ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ม่านราตรีปิดลงตรงความมืด
ความเหงาที่ยาวยืดจนป่านนี้
ความห่วงหาห่างไกลที่ใจมี
กับดวงดาวตรงนี้ส่องถึงเธอ
มองเห็นฟ้าสีหม่นปนความเหงา
มองเห็นเป็นเสงเงาอยู่เสมอ
มองเห็นกันผ่านดวงจันทร์แม้ไม่เจอ
มองเห็นเธอเสมอทุก ๆ คืน

หากมองเห็นกันผ่านจันทร์ใส

ฉันก็คงมองเห็นใจเธอเหมือนกันในคืนนี้

อยากบอกเธอผ่านบทเขียนเป็นกวี

ว่าคนไกลคนนี้ยังผูกพัน


หากเธอมองผ่านดาวดวงเดียวกันบนฟ้า

หากมองเห็นกันผ่านคืนจันทร์อันสดใส

อยากเขียนคำว่ารักและคิดถึงฝากดาวไว้

เผื่อวันใดที่เธอเหงาและเศร้าใจ...คงได้เห็น