ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ทุกๆวันมีเหงามีเศร้า  ทุกวันๆมีเหงามีขื่นขม
ทุกๆ รักมีอกตรม   เพียงแค่ข่มมันไว้อยู่ในทรวง
มีกลางคืน             พอตื่นก็รุ้งเช้า
เก็บเรื่องราว   บางอย่างไว้กับฝัน
หยดน้ำตา  คือแรงใจให้พลักดัน
เพียงยึดมั่น  และต่อสู้ก็รู้เอง

เพราะมัวแต่เดิน ก้มหน้า
จึงไม่รู้ว่า ฟ้าเริ่ม จะเปลี่ยนสี
เมฆหมอก เพิ่งผ่านไป ไม่กี่วินาที
สายฝนที่มี เริ่มเหือด แห้งลง

เหมือนชีวิต ที่ผลิกผัน
ขวากหนาม จะฝ่าฝัน อย่ามัวหลง
แสงและสี ที่ไม่มี ความมั่นคง
เงยหน้า มองฟ้าคง มองเห็น แสงตะวัน