิดพี่ยา หากพี่นี้ ไม่คิด จะอภัย ผมจะไป จากเวปกลอน จะดีกว่า พี่จะได้ ทำอะไร สบายอุรา ผมขอลา จากนี้ บทกวี ความผิดใด ในอักษร ที่ลิขิต เป็นความผิด ของผม ในครานี้ คงจะทิ้ง โลกแห่ง บทกวี พร้อมกับมี น้ำตา เมื่อลาไป อยากจะบอก พี่สาว และพี่ชาย ที่มุ่งหมาย เคารพ ว่ายิ่งใหญ่ ผมขอโทษ กับความผิด ที่ทำไป ผมอยากให้ พี่อภัย ให้สักครา [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: webmaster ที่ 23 กันยายน 2008, 07:45:AM พี่โรมิโอ ชื่อโก้จัง ดูเหมือนพี่ผิดหวัง มาใช่ไหม พี่ครับแม้น้องนี้ ไม่เท่าไร ขออนุญาติ ได้ไหม อยากแนะนำ ในชีวิต ผมเดินทาง มาหลายที่ ผ่านเรื่องราว พรรณนี้ จนขำขำ มีรักกัน มีฝันไกล มีใจดำ มีสุขสม มีชอกช้ำ มีร่ำไห้ หากพี่ยอม จะมีรัก สักหนึ่งหน พี่ต้องยอม ที่จะทน กับเจ็บได้ เพราะในรัก มิใช่มี เพียงสุขใจ แต่ความเศร้า ความหม่นไหม้ คือของตายคู่กัน แม่รงเจ๋งว่ะ.... emo_100 หัวข้อ: Re: บทกลอนสุดท้าย...ของชีวิต เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 07 ตุลาคม 2008, 09:03:PM กลอนสุดท้าย...แห่งชีวิต
มือลิขิต ด้วยหัวใจ ที่สั่นไหว กลอนสุดท้าย ก่อนที่ สายเกินไป สลักไว้ ด้วยหัวใจ ไว้สักที กลอนสุดท้าย...ของชีวิต ให้ความคิด ลิขิต อักษรนี้ กลอนสุดท้าย แห่งเวลา เท่าที่มี ให้เธอนี้ เป็นบทกลอน แทนคำลา กลอนสุดท้าย...แห่งชีวิต ฉันลิขิต ด้วยความรัก ที่พร่ำหา กลอนสุดท้าย แห่งชีวิต ก่อนจากลา ให้รู้ว่า ยังรักเจ้า เท่าดวงใจ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] |