|
หัวข้อ: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: nan ที่ 03 กันยายน 2008, 10:49:AM (http://img355.imageshack.us/img355/9810/1320061031121526ra0.jpg) คืนนี้ไร้แสงของจันทรา ที่จะสาดแสงมาทางฉัน ปล่อยให้คนเหงา..เศร้าใจพลัน ร้อยเรียงความเหงาที่มีนั้น..กลั่นมาจากใจ ฝากไปเป็นกวี..ของคนเศร้า จากใจเหงาให้อ่านกันนะรู้ใหม ที่บางครั้งฉันอาจหัวเราะมากมาย แต่ใครจะรู้บ้างข้างใน...ร้าวรานใจสิ้นดี emo_48 หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: รัศมีธรรมส่องทาง ที่ 03 กันยายน 2008, 11:59:AM แด่กวีคนเศร้าเฝ้าตรอมตรม
ทุกข์ระทมขมขื่นเป็นหมื่นแสน ในหัวใจอ้างว้างและขาดแคลน หาทดแทนจากสิ่งใดที่ไหนกัน ฝึกสติมีลมหายใจเป็นเพื่อน จักช่วยเตือนตัวเราให้เปลี่ยนผัน จากที่ยึดสิ่งภายนอกสารพัน มาสุขสันต์กับเพื่อนรักลมหายใจ มีสติรู้ตัวอยู่ทั่วพร้อม ผู้นั้นย่อมสบายใจผ่องใส ไม่มีทุกข์เหงาเศร้ารำคาญใจ เชื่อหรือไม่ก็ลองทำนะเพื่อนเกลอ emo_12 emo_12 emo_12 emo_12 emo_12 หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหวาน ที่ 03 กันยายน 2008, 12:03:PM แต่งกลอนให้เธอมากมาย
เพื่อสื่อความหมายว่าคิดถึง แต่ไม่มีแม้สักครั้งหนึ่ง ที่จะเลิกคิดถึงเธอสักที ยิ่งแต่งยิ่งเหงา ยิ่งเศร้าอย่างนี้ ช่วยฉันด้วยนะ บทกวี ช่วยฉันได้พบคนที่ดี และจริงใจ แต่มันก็คงว่างป่าว เพราะใจเราไม่อาจมีใครคนไหน ทนรบรากับความเหงาต่อไป อย่าเรียกร้องหาใครถ้าใจเรายังร้าวรอน หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหวาน ที่ 03 กันยายน 2008, 01:42:PM ขอบคุณค่ะ...พี่น่าน
ที่ให้น้องคิดถึงวันวานอย่างมีค่า แต่ใจน้องนั้นยังรักเขาตลอดเวลา แล้วสั่งห้ามน้ำตาไม่ได้จิง ๆ แต่อีกไม่นาน หัวใจจะลืมเรื่องวันวานและทุกสิ่ง ขอแค่พี่น่านของน้องไม่ทอดทิ้ง ซาบซึ้งอย่างยิ่ง...ขอบคุณจิง ๆ สำหรับกำลังใจ emo_12******************** emo_12 หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 03 กันยายน 2008, 05:56:PM ไม่มีใคร อยู่ได้ คนเดียวหลอก อย่าหลอนหลอก ดวงใจ ให้ไหลหลง จะอยู่ได้ อย่างไร คนเดียวลง จะมั่นคง ได้อย่างไร หัวใจเรา จงเปิดใจ ตัวเอง ให้กระจ่าง จะมัวอ้าง เรื่องราวต่าง อย่างไรเล่า ในเมื่อเขา ก็ไปไกล จากใจเรา แล้วจะเฝ้า โหยหา ล้าทำไม โยนมันทิ้ง เสียไป หัวใจรัก จะฟูมฟัก ไว้ทำไม ให้หลงไหล แค่ผู้ชาย คงไม่ไร้ ชีวาไป ถีบมันไส ลงนรก หมกเปลวเพลิง เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: คนผิงดาว ที่ 03 กันยายน 2008, 05:58:PM ไม่นึกว่ากวีเมืองน่านจะเป็นกวีคนเศร้าเหมือนคนผิงดาวด้วยแฮะ
หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 03 กันยายน 2008, 06:24:PM แค่คน เดินผ่าน ทางเปลี่ยว
ลดเลี้ยว มาพบ สบหน้า ทักทาย เดินผ่าน วานนา ไม่หัน กลับมา มองกัน เมื่อพบ คนอยู่ เคียงใกล้ ก็ให้ ดวงใจ สุขสรร ลืมคน ที่เคย ทักกัน เพราะวัน คืนหมาย ได้เจอ เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: tna ที่ 03 กันยายน 2008, 07:51:PM แค่คน เดินผ่าน ทางเปลี่ยว ลดเลี้ยว มาพบ สบหน้า ทักทาย เดินผ่าน วานนา ไม่หัน กลับมา มองกัน เมื่อพบ คนอยู่ เคียงใกล้ ก็ให้ ดวงใจ สุขสรร ลืมคน ที่เคย ทักกัน เพราะวัน คืนหมาย ได้เจอ เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน เพียงคนพบ ผ่านมา ก็ว่างั้น มาผูกพัน มากมาย ได้ที่ไหน สักวันหนึ่ง ถึงเวลา จะจากไป เศษของความ ห่วงใย ก็ไม่มี เหมือนวันนี้ ที่ฉัน ได้เป็นอยู่ เธอไม่รู้ ว่าใจ อยากหลีกหนี หากไม่มี เยื่อใย ในไมตรี โปรดอย่าทำ เป็นหวังดี อย่าเลย emo_48 เพราะเขา รู้จัก มักจี่ คู่ซี้ มาครั้ง นานเก่า ไอ้เรา มันแค่ เศษเงา เธอเขา เดินผ่าน มาเจอ เวลา...วารี...ชีวี...รำพัน หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: คนผิงดาว ที่ 04 กันยายน 2008, 10:09:AM ขอต่อกลอนกวีคนเศร้าในเวลานี้
อยู่ตรงนี้ไม่จากเธอหนีไปใหน แม้คืนหนาวเจ็บร้าวไม่มีใคร ยังมีคนที่อยู่ไกลคอยห่วงใยฝากดูแล มองอาทิตย์ส่องแสงในวันใหม่ ช่างสดใสเหลือเกินอยากใฝ่ฝัน แต่หนทางที่ฉันมีกลับมืดมิดหมดลงพลัน ตั้งแต่วันที่สองเราลาร้างและห่างไกล ยามท้อแท้และหมดหวังกำลังใจในยามนี้ เข้ามาเติมแต่งตรงนี้ที่มีกวีคนเศร้าๆ ฉันก็เคยผ่านเรื่องราวเจ็บปวดและรวดร้าว จึงเป็นคนผิงดาวกวีคนเศร้าจนวันตาย ฝากบทกวีคนเศร้าคนคนนี้ ฝากสายลมที่หวังดีช่วยส่งข่าว อยากหลบพักพิงกายใต้เงาดาว แค่อยากมีชีวิตที่ผ่านเรื่องราวของวันเก่าๆให้จางลง ............................................................................ คนผิงดาวกวีคนเศร้า หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: ผีโป่งโหงพราย ที่ 04 กันยายน 2008, 11:55:AM ไม่มีดาวไม่มีเดือนจะมอบให้
มีแต่ความเศร้าใจอยู่เป็นเพื่อน คิดถึงเธอเสมอมิลางเลือน คงย้ำเตือนว่าเราไม่สำคัญ มานั่งเศร้าเหงาโศกเพราะโลกเงียบ หนาวยะเยืยบเปรียบปานจะอาสัญ นิ่งสะอื้นกลืนเศร้าร้าวจาบัล เจ็บไปวันวัน เศร้าเป็นคราวคราว ร้าวเป็นปีปี หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: สารพัด*เพี้ยน ที่ 05 กันยายน 2008, 02:18:PM ยอมจมกับน้ำตาในเวลาเหงาๆ
ยอมนั่งเศร้าเหม่อมองบนท้องฟ้า ยอมเปิดเพลงซึ้งๆโดนความรู้สึกฆ่าเวลา ยอมมองหาคนเก่าที่เข้าใจ หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: น้ำหวาน ที่ 05 กันยายน 2008, 03:00:PM น้ำตาไม่ข่วยอะไร
ให้กำลังใจตัวเองแบบนี้ หัวใจยังมีค่ายังเหลือดี น้ำตาไม่ได้มีไว้แค่เสียใจ น้ำตาแห่งความสุข ที่ฉันสามารถลุกออกมาจากความหวั่นไหว ตอนนี้ฉันเห็นคุณค่าของการหายใจ และจะสู่ต่อไปตราบที่ลมหายใจยังมี หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: หมอกกับควัน ที่ 08 กันยายน 2008, 11:57:AM ชีวิตก็เป็นเช่นวงกลมวงหนึ่ง
วงกลมนี้มีบ้างส่วนที่ขาดหาย เฝ้าตามหาไถ่ถามฝันไปไกล ไม่มีใครเจอส่วนของวงกลม นั้งรอส่วนของวงกลมกลับมา ข้ามวันข้ามปีก็ไม่เห็น สุดท้ายกลิ้งกลิ้งจนเป็น วงกลมที่สมบูรณ์แบบด้วยตัวเอง อิอิ หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: เจ้านางอ้ออ๋อย ที่ 08 กันยายน 2008, 02:11:PM อย่าทำเป็นรักต่อหน้ากันจะได้ไหม
อย่าทำให้ใจของฉันต้องเจ็บหนักกว่านี้ ฉันรู้สึกว่ามันจะไม่ค่อยดี อย่าทำใจของฉันคนนี้ต้องเจ็บจนมลาย หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: นกป่า ที่ 11 กันยายน 2008, 11:52:AM พี่น่านเหงานกก็หงอยง้อยในจิต มีความคิดอยากจะคลายให้หายเหงา กลัวพี่น่านที่รักไม่รับเอา ความหวังดีที่เรานั้นส่งไป พี่น่านจ๋าน้องอยู่ด้วยคนนะ พี่ก็จะมีเพื่อนไว้คุยเล่น ปล่อยให้ตัวความเหงาหลุดกระเด็น ซ่านกระเซ็นแตกสลายมลายจากใจ หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 12 กันยายน 2008, 12:59:PM นักเดินทางผ่านมาแถวนี้
พบเจอคนที่ป่นปี้ กวีเศร้า กลั่นบทกลอนพอทำทุกข์ให้บรรเทา พี่น่าน เหงา ใครก็เหงา เป็นเหมือนกัน อย่าเหงาไปเลยพี่สาว ปล่อยให้เรื่องราวมันผ่านผัน พี่ครับ พรุ่งนี้ยังมีแสงแห่งตะวัน ผ่านเสี้ยวคืนที่สุดกลั้นเกินบรรยาย เดี๋ยววันอันเลวร้าย ก็ผ่านพ้น อย่ามัวนั่งสับสน หม่นไหม้ ทบทวนความจริง ของชีวิต และหัวใจ พี่ต้องการอะไร ในชีวิต นักเดินทางเพียงผ่านทาง อาจไม่ช่วยในทุกอย่าง ใกล้ชิด เพียงผ่านมาทางนี้ ทางชีวิต ด้วยรัก จึงแวะปิด ไว้ข้อความ ขอเป็นดั่งหนึ่งกำลังใจในการเดินทางของชีวิต... หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: คุuชๅe uๅeกะa่ou ที่ 12 กันยายน 2008, 06:50:PM อุ้ยกลอนนี้เศร้าจริงขอยอมรับ
แต่อาจหลับฝันหวานอาจเป็นได้ เพราะกลอนนี้ทำให้รู้ว่ามีใจ ถ้าจะได้มีใจสำหรับเธอ ถ้าจะดีกว่านี้ขอ +1 คนอย่างผมหน้าด้านไม่อายขอ เพราะว่าขอพี่คนที่แสนดี คงได้นะคุนพี่ผมขอร้อง 555+++ หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: คุuชๅe uๅeกะa่ou ที่ 12 กันยายน 2008, 07:08:PM เมื่อวันนั้นพบเธอคนน่ารัก
ผมประจักษ์ตัวเอมากเหลือหลาย แต่วันนี้ผมอาจมิกล้ำกลาย เข้าไปไกล้ตัวเธอได้อีกเธอ เพราะว่าเธอมีคนอื่นอีกแล้ว อันรักแท้ของผมสุดต้องแคล้ว เธอเหมือนแมวยั่วมาหลอกผม ผมขอลาเมื่อจมกับปลักเธอ หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 12 กันยายน 2008, 08:31:PM ยังสบสนเมื่อใจเธอยังมีเขา ไม่กลับเล่าเมื่อเขามายังอยู่หนี เมื่อเธอกลับยายบ้าที่ปากดี เศร้าชีวีชีวิตนี้ขาดเธอไป ยังจมอยู่กับอดีตที่เศร้าหมอง ไม่มัวมองข้างหน้าที่สุขหรือ แต่ว่าใจยังคิดยังฝึกปรือ ว่าแล้วถือกระจกมามองเงา(ของคนโง่) -------------------------------------------- อย่าจมปรักกับอดีต ที่ผิดพลั้ง ปล่อยมันไป วางความหวัง ที่พังผลอย ให้มันจบไปเถิด อย่าฝันคอย มองข้างหน้าสิ หนูน้อย อีกยาวไกล อนาคตยังยาวไกลในโลกกว้าง เดินแยกทาง อย่างพี่ จะดีไหม จะพาน้อง คล้องแขน เข้าแดนไกล ที่มีแต่ ความยิ่งใหญ่ ในความดี จะพาน้อง ไปคล้องชัย ในชีวิต จะเคียงข้าง ตามติด ไม่คิดหนี จะส่งน้อง ไปท่องโลก ปลิดโศกี ให้ลืมทุกข์ ที่มี ไม่เหลือเลย หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 12 กันยายน 2008, 08:54:PM ขอบคุณจริงจากใจน้องคนนี้ ที่มีพี่นักเดินทางมาคอยสอน ที่คอยช่วยให้น้องไม่เศร้าตอน จะลืมวอนไม่ให้คิดถึงวัน(ที่มีเขาอยู่ข้างกาย) ----------------------------------------------------- หัวใจนักเดินทาง เราต้องเดิน ไปอย่าง ใจมุ่งมั่น สร้างปลายฝัน แห่งเดินทาง เป็นสำคัญ แล้วเร่งเดินไปสู่วัน เร็วพลันไป ใช่อยู่อาจไม่ง่าย แต่ก็ใช่จะยากเกิน ความฝันใฝ่ หากว่าน้องมีความ มุ่งมั่นไป สักวันหนึ่ง ถึงเส้นชัย ได้แน่นอน จะขอเอาใจนี้ เข้าไปช่วย อย่าพึ่งป่วยเหนื่อยหน่าย ในคำสอน เดินก้าวไป อย่างพี่ว่า อย่าอาวร ทิ้งอดีตเสียก่อน อย่าย้อนมา จงมองดูเส้นชัยที่ให้สร้าง นั่นแห่ละทางจะก้าวไป เร่งเถิดหนา ต้องตั้งใจ แน่วแน่ ในอุรา พี่เชื่อมั่น อย่างมากว่า น้องทำได้ หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: วันใหม่ที่เหมือนเก่า ที่ 12 กันยายน 2008, 11:12:PM แสงดาว สายลม แสงเดือน
คอยเป็นเพื่อน เวลา ที่หงอยเหงา ทำไงได้ ก็รอบกาย มีเพียงเงา ที่จันทร์เจ้า สาดส่อง กระทบมา เมื่อแรกเริ่ม ก็ขวานขวาย ความอบอุ่น ไว้เป็นทุน ต่อสู้ความ เหนื่อยล้า พอนานไป วันเปลี่ยน เคลื่อนเวลา จึงรู้ว่า อยู่คนเดียว ก็ไม่ตาย หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: คุuชๅe uๅeกะa่ou ที่ 13 กันยายน 2008, 06:10:AM อยากจะทำกระทู้เจ๊ให้พัง
แม้กระทั้งหัวข้อทั้งหมู่หลาย จะทำให้พังอย่างมากมาย ว่าไงละเจ๊น่านเข้าใจหม่าย ล้อเล่นน้ากร้าบป๋ม หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: นักเดินทาง ที่ 13 กันยายน 2008, 08:50:AM ฉันคืออีกหนึ่งกวีเศร้า
ที่ร้องกล่าว บอกความในใจนี้ เป็นนักเดินทาง เทียวทางมาแรมปี เจอรักมาหลายที กวีเศร้า ณ ขณะแห่งวันนี้ ฉันเองยังช้ำที่ หัวใจเก่า ยังไม่คลายหายดี ไม่บางเบา ยังเจ็บช้ำเหมือนเก่า หัวใจ หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: คุuชๅe uๅeกะa่ou ที่ 13 กันยายน 2008, 11:13:AM ฉันคืออีกหนึ่งกวีเศร้า ที่ร้องกล่าว บอกความในใจนี้ เป็นนักเดินทาง เทียวทางมาแรมปี เจอรักมาหลายที กวีเศร้า ณ ขณะแห่งวันนี้ ฉันเองยังช้ำที่ หัวใจเก่า ยังไม่คลายหายดี ไม่บางเบา ยังเจ็บช้ำเหมือนเก่า หัวใจ อันน้องนี้ชื่ออะไรบอกได้ไหม พี่รู้นะว่าน้องจะมีใจ เข้าใจ้ไหมไอ้น้องคนที่แสนดี ส่วนตัวพี่ชื่อว่าเต้ครับคุนน้อง หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: ดินเหนียว ที่ 15 กันยายน 2008, 12:06:PM กวีเศร้า เหงาใจ เรื่องไรหรือ ความใสซื่อ มิหยุดนิ่ง ยิงคำถาม แต่งกลอนเหงา เศร้าจังเลย พี่คนงาม คิดถึงพี่ ทุกยาม...จึงถามทวง สบายดี หรือเปล่า พี่สาวน้อง ยังตามมอง คล้องใจ ให้ห่วงหวง อย่าหม่นหมอง น้องก็เหงา ..จนเศร้าทรวง ดินฯรักพี่ คอยหวง เฝ้าห่วงใย................. emo_46 หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: ดินเหนียว ที่ 15 กันยายน 2008, 12:18:PM (http://images.pickupflowers.com/images/puf/images/product/large/single-red-rose.jpg)
เสียงกระซิบจากใครว่าใจเหงา น้องก็เหงาเศร้าใจไปตามพี่ ฟ้าจ๋าฟ้า สีคราม งามวลี โปรดช่วยปลอบคนดี ที่อยู่ไกล อย่าเหงานะวันนี้ มีน้องปลอบ และเก็บกอบความรักมาปักให้ เป็นดอกไม้ หวานหอม มากล่อมใจ อย่าหวั่นไหว ให้พี่สุข หายทุกข์ตรม.......... emo_56 หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: ดินเหนียว ที่ 15 กันยายน 2008, 12:30:PM เห็นกวี รื่นไหล ดุจสายน้ำ
เห็นลำนำคำกลอนอักษรสวย กระแสคลื่น ความรัก อ่อนระทวย ช่วยให้พี่คนสวย...รวยน้ำใจ น้องมาขอดื่มกิน รินคำกลอน ใช่มาอ้อนขอคะแนน แทนรักใคร่ แต่มาขอ ให้พี่ นั้นมีใจ เพียงหนึ่งหยด ใสใส...ไหลจากจินต์ บริสุทธิ์ ผุดผ่อง น้องซึมซับ น้องได้รับ ก็ปลื้มใจ ไม่รู้สิ้น ความรักพี่...ที่ดินฯกอด ..ปลอดมลทิน ยามดื่มกิน ก็สดรื่น เย็นชื่นใจ............ emo_46 หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: เพลงผ้า ที่ 16 กันยายน 2008, 04:51:PM มีก็เพียง อักษร ที่อ่อนหวาน ร้อยเรียงกานท์ บอกกล่าว เล่าขานไข ปลายปากกา กับกระดาษ ขีดเขียนไป ถ่ายทอดใจ ของกวี ที่มีรัก อารมณ์เศร้า เหงาจิต สิทธิ์ที่ได้ รู้บ้างไหม คนนี้ ก็มีฝัน เพียรบรรจง ลงลาย ร่ายกลอนกานท์ เพียงคนอ่าน ได้ยิ้ม ก็อิ่มใจ หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: lookgaow ที่ 16 กันยายน 2008, 04:55:PM ฉันนะหรือ...ที่เขาเรียกว่ากวี
ผู้มากมีประสบการณ์ด้านความรัก แท้จริงแล้ว...ก็เพียงแค่...คนอกหัก เข้ามาพัก...ผ่อนใจ...ปรายน้ำตา เสียใจมาก...ยากจะเอ่ย...เผยคำพูด ปากซิปรูด...กลั่นเป็นกลอน...เว้าวอนหนา คนที่รัก...ตัดอาลัย...ใครเมตตา เอ่ยออกมา...เป็นกลอน...วอนเห็นใจ หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 16 กันยายน 2008, 06:41:PM ฉันนี่แหล่ะ คือกวี ผู้มีเศร้า
มีความเหงา เป็นเพื่อน คอยห่วงหา แต่งบทกลอน ด้วยความช้ำ เต็มอุรา ถ่ายทอดมา เป็นบทกลอน แห่งชีวี ฉันนี่แหล่ะ คือกวี ที่อกหัก เคยมีรัก แต่พลันหาย รักหลีกหนี เคยมีรัก แต่ตอนนี้ กลับไม่มี ร่ายวจี เป็นบทกลอน กล่อมลำนำ [ไฟล์แนบถูกลบโดยผู้ดำเนินการ] หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: คุuชๅe uๅeกะa่ou ที่ 17 กันยายน 2008, 07:00:PM กลอนของพี่เพราะมากเลยรู้ไหม
ต้องทำไงถึงจะเพราะขนาดนี้ หรืออยู่ที่หน้าตาหรือส่วนไหน ผมจะได้ไปทำอย่างพี่บ้าง หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: คุuชๅe uๅeกะa่ou ที่ 17 กันยายน 2008, 07:08:PM หัวใจพี่น่านฝากไว้กับน้องเต้
เหมือนจะเท่มากเลยนะรู้ไหม เพราะว่าใจทั้งสองนั้นตรงกัน เหมือนจะทันตามหาใจแล้วซินะ หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: lookgaow ที่ 17 กันยายน 2008, 07:49:PM ([url]http://img170.imageshack.us/img170/5509/4c71aa60a2qa7.gif[/url]) เหงาใหมนะ..เธอเหงาเหมือนฉันใหม ที่คิดถึงเธอคนไกล..แต่ไม่ได้ไปเจอหน้า คิดถึงเสมอนะ..คิดถึงเธอคนที่อยู่ไกลสายตา แต่เพราะไม่รู้ว่า..จะไปพบเจอ..เธอทำใม ก็เรา..จบกันไปแล้วตั้ง..นานแสนนาน เรื่องของใจ..ผ่านกลายเป็นความฝัน..แล้วรู้ใหม แม้จะ..รักเธอคนดี..นั้นมากเท่าใด แต่จะกลับคืน..ไม่ได้แล้ว..ในใจเรา อาจเป็นเพียงเส้นบาง-บางมาขวางกั้น ความเป็นจริงสายสัมพันธ์...มิขาดหาย อาจเป็นเพียงระยะทางที่ห่างไกล ทำให้รู้สึกเหว่ว้าขึ้นมาได้...ในบางวัน เธอเชื่อไหมว่าความฝันเป็นจริงได้ อยู่ที่ใจ...คงเดิมไหม...เธอกับฉัน ระยะทางมิอาจกางขวางสัมพันธ์ หากใจเธอยังคงมั่น...ฉันยังคอย หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: lookgaow ที่ 24 กันยายน 2008, 02:17:PM ตัวฉันคือ...กวีที่โศกเศร้า อุราเจ้า เศร้าโศก โศกเศร้าศัลย์ จารึกลง ตรงบทกลอน ซ่อนจาบัลย์ มิอาจฝัน ถึงวิมาน ขั้นฉิมพลี กลั่นน้ำตา ถ่ายถอน อักษรกล่าว เป็นเรื่องเล่า เคล้าความรัก ปักใจนี้ ความเจ็บปวด อวดใครได้ ไม่ใคร่มี กลั่นกรองใจ ใส่บทกวี ที่แต่งเอง emo_64 หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: *คuขี้IหJา* ที่ 01 ตุลาคม 2008, 08:13:PM แด่เธอ..คนขี้เหงา.. เธอคงเหนื่อย..ใช่ใหมในวันนี้ น้ำเสียงคนดี..อ่อนล้า..เหลือเกิน กับเส้นทาง..ชีวิตที่จะต้อง..ก้าวเดิน เหมือนเธอ..เผชิญกับ..ความวุ่นวาย พักเถอะนะ..พักใจเธอไว้กับ..ฉันคนนี้ แบ่ง..ความอ่อนล้าที่มีมาบ้าง..จะได้ใหม ฉันจะอยู่..เคียงข้างหากเธอ..ไม่มีใคร ฉันคนนี้ไง..เพื่อนคนนี้ไงที่..เข้าใจเธอ เหนื่อยหนักกับปัญหามากมายเหลือเกิน สองขาที่ก้าวเดินเริ่มหมดแรงแล้วรู้ไหม ไม่รู้จะไปถึงหรือเปล่า...นะเส้นชัย แสงสว่างก็รำไรริบหรี่ลงทุกที เหนื่อยกับบทบาทที่ได้รับในสังคม กล้ำกลืน...ขื่นข่ม...ไว้ในใจอยู่แบบนี้ หันไปทางไหน...กำลังใจก็ไม่มี ใกล้จะถึงทางตันเต็มที...อีกไม่นาน ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ให้มา เปรียบเหมือนยารักษาแผลให้สมาน ขอบคุณมิตรไมตรีจาก...คนชื่อ "น่าน" สัญญาจะเป็นเพื่อนเธอตราบนานเท่านาน...ขอสัญญา หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: lookgaow ที่ 09 ธันวาคม 2008, 04:25:PM (http://www.rakkrai.com/A00/1181773uiu.gif) แต่งกลอนรักอย่างไร...ไม่เคยหวาน หัวใจเราชอกช้ำทรมาน...ไม่อาจหลีกหนี แต่งกลอนรักเท่าไหร่...กลายเป็นกลอนเศร้าทุกที อารมณ์เหงาที่มีถ่ายทอดกวี...สู่บทกลอน จะแต่งกลอนรักได้อย่างไร ความรักเป็นเช่นใด...ไม่เคยมีใครช่วยสอน เพียงแค่กวีเศร้า...ใช้ความรู้สึกของเราแต่งบทกลอน คำหวานไม่อาจใส่ป้อน...ไม่เคยได้ยิน ความรัก...นั้นเป็นเช่นใด ทำไมใครใคร...ถึงใฝ่ปองถวิล คำว่ารักเหตุใดกระซิบกระซาบ...ไม่ให้ได้ยิน รักจนสิ้นลมหายใจ...เป็นอย่างไร เรียนรู้เป็นแต่...คำว่าเหงา ตัวของเราเปล่าดาย...ไม่มีคนไหน อยากลองแต่งกลอนรักสักครั้ง...จะเพราะเท่าใด แต่งกลอนเศร้าต่อไปไม่ไหว...เหงาใจจัง (http://shinobu.exteen.com/images/line5.gif) หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: lookgaow ที่ 12 ธันวาคม 2008, 03:00:PM (http://pratwo.exteen.com/images/Crying_girl_by_Saniika.jpg) ฝืนกลั่นน้ำตามาเป็นอักษร ทั้งที่หัวใจร้าวรอนแทบทนไม่ไหว เจ็บเหลือเกินวันนี้...แต่ไม่รู้จะบอกกับใคร เก็บไว้ไม่ไหว...กลั่นหัวใจใส่บทกลอน คนรักหนึ่งคนเขาไม่แล ดีแต่แหยียบย่ำรังแก...สร้างรอยแผลซ้ำซ้อน รักของฉันน้ำเน่ายิ่งกว่าในละคร ไม่ได้จบลงที่ตอน...รักกัน หมดทั้งหัวใจมีเพียงเขา แต่คำว่าเรา...ไม่เคยทำให้เธอไหวหวั่น ความรักแลกไม่ได้กับความผูกพันธ์ ตำแหน่งที่ได้รับนั้น...คนคั่นเวลา จะขอรักเธอต่อไป แม้ต้องเจ็บช้ำปานใดที่ไม่มีค่า จะนำความช้ำ...มาถักถ้อยร้อยวาจา ระบายความรู้สึกออกมาเป็นบทกลอน (http://i118.photobucket.com/albums/o91/myline-2007/i-322.gif) หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: มั่น แซลี้ ที่ 12 ธันวาคม 2008, 03:27:PM อ่านบทกลอนเพื่อนกวีแสนเศร้าโศก ใจแสนโกรธคนที่ทำเพื่อนเราได้ น้ำตารินแทนเพื่อนน่ะคนของใจ ทำไมทำกันได้ไม่มีหัวใจเลยเหรอคุณ จงตัดใจจากเขาเถอะคนดี ในโลกนี้ยังมีความรักแท้ที่เจือจุน ทั้งพ่อแม่พี่น้องที่พร้อมจะการุณ คอยเกื้อหนุนรักเธอไม่เสื่อมคลาย จงสรรค์สร้างบทละครในตอนใหม่ ตอนที่หัวใจของเธอจะไม่สลาย เป็นบทละครที่เธอรักคนที่เขารักเธออย่างมากมาย ยังไม่สายเรามาเริ่มสร้างบทละครบทใหม่ให้แก่กัน หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: กวีพเนจร ที่ 12 ธันวาคม 2008, 07:15:PM ฉันก็เป็นเพียงกวี...คนขี้เหงา มีความเศร้าเจ็บช้ำ...น้ำตาไหล เรื่องอดีตที่เกิดขึ้น...ในหัวใจ ทำอย่างไรก็ไม่ลบ...ไปสักที จึงบรรเลงเป็นบทกลอน...ใส่กลอนเปล่า เล่าเรื่องราวเก่าๆ...ไว้ตรงที่ ใช้อักษรแทนน้ำเสียง...ของวจี กับเรื่องราวที่มี...ฝังลงใจ อยากร้องไห้คราจรด...ปลายปากกา หยาดน้ำตาก็หลั่ง...ให้หวั่นไหว ฉันตอนนี้ไม่รู้...เริ่มอย่างไร แต่น้ำตาก็ไหล...เป็นธารา นักกวีตอนนี้...มองกระดาษ ทุกหยดหยาดน้ำตา...ร่วงหล่นหา กระดาษนี้คงไม่มี...หรอกอักษรา มีแต่รอยน้ำตา...แทนกวี หัวข้อ: Re: ...กวีคนเศร้า... เริ่มหัวข้อโดย: ป้ากันนา ที่ 14 ธันวาคม 2008, 05:23:AM กวีคนเศร้า.......... เธอบ่นเหงาเศร้าใจเพราะไร้รัก เคยอกหักร้าวรานนานหนักหนา ขาดคู่เคียงชิดใกล้ในอุรา จึงพร่ำหาคนรู้ใจในทุกวัน ออกประกาศหน้าเว็บไซต์ในกลอนเศร้า ใครนะเจ้าหน้ามลคนชอบฝัน ได้พูดจาแต่งกลอนอ้อนคำกัน ช่วยแบ่งปันประสบการณ์ผ่านเวลา จากเพื่อนกลอนคนดีเป็นที่รัก ชี้ชวนชักถักทอล้อภาษา แต่งกลอนโต้ตอบกันพรรณา เหมือนดังว่ารักกันต่างปันใจ หวานใดเล่าเท่าคารมคมคายนัก หวานคำรักสุขจริงยิ่งสิ่งไหน มีห่วงหาอาทรอ้อนกันไป หารู้ไม่เธอรุ่นปู่หดหู่จัง อิอิอิ หักมุมเลี้ยวควับแฉลบเลย 555 |